Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Kochały Napoleona.Dzieliły jego los.Uwiodły go i przekroczyły granice samotności Cesarza.Józefi na de Beauharnais (niewierna kreolska żona), Maria Walewska (polska kochanka, wierna aż do upadłego) i Maria Ludwika (Austriaczka, która miała dać mu potomka). Janine Boissard pisze emocjami i zmysłami. Nadaje znanym sytuacjom i postaciom kolor i rytm powieści. Cudownej powieści o miłości. Albo raczej o miłościach niemożliwych: Bonapartego do Józefiny, Marii Walewskiej do Napoleona i Cesarza do siebie ? władcy świata. Janine Boissard ożywia trzy niezapomniane kobiety, które wzbudziły w Cesarzu namiętność. Wskrzesza czas, który ich połączył, a potem rozdzielił?

Opis - "Winter, zostaw!" - rodzina Wintera jak zwykle nie umie się zachować - suszą mu uszy o każdy skradziony ze stołu przysmak. "Wiiiiiinter, wróć!" - dlaczego nie rozumieją, że czasem trzeba sobie trochę pobiegać? I że szkoła oraz tresura są świetne dla niegrzecznych psów, ale nie dla idealnych alaskan malamutów? "Winterku, chodź no tu z tą piłeczką" - aha, powoli się jednak resocjalizują, coraz częściej włączają do zabawy, a czasem nawet bronią Wintera przed zdenerwowaną paniusią z pudelkiem pod pachą. Winter mocno kocha swoją rodzinę. Najmocniej na świecie! Ale w jego życiu pojawia się jeszcze ktoś... Pewna słodka suczka, w której zakochuje się na zabój! Nazwa - Nowe przygody grzecznego psa Autor - Cesarz Wojciech, Terechowicz Katarzyna Oprawa - Twarda Wydawca - Literatura Kod ISBN - 9788376723945 Kod EAN - 9788376723945 Wydanie - 2 Rok wydania - 2015 Język - polski Seria wydawnicza - To lubię Format - 14.5x21.0cm Ilość stron - 176 Podatek VAT - 5% Premiera - 2015-09-08

Drugi cesarz Maksymilian nie osiągnął u potomności popularności pierwszego, o którym przynajmniej wie się, że był "ostatnim rycerzem", a podczas polowania o mały włos nie spadł ze ściany Martinswand. Jednak wśród swoich współczesnych drugi Maksymilian był przynajmniej równie popularny, a i w piśmiennictwie historycznym cieszy się dość dużym powodzeniem. "Natura Sfinksa" tego Habsburga, problem jego charakteru, który już współczesnym dawał do myślenia, żywo prowokowały do zajęcia się nim - tym zagadkowym cesarzem. Czy był katolikiem? Czy był protestantem? Czy jego skłanianie się ku ewangelicyzmowi wynikało tylko z "politycznego wyrachowania", czy po swoim wymuszonym przyznaniu się do Kościoła katolickiego "udawał", a może po tym swoim "nawróceniu" także wewnętrznie stał się kimś innym? Czy zajęta przez niego pozycja na środku odpowiadała także jego przekonaniom religijnym? Wszystkie te pytania zadawano i różnie na nie odpowiadano. Naturalnie ilekroć padała jakaś odpowiedź zmieniał się też historyczny obraz jego osobowości.

Zemsta nic nie zmienia. To, co utracone, pozostanie stracone na zawsze. Przepowiedziano jej nicość. Miała umrzeć z głodu w pyle rolniczej prowincji, zapomnianej przez bogów i ludzi. Jednak żar przepełniający jej duszę, niepowstrzymane pragnienie życia, popchnęły ją do walki. Skryła się za imieniem zmarłego brata i mając nadzieję, że Niebiosa nie zauważyły oszustwa, ruszyła spełniać jego przeznaczenie. Przeznaczenie pełne bólu i wielkości. I choć wielkość przypadnie imieniu Zhu Chongba, to cały ból będzie musiała znieść osoba ukryta w skórze młodego mężczyzny. Oto historia, w której "wielkość" może oznaczać cokolwiek a drogi do niej pełne są cierpienia, złamanych ślubów i wyborów, których nikt nie powinien dokonywać. Nie ma jednak ceny, której Zhu nie zapłaci za nakarmienie ognia który w niej płonie - dzikiej, nieokiełznanej żądzy życia. Książka wspaniała pod każdym względem. Wojna, pożądanie, zemsta, polityka - Shelley Parker-Chan z wielką precyzją i znawstwem stworzyła mieszankę wszystkich tych elementów, kreując queerową epopeję historyczną. Skrząca się jaskrawymi refleksami dowcipu i czułości, nie bojąca się przy tym nurzać w głębi mroków ludzkiej ambicji "Ta, która stała się słońcem" jest powieścią, której, podobnie jak Zhu, przeznaczona jest wielkość - Samantha Shannon Działający na wyobraźnię, niezwykle sugestywny i rozdzierający serce debiut literacki Parker-Chan jest arcydziełem opowiadającym o wojnie, miłości i tożsamości... Ta powieść dźgnęła mnie sztyletem w pierś, a następnie posypała ranę solą i podpaliła - S.A. Chakraborty Ta książka rozjedzie was niczym walec i jeszcze jej za to podziękujecie - Alix E. Harrow

Jeden z największych bestsellerów światowych. Przedmiotem reportażu-powieści są ludzie dworu cesarza Etiopii Hajle Sellasje zmarłego w 1975 roku. Ukazując ich służalczość, lizusostwo, strach, pazerność, uległość oraz walkę o względy władcy, Kapuściński w mistrzowski sposób przedstawia ponure kulisy jego panowania. Książka ma uniwersalny charakter, obnaża mechanizmy władzy nie tylko politycznej. Cesarzem Ryszard Kapuściński rozpoczął karierę międzynarodową i nadał reportażowi wymiar literacki

Jeden z największych bestsellerów światowych. Przedmiotem reportażu-powieści są ludzie dworu cesarza Etiopii Hajle Sellasje zmarłego w 1975 roku. Ukazując ich służalczość, lizusostwo, strach, pazerność, uległość oraz walkę o względy władcy, Kapuściński w mistrzowski sposób przedstawia ponure kulisy jego panowania. Książka ma uniwersalny charakter, obnaża mechanizmy władzy nie tylko politycznej. Cesarzem Ryszard Kapuściński rozpoczął karierę międzynarodową i nadał reportażowi wymiar literacki.

Cesarz Ameryki to fascynująca opowieść o wielkiej fali emigracji, która ruszyła z Galicji pod koniec XIX wieku, pchając w nieznane setki tysięcy Żydów, Rusinów, Słowaków i Polaków spragnionych lepszego życia. Trwające do 1918 roku masowe wyjazdy do USA i Brazylii były rozpaczliwą ucieczką przed nędzą, głodem i powołaniem do wojska, ale przede wszystkim - pielgrzymką do Ziemi Obiecanej. Do cudownej krainy obrosłej mitami, gdzie Statua Wolności jako Królowa Polski otwiera szeroko ramiona na przyjęcie ukochanych Polaków i Rusinów, a sam cesarz Ameryki osobiście wyraża zgodę na osiedlenie żydowskich chłopów z Galicji."Co znaczą 'srebrne łyżki', 'bele jedwabiu', 'wątrobianka', 'mąka', 'dywany ze Smyrny', 'worki kartofli'? To słowa z szyfrowanej mowy handlarzy 'delikatnym mięsem'. Co znaczy 'delikatne mięso'? To jedno z haseł, które wywołuje Martin Pollack, reporter i pisarz, znawca i pasjonat dziejów Galicji, by przedstawić ucieczkę nędzarzy z tej części Europy w dziewiętnastym i w początkach dwudziestego wieku. Rozpaczliwe określenie 'ucieczka' bardziej tu pasuje niż administracyjne – 'emigracja'. Uciekinierzy doznają na swej drodze oszustw, wyzysku, przemocy i upokorzeń. Poznajemy obszar wilczych praw, mało nam znany (chociaż jego część znajdowała się kiedyś w polskich granicach), zdumiewające życiorysy i dokumenty. Czasem, rzadko, znajdujemy pocieszenie, gdy dzielność i odwaga odnoszą zwycięstwo. Książka o piorunującej aktualności, jeśli słuchamy wieści ze świata".Małgorzata Szejnert"Cechą dobrego reportażu jest to, że po przeczytaniu kilku akapitów warto zamknąć oczy i wyobrazić sobie, o czym pisze autor. Reportaż genialny ma to do siebie, że obrazy wypływają z pojedynczych słów i ze zdań, są ukryte między akapitami; nie tylko czytamy, ale też widzimy, czujemy, dotykamy, wąchamy. Martin Pollack napisał reportaż fantastyczny. O nędzy, upokorzeniu, podłości, wyzysku zamkniętych w sformułowaniu 'galicyjska bieda'. A także o marzeniu, które miało ziścić się w Ameryce, ale z tym też różnie bywało. Wszystko to działo się ciut więcej niż sto lat temu. Dzięki pisarstwu Pollacka nie tylko wiemy, jak cuchnęła galicyjska nędza, taka sama dla Polaków, Rusinów, Żydów, Słowaków. Wiemy również, że powinniśmy dziękować Bogu za przywilej późnego urodzenia".Paweł Smoleński...

Dlaczego Niemcy ogłosiły w 1875 roku alarm wojenny?Jak istotne dla XIX-wiecznych mocarstw były sprawy wschodnie?Kto zyskał, a kto stracił na kongresie berlińskim w 1878 roku?Druga część znakomitej trylogii prof. Henryka Wereszyckiego przedstawia historię dyplomacji europejskiej w latach 70. XIX wieku. Autor opisuje okoliczności prowadzące do zawarcia układów między monarchami: Wilhelmem I, Franciszkiem Józefem I i Aleksandrem II w 1873 roku oraz kwestie sporne, zagrażające trwałości tego sojuszu. Prezentuje sukcesy i porażki dyplomatycznej gry Ottona Bismarcka, próby zmontowania przez niego koalicji antywatykańskiej i antyfrancuskiej oraz szerzenie polityki Kulturkampf.Autor kładzie nacisk na złożony problem Bałkanów, który zachwiał trójcesarskim porozumieniem – powstania w Bośni i Hercegowinie, wojnę rosyjsko-turecką 1878 roku, udział dyplomacji brytyjskiej w tym konflikcie, a także ustalenia Kongresu Berlińskiego. Osobno omawia znaczenie sprawy polskiej w tym okresie....

Odkąd Horace, wiele miesięcy temu, wyruszył z misją do odległego cesarstwa Nihon-Ja, wszelki słuch po nim zaginął. Will, Alyss i Evanlyn - lękając się najgorszego - podążają śladami przyjaciela, by rozwikłać zagadkę jego zniknięcia....

Opis - Seria książeczek przeznaczonych dla najmłodszych dzieci. Adaptacje klasycznych opowieści zostały pięknie zilustrowane przez utalentowanych polskich rysowników Monikę Trzpil i Zbigniewa Dobosza. Tytuły w serii: Kopciuszek, Nowe szaty cesarza, Panicz z Grzywką, Królewna Śnieżka, Aladyn, Pinokio, Trzy świnki. Nazwa - Nowe szaty cesarza Autor - Anna Wiśniewska Oprawa - Miękka Wydawca - Olesiejuk Kod ISBN - 9788327410801 Kod EAN - 9788327410801 Rok wydania - 2014 Język - polski Format - 21.0x21.0cm Ilość stron - 24 Podatek VAT - 5% Premiera - 2014-05-19

Które kwestie budziły najwięcej napięć między sygnatariuszami porozumienia trzech cesarzy?Jakie wysiłki podejmowali europejscy dyplomaci w celu ratowania status quo?Jakie intrygi planował wywiad brytyjski?Ostatni tom trylogii przedstawiającej historię dyplomacji europejskiej w latach 1878–1887, gdy o losach kontynentu decydował układ sił zwany sojuszem trzech cesarzy. Autor, wykorzystując dokumenty źródłowe, omawia końcowe lata funkcjonowania porozumienia trzech europejskich władców, pokazuje narastanie kwestii spornych między Austro-Węgrami i Niemcami a Rosją, a także okoliczności dwukrotnego przedłużenia trójcesarskiego sojuszu w latach 1881 i 1884 oraz przyczyny, dla których nie został on odnowiony w 1887 roku. Ukazuje także funkcjonowanie porozumienia związanego z tzw. traktatem reasekuracyjnym, zawartym między Niemcami a Rosją. Dodatkowo prezentuje wpływ ówczesnej prasy na dyplomację oraz nastroje panujące w europejskich sferach dworskich. Akcentuje także sprawę polską w kontekście rozgrywek między państwami zaborczymi, m.in. pokazuje reakcję Rosji na wizytę cesarza Franciszka Józefa w Krakowie w 1880 oraz spotkanie cesarzy i dyplomatów w carskim pałacu w Skierniewicach w 1884 roku....

Karol I Habsburg, ostatni władca monarchii austro-węgierskiej, to postać intrygująca. Cesarz i król panujący nad państwem pozostającym w stanie wojny, a jednocześnie błogosławiony, być może wkrótce święty, Kościoła katolickiego. Połączenie to wydaje się zaskakujące, zwłaszcza w okresie nowożytnym, kiedy dawne ideały świętych władców nie znajdują już oddźwięku, zarówno wśród rządzących, jak i poddanych. Niezwykła postać chrześcijańskiego cesarza warta jest niewątpliwie uwagi w czasach, w których władza kojarzy się ze wszystkim, tylko nie ze świętością. Jego osoba przez lata nie wzbudzała takiego zainteresowania jak inni przedstawiciele dynastii, przede wszystkim Franciszek Józef i Franciszek Ferdynand. Karol nie panował tak długo jak ten pierwszy, nie wzbudzał takich kontrowersji jak drugi. Nie był ulubionym bohaterem pism plotkarskich, wydawał się zbyt dobry na bohatera opowieści dla większego grona odbiorców. Z tego niesprawiedliwego zapomnienia powrócił do powszechnej świadomości za sprawą beatyfikacji dokonanej przez Jana Pawła II w 2004 roku. W swojej książce Elżbieta Zarych przedstawia zadziwiającą biografię Karola na szerokim, historycznym tle. Ukazuje zarówno jego życie prywatne, jak i działalność publiczną. Nie tworzy przy tym panegirycznej laurki doskonałego władcy, ale rysuje postać człowieka z krwi i kości, który popełniał błędy, ale z niezwykłą determinacją i w duchu służby realizował swoje powołanie jako polityka, męża i ojca. Elżbieta Zarych – polonistka i komparatystka, tłumaczka literatury niemieckiej i włoskiej, redaktorka, recenzentka. Doktor nauk humanistycznych, pracownik UJ, autorka licznych książek i rozpraw poświęconych m.in. literaturze XIX i XX w., a także beletrystyki, pozycji edukacyjnych, leksykonów i słowników....

Minął czas, kiedy w historii wojskowej okresu Cesarstwa dopatrywano się stale postępującego upadku starorzymskich instytucji. Przeciwnie, musimy doszukiwać się w niej dwóch zdecydowanie różnych epok, z których każda miała swój okres rozkwitu i upadku. Początek pierwszego okresu i jednocześnie jego rozkwit wiąże się ściśle z imieniem wielkiego Augusta, a jej pozornie beznadziejny upadek rozpoczyna się wraz ze strasznymi ciosami, które Septymiusz Sewer i jego zwyrodniały syn Karakalla zadali porządkowi organizacyjnemu armii, stworzonemu z takim mozołem przez ich poprzedników. Druga epoka przeżywała swój rozkwit każdorazowo, gdy armie rzymskie pod wodzą kolejnych niezrównanych cesarzy-żołnierzy poczynając od Aureliana, a kończąc na czasach Juliana Apostaty odnosiły zwycięstwa na wszystkich granicach imperium. Za okres upadku będziemy uznawać, pomimo wszystkich sukcesów militarnych, epokę Justyniana, którego odziały najemne w porównaniu z iliryjsko-germańskimi elitarnymi formacjami Dioklecjana i jego współcesarza, wypadają nader niekorzystnie pod względem jakości i dyscypliny. Za moment schyłkowy tej epoki upadku przyjąć możemy wydarzenie, które wyryło się głęboko w historii VII wieku po Chr., a mianowicie najazd Arabów. Zmuszony w obliczu tej inwazji cesarz Herakliusz (610-640) zreorganizował cały Wschód według zasad, które już w VI wieku przyjęły się w zagrożonych prowincjach zachodnich. W ten sposób powstała organizacja temowa. W jej wyniku cała administracja, także cywilna, podporządkowana została strukturom wojskowym. Oznaczało to „militaryzm” w najbardziej ekstremalnej formie, a jednocześnie radykalne zerwanie z dioklecjańsko-konstantyńskim porządkiem, którego główną cechą było konsekwentne oddzielanie władzy cywilnej od wojskowej. Organizacja temowa dała początek nowej epoce w historii rzymskiej wojskowości, epoce, która podobnie jak inne miała swój wzlot, rozkwit i upadek. Jej apogeum przypadło za rządów Nikefora Fokasa (963-969), Jana Tzimiskesa (969-976) i Bazylego Bułgarobójcy (976-1025), jej upadek został zaś wywołany buntem biurokracji cywilnej skierowanej przeciwko władzy wojskowej....

Wśród dzieł literackich cesarza Juliana Apostaty na szczególną uwagę zasługuje satyra ?Symposion ? Uczta?, znana również pod nazwą ?Kronia ? Saturnalia?. Najczęściej jednak występuje pod łacińskim tytułem ?Caesares ? Cesarze?. Utwór ten powstał przypuszczalnie w grudniu 362 roku w Antiochii podczas przygotowań Juliana Apostaty do wyprawy perskiej. Łączy w sobie wiele elementów różnych pism Juliana, a jego celem jest propaganda. Cesarz chciał przekonać czytelników, że pojedynczy władca może połączyć cnoty poprzedników zarówno w sferze militarnej, jak i cywilnej. Julian nie potrzebował żadnych pisarzy, którzy opiewaliby chwałę rzymskiej przeszłości i zachęcali do godnej podziwu przyszłości. Satyra ?Cesarze? została napisana przez niego samego dla siebie samego.

To nie są reportaże. To nie jest powieść. Pewnie coś "pomiędzy", tak jak Etiopia jest "pomiędzy" - ani Afryka, ani Europa, ani Bliski Wschód; być może kraina baśni dla dorosłych, gdzie rządził zły król, znany z Cesarza Ryszarda Kapuścińskiego. Zły król odszedł, ale bajka nie skończyła się happy endem. Nowy Kwiat i Pszczoły to historia, która zdarzyła się po postawieniu ostatniej kropki.

Cesarz Ameryki to fascynująca opowieść o wielkiej fali emigracji, która ruszyła z Galicji pod koniec XIX wieku, pchając w nieznane setki tysięcy Żydów, Rusinów, Słowaków i Polaków spragnionych lepszego życia. Trwające do 1918 roku masowe wyjazdy do USA i Brazylii były rozpaczliwą ucieczką przed nędzą, głodem i powołaniem do wojska, ale przede wszystkim - pielgrzymką do Ziemi Obiecanej. Do cudownej krainy obrosłej mitami, gdzie Statua Wolności jako Królowa Polski otwiera szeroko ramiona na przyjęcie ukochanych Polaków i Rusinów, a sam cesarz Ameryki osobiście wyraża zgodę na osiedlenie żydowskich chłopów z Galicji."Co znaczą 'srebrne łyżki', 'bele jedwabiu', 'wątrobianka', 'mąka', 'dywany ze Smyrny', 'worki kartofli'? To słowa z szyfrowanej mowy handlarzy 'delikatnym mięsem'. Co znaczy 'delikatne mięso'? To jedno z haseł, które wywołuje Martin Pollack, reporter i pisarz, znawca i pasjonat dziejów Galicji, by przedstawić ucieczkę nędzarzy z tej części Europy w dziewiętnastym i w początkach dwudziestego wieku. Rozpaczliwe określenie 'ucieczka' bardziej tu pasuje niż administracyjne ? 'emigracja'. Uciekinierzy doznają na swej drodze oszustw, wyzysku, przemocy i upokorzeń. Poznajemy obszar wilczych praw, mało nam znany (chociaż jego część znajdowała się kiedyś w polskich granicach), zdumiewające życiorysy i dokumenty. Czasem, rzadko, znajdujemy pocieszenie, gdy dzielność i odwaga odnoszą zwycięstwo. Książka o piorunującej aktualności, jeśli słuchamy wieści ze świata".Małgorzata Szejnert"Cechą dobrego reportażu jest to, że po przeczytaniu kilku akapitów warto zamknąć oczy i wyobrazić sobie, o czym pisze autor. Reportaż genialny ma to do siebie, że obrazy wypływają z pojedynczych słów i ze zdań, są ukryte między akapitami; nie tylko czytamy, ale też widzimy, czujemy, dotykamy, wąchamy. Martin Pollack napisał reportaż fantastyczny. O nędzy, upokorzeniu, podłości, wyzysku zamkniętych w sformułowaniu 'galicyjska bieda'. A także o marzeniu, które miało ziścić się w Ameryce, ale z tym też różnie bywało. Wszystko to działo się ciut więcej niż sto lat temu. Dzięki pisarstwu Pollacka nie tylko wiemy, jak cuchnęła galicyjska nędza, taka sama dla Polaków, Rusinów, Żydów, Słowaków. Wiemy również, że powinniśmy dziękować Bogu za przywilej późnego urodzenia".Paweł Smoleński

W Berkley w Kalifornii pojawia się obwieszczenie nakazujące ewokuację obywateli amerykańskich japońskiego pochodzenia. Matka pakuje najpotrzebniejsze rzeczy i z dwojgiem dzieci opuszcza rodzinny dom... Za drutem kolczastym obozu na pustyni czas stoi w miejscu, choć mijają zimy i lata. Wreszcie koniec. Wreszcie powrót - do zrujnowanego domu i wrogich sąsiadów. Upragniona chwila, która staje sie gorzkim doświadczeniem upokorzenia i wyobcowania...