Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Opis - Sprawiająca wrażenie nieledwie wszechmocy władza Putina niepokoi Zachód i znaczną część pozostałego świata od ponad dziesięciu lat. nie jest książką, w której poszukuje się odpowiedzi na często Car Putin zadawane pytanie: "Kim jest Władimir Putin?", lecz analizą dokonaną przez świadka wydarzeń na podstawie wywiadów z ponad stu prominentnymi rozmówcami oraz gruntownych badań nad tym, co we współczesnej kulturze rosyjskiej, gospodarce i cechach narodowych sprawiło, że drugi prezydent Federacji Rosyjskiej stał się klasycznym autokratą, który doprowadził do wskrzeszenia dawnych feudalnych zależności. Przy okazji autorka ujawnia swoisty rosyjski paragraf 22: rząd stale usiłuje reformować i modernizować społeczeństwo odgórnie - tylko wierchuszce zapewniając wynikające z tego korzyści - co rozbudza w społeczeństwie pragnienie ładu i silnej władzy. Powstają przez to idealne warunki społeczne i polityczne do umacniania autokracji i tworzenia błędnego koła represji, korupcji, a także - być może nieuchronnie - rewolucji... Nazwa - Car Putin Oryginalny tytuł - The Putin Mystique. Feudalism, Corruption and God in the Patrimonial State Autor - Anna Arutunyan Oprawa - Miękka Wydawca - Zysk i Sk-a Kod ISBN - 9788377850732 Kod EAN - 9788377850732 Wydanie - 1 Rok wydania - 2013 Język - polski Tłumacz - Lang Jacek Format - 16.5x23.5cm Ilość stron - 308 Podatek VAT - 5% Premiera - 2013-04-09

Sprawiająca wrażenie nieledwie wszechmocy władza Putina niepokoi Zachód i znaczną część pozostałego świata od ponad dziesięciu lat. Car Putin nie jest książką, w której poszukuje się odpowiedzi na często zadawane pytanie: ?Kim jest Władimir Putin??, lecz analizą dokonaną przez świadka wydarzeń na podstawie wywiadów z ponad stu prominentnymi rozmówcami oraz gruntownych badań nad tym, co we współczesnej kulturze rosyjskiej, gospodarce i cechach narodowych sprawiło, że drugi prezydent Federacji Rosyjskiej stał się klasycznym autokratą, który doprowadził do wskrzeszenia dawnych feudalnych zależności. Przy okazji autorka ujawnia swoisty rosyjski paragraf 22: rząd stale usiłuje reformować i modernizować społeczeństwo odgórnie ? tylko wierchuszce zapewniając wynikające z tego korzyści ? co rozbudza w społeczeństwie pragnienie ładu i silnej władzy. Powstają przez to idealne warunki społeczne i polityczne do umacniania autokracji i tworzenia błędnego koła represji, korupcji, a także ? być może nieuchronnie ? rewolucji?Obserwowałam przebieg ostatnich wyborów w Rosji w pewnym lokalu. Widziałam, że niekiedy wyborcy wrzucali po kilka lub kilkanaście kart do głosowania, byłam też świadkiem podawania nieprawdziwych danych. Członkowie komisji wyborczej z kalkulatorami przygotowywali właściwe wyniki zamiast sprawdzać liczbę wyborców, którzy zagłosowali. Nie przejmowali się nawet tym, że ich filmowaliśmy. Zaczynam odnosić wrażenie, że przez zwycięstwo odniesione w pierwszej turze Putin nieco za daleko się posuwa w odgrywaniu dyktatora. Była szansa, że zmieni się z cara w polityka, ale wybory dowiodły, że tak się nie dzieje. Zaostrza się gwałtownie konfrontacja opozycji z Putinem, co prowokuje zarówno jego, jak i opozycję. Obawiam się, że dojdzie do eskalacji tych postaw i w niedalekiej przyszłości będziemy świadkami dalszych niepokojów społecznych w Rosji..Anna Arutunyan.Postrzegamy Rosję jako europejską demokrację. Potencjalnie. Chcielibyśmy, żeby tak było. Przecież Rosjanie sami podkreślają, że ich kraj to Europa. I dziwimy się, kiedy rosyjskie władze postępują wbrew demokratycznym standardom. Po raz kolejny. Ta książka próbuje wytłumaczyć ten mechanizm: że system rządów, z jakiego korzysta Władimir Putin, jest bliższy temu, przy pomocy którego rządzili Rosją carowie Iwan Grozny i Piotr Wielki. Putin jest władcą feudalnym i z tym zgadza się ciągle duża część rosyjskiego społeczeństwa. Mniejszość już nie chce suwerena, którego władza pochodzi od Boga, ale próba rewolucji burżuazyjnej na razie zakończyła się bez powodzenia. Czy klasa średnia, nowa burżuazja, która wyszła na stutysięczne manifestacje przeciwko Putinowi, ale przede wszystkim przeciwko feudalizmowi, ma szansę, by stać się klasą rządzącą i zbliżyć Rosję do Europy? I jak szybko? Pytania do rozstrzygnięcia przez czytelnikaAndrzej Zaucha, korespondent polityczny, ?Fakty TVN?

Dzisiejszego władcę Rosji ukształtowały chuligańskie ulice Leningradu i kluby sportów walki, gdzie razem z nim rośli przyszli żołnierze i ojcowie chrzestni miejskich mafii, a potem służba w organach bezpieczeństwa. W tych, niby dalekich od siebie światach, panował ten sam kult brutalnej siły, pogarda dla słabych. Nic dziwnego, że Władimirowi Putinowi, co rzuca się w oczy, brakuje empatii. Kiedy musi kogoś przytulić, pocieszyć, zawsze wychodzi mu to sztucznie, niezręcznie. Nawet wiolonczelista Siergiej Rołdugin, przyjaciel prezydenta Rosji, przyznawał, że Putin „w ogóle nie potrafi okazywać prawdziwych emocji”.A co potrafi? Wydawałoby się, że wszyscy się o tym przekonaliśmy i że wszystko o nim wiemy. Ale Wacław Radziwinowicz, wytrawny znawca Rosji, autor bestsellerów „Gogol w czasach Google’a” i „Creme de la Kreml”, udowadnia, że to tylko złudzenie. W swojej biografii-kronice rządów Putina pokazuje jego liczne metamorfozy, ale też uniwersalne mechanizmy osobowości byłego kagebisty oraz metody, które pozwoliły mu zbudować pozycję absolutnego władcy Rosji i pchnąć jego kraj w absurdalną wojnę z Ukrainą oraz konflikt z Zachodem. Ale też – co przekonująco pokazuje Radziwinowicz – jak jego manie pchają go dziś do nieuchronnego upadku.„Car Atlantydy” to również opowieść o tym, jak można ogromne państwo zawrócić z drogi rozwoju i odcinając społeczeństwo od wolnych mediów, pogrążyć je w paranojach, obsesjach i urazach. Dowodzi, że to nie są tylko rosyjskie problemy, że Rosja i Putin mogą się przytrafić wszędzie.Wacław Radziwinowicz – jeden z najlepszych znawców rosyjskiej duszy i polityki, wieloletni korespondent „Gazety Wyborczej” w Rosji, na Białorusi i w Ukrainie. Deportowany z Białorusi w 2006 roku i wydalony z Rosji w grudniu 2015 roku, opisuje współczesnych Rosjan z talentem i wnikliwością. Autor bestsellerów o Rosji „Gogol w czasach Google’a” i „Creme de la Kreml”.Wacław Radziwinowicz jest moim zdaniem najwybitniejszym dzisiaj obserwatorem i analitykiem polityki Putina. Jest to obserwacja wolna od rusofobii, choć nie wolna od sympatii i antypatii autora. To anatomia putinizmu lokowana w historii ostatnich stuleci. Radziwinowicz nazywa Putina Hitlerem naszych czasów. Jest w tym sformułowaniu pasja i moralny osąd. Putin chce być postrzegany jako zbawiciel Rosji. Chce być Iwanem Kalitą naszych czasów – tym, który zbiera wszystkie ruskie ziemie – chce być także protektorem wszystkich Rosjan na świecie. To opowieść o władcy, który jest niebezpieczny dla świata, który rządzi w sposób cyniczny, okrutny i na wskroś zakłamany. Chce do cna zdeprawować społeczeństwo rosyjskie pogrążone w korupcji, strachu i kłamstwie. Ta książka to opowieść o człowieku i systemie, o Putinie i putinizmie. Dla polskiego czytelnika to lektura wyjątkowo pouczająca. Z kart tej książki wyłania się skrzyżowanie mentalności chuligana i oficera aparatu bezpieczeństwa, opowieść o putinizmie, systemie, który staje się atrakcyjny dla elit w krajach, w których demokracja słabnie. Dla Polaków to książka wyjątkowo niezbędna. Adam MichnikWacław Radziwiłowicz, długoletni korespondent „Gazety Wyborczej” w Moskwie, jak mało kto jest w stanie pokazać krok po kroku, przez jakie punkty zwrotne przeszła Rosja Putina, zanim wydała wojnę Ukrainie. W równie zaangażowanych co kompetentnych, przyprawionych ironią komentarzach od lat buduje wielowymiarowy portret mało komu znanego kegebisty, wychowanego na przestępczych podwórkach Leningradu, który zmienił się w najniebezpieczniejszego człowieka na ziemi. Anne Applebaum

Sprawiająca wrażenie nieledwie wszechmocy władza Putina niepokoi Zachód i znaczną część pozostałego świata od ponad dziesięciu lat. Car Putin nie jest książką, w której poszukuje się odpowiedzi na często zadawane pytanie: „Kim jest Władimir Putin?”, lecz analizą dokonaną przez świadka wydarzeń na podstawie wywiadów z ponad stu prominentnymi rozmówcami oraz gruntownych badań nad tym, co we współczesnej kulturze rosyjskiej, gospodarce i cechach narodowych sprawiło, że drugi prezydent Federacji Rosyjskiej stał się klasycznym autokratą, który doprowadził do wskrzeszenia dawnych feudalnych zależności. Przy okazji autorka ujawnia swoisty rosyjski paragraf 22: rząd stale usiłuje reformować i modernizować społeczeństwo odgórnie – tylko wierchuszce zapewniając wynikające z tego korzyści – co rozbudza w społeczeństwie pragnienie ładu i silnej władzy. Powstają przez to idealne warunki społeczne i polityczne do umacniania autokracji i tworzenia błędnego koła represji, korupcji, a także – być może nieuchronnie – rewolucji…Obserwowałam przebieg ostatnich wyborów w Rosji w pewnym lokalu. Widziałam, że niekiedy wyborcy wrzucali po kilka lub kilkanaście kart do głosowania, byłam też świadkiem podawania nieprawdziwych danych. Członkowie komisji wyborczej z kalkulatorami przygotowywali właściwe wyniki zamiast sprawdzać liczbę wyborców, którzy zagłosowali. Nie przejmowali się nawet tym, że ich filmowaliśmy. Zaczynam odnosić wrażenie, że przez zwycięstwo odniesione w pierwszej turze Putin nieco za daleko się posuwa w odgrywaniu dyktatora. Była szansa, że zmieni się z cara w polityka, ale wybory dowiodły, że tak się nie dzieje. Zaostrza się gwałtownie konfrontacja opozycji z Putinem, co prowokuje zarówno jego, jak i opozycję. Obawiam się, że dojdzie do eskalacji tych postaw i w niedalekiej przyszłości będziemy świadkami dalszych niepokojów społecznych w Rosji..Anna Arutunyan.Postrzegamy Rosję jako europejską demokrację. Potencjalnie. Chcielibyśmy, żeby tak było. Przecież Rosjanie sami podkreślają, że ich kraj to Europa. I dziwimy się, kiedy rosyjskie władze postępują wbrew demokratycznym standardom. Po raz kolejny. Ta książka próbuje wytłumaczyć ten mechanizm: że system rządów, z jakiego korzysta Władimir Putin, jest bliższy temu, przy pomocy którego rządzili Rosją carowie Iwan Grozny i Piotr Wielki. Putin jest władcą feudalnym i z tym zgadza się ciągle duża część rosyjskiego społeczeństwa. Mniejszość już nie chce suwerena, którego władza pochodzi od Boga, ale próba rewolucji burżuazyjnej na razie zakończyła się bez powodzenia. Czy klasa średnia, nowa burżuazja, która wyszła na stutysięczne manifestacje przeciwko Putinowi, ale przede wszystkim przeciwko feudalizmowi, ma szansę, by stać się klasą rządzącą i zbliżyć Rosję do Europy? I jak szybko? Pytania do rozstrzygnięcia przez czytelnikaAndrzej Zaucha, korespondent polityczny, „Fakty TVN”...

Sprawiająca wrażenie nieledwie wszechmocy władza Putina niepokoi Zachód i znaczną część pozostałego świata od ponad dziesięciu lat. Car Putin nie jest książką, w której poszukuje się odpowiedzi na często zadawane pytanie: „Kim jest Władimir Putin?”, lecz analizą dokonaną przez świadka wydarzeń na podstawie wywiadów z ponad stu prominentnymi rozmówcami oraz gruntownych badań nad tym, co we współczesnej kulturze rosyjskiej, gospodarce i cechach narodowych sprawiło, że drugi prezydent Federacji Rosyjskiej stał się klasycznym autokratą, który doprowadził do wskrzeszenia dawnych feudalnych zależności. Przy okazji autorka ujawnia swoisty rosyjski paragraf 22: rząd stale usiłuje reformować i modernizować społeczeństwo odgórnie – tylko wierchuszce zapewniając wynikające z tego korzyści – co rozbudza w społeczeństwie pragnienie ładu i silnej władzy. Powstają przez to idealne warunki społeczne i polityczne do umacniania autokracji i tworzenia błędnego koła represji, korupcji, a także – być może nieuchronnie – rewolucji…Obserwowałam przebieg ostatnich wyborów w Rosji w pewnym lokalu. Widziałam, że niekiedy wyborcy wrzucali po kilka lub kilkanaście kart do głosowania, byłam też świadkiem podawania nieprawdziwych danych. Członkowie komisji wyborczej z kalkulatorami przygotowywali właściwe wyniki zamiast sprawdzać liczbę wyborców, którzy zagłosowali. Nie przejmowali się nawet tym, że ich filmowaliśmy. Zaczynam odnosić wrażenie, że przez zwycięstwo odniesione w pierwszej turze Putin nieco za daleko się posuwa w odgrywaniu dyktatora. Była szansa, że zmieni się z cara w polityka, ale wybory dowiodły, że tak się nie dzieje. Zaostrza się gwałtownie konfrontacja opozycji z Putinem, co prowokuje zarówno jego, jak i opozycję. Obawiam się, że dojdzie do eskalacji tych postaw i w niedalekiej przyszłości będziemy świadkami dalszych niepokojów społecznych w Rosji..Anna Arutunyan.Postrzegamy Rosję jako europejską demokrację. Potencjalnie. Chcielibyśmy, żeby tak było. Przecież Rosjanie sami podkreślają, że ich kraj to Europa. I dziwimy się, kiedy rosyjskie władze postępują wbrew demokratycznym standardom. Po raz kolejny. Ta książka próbuje wytłumaczyć ten mechanizm: że system rządów, z jakiego korzysta Władimir Putin, jest bliższy temu, przy pomocy którego rządzili Rosją carowie Iwan Grozny i Piotr Wielki. Putin jest władcą feudalnym i z tym zgadza się ciągle duża część rosyjskiego społeczeństwa. Mniejszość już nie chce suwerena, którego władza pochodzi od Boga, ale próba rewolucji burżuazyjnej na razie zakończyła się bez powodzenia. Czy klasa średnia, nowa burżuazja, która wyszła na stutysięczne manifestacje przeciwko Putinowi, ale przede wszystkim przeciwko feudalizmowi, ma szansę, by stać się klasą rządzącą i zbliżyć Rosję do Europy? I jak szybko? Pytania do rozstrzygnięcia przez czytelnikaAndrzej Zaucha, korespondent polityczny, „Fakty TVN”...

Sprawiająca wrażenie nieledwie wszechmocy władza Putina niepokoi Zachód i znaczną część pozostałego świata od ponad dziesięciu lat. Car Putin nie jest książką, w której poszukuje się odpowiedzi na często zadawane pytanie: „Kim jest Władimir Putin?”, lecz analizą dokonaną przez świadka wydarzeń na podstawie wywiadów z ponad stu prominentnymi rozmówcami oraz gruntownych badań nad tym, co we współczesnej kulturze rosyjskiej, gospodarce i cechach narodowych sprawiło, że drugi prezydent Federacji Rosyjskiej stał się klasycznym autokratą, który doprowadził do wskrzeszenia dawnych feudalnych zależności. Przy okazji autorka ujawnia swoisty rosyjski paragraf 22: rząd stale usiłuje reformować i modernizować społeczeństwo odgórnie – tylko wierchuszce zapewniając wynikające z tego korzyści – co rozbudza w społeczeństwie pragnienie ładu i silnej władzy. Powstają przez to idealne warunki społeczne i polityczne do umacniania autokracji i tworzenia błędnego koła represji, korupcji, a także – być może nieuchronnie – rewolucji…Obserwowałam przebieg ostatnich wyborów w Rosji w pewnym lokalu. Widziałam, że niekiedy wyborcy wrzucali po kilka lub kilkanaście kart do głosowania, byłam też świadkiem podawania nieprawdziwych danych. Członkowie komisji wyborczej z kalkulatorami przygotowywali właściwe wyniki zamiast sprawdzać liczbę wyborców, którzy zagłosowali. Nie przejmowali się nawet tym, że ich filmowaliśmy. Zaczynam odnosić wrażenie, że przez zwycięstwo odniesione w pierwszej turze Putin nieco za daleko się posuwa w odgrywaniu dyktatora. Była szansa, że zmieni się z cara w polityka, ale wybory dowiodły, że tak się nie dzieje. Zaostrza się gwałtownie konfrontacja opozycji z Putinem, co prowokuje zarówno jego, jak i opozycję. Obawiam się, że dojdzie do eskalacji tych postaw i w niedalekiej przyszłości będziemy świadkami dalszych niepokojów społecznych w Rosji..Anna Arutunyan.Postrzegamy Rosję jako europejską demokrację. Potencjalnie. Chcielibyśmy, żeby tak było. Przecież Rosjanie sami podkreślają, że ich kraj to Europa. I dziwimy się, kiedy rosyjskie władze postępują wbrew demokratycznym standardom. Po raz kolejny. Ta książka próbuje wytłumaczyć ten mechanizm: że system rządów, z jakiego korzysta Władimir Putin, jest bliższy temu, przy pomocy którego rządzili Rosją carowie Iwan Grozny i Piotr Wielki. Putin jest władcą feudalnym i z tym zgadza się ciągle duża część rosyjskiego społeczeństwa. Mniejszość już nie chce suwerena, którego władza pochodzi od Boga, ale próba rewolucji burżuazyjnej na razie zakończyła się bez powodzenia. Czy klasa średnia, nowa burżuazja, która wyszła na stutysięczne manifestacje przeciwko Putinowi, ale przede wszystkim przeciwko feudalizmowi, ma szansę, by stać się klasą rządzącą i zbliżyć Rosję do Europy? I jak szybko? Pytania do rozstrzygnięcia przez czytelnikaAndrzej Zaucha, korespondent polityczny, „Fakty TVN”...

Sprawiająca wrażenie nieledwie wszechmocy władza Putina niepokoi Zachód i znaczną część pozostałego świata od ponad dziesięciu lat. nie jest książką, w której poszukuje się odpowiedzi na często Car Putin zadawane pytanie: "Kim jest Władimir Putin?", lecz analizą dokonaną przez świadka wydarzeń na podstawie wywiadów z ponad stu prominentnymi rozmówcami oraz gruntownych badań nad tym, co we współczesnej kulturze rosyjskiej, gospodarce i cechach narodowych sprawiło, że drugi prezydent Federacji Rosyjskiej stał się klasycznym autokratą, który doprowadził do wskrzeszenia dawnych feudalnych zależności. Przy okazji autorka ujawnia swoisty rosyjski paragraf 22: rząd stale usiłuje reformować i modernizować społeczeństwo odgórnie - tylko wierchuszce zapewniając wynikające z tego korzyści - co rozbudza w społeczeństwie pragnienie ładu i silnej władzy. Powstają przez to idealne warunki społeczne i polityczne do umacniania autokracji i tworzenia błędnego koła represji, korupcji, a także - być może nieuchronnie - rewolucji…

Sprawiająca wrażenie nieledwie wszechmocy władza Putina niepokoi Zachód i znaczną część pozostałego świata od ponad dziesięciu lat. Car Putin nie jest książką, w której poszukuje się odpowiedzi na często zadawane pytanie: „Kim jest Władimir Putin?”, lecz analizą dokonaną przez świadka wydarzeń na podstawie wywiadów z ponad stu prominentnymi rozmówcami oraz gruntownych badań nad tym, co we współczesnej kulturze rosyjskiej, gospodarce i cechach narodowych sprawiło, że drugi prezydent Federacji Rosyjskiej stał się klasycznym autokratą, który doprowadził do wskrzeszenia dawnych feudalnych zależności. Przy okazji autorka ujawnia swoisty rosyjski paragraf 22: rząd stale usiłuje reformować i modernizować społeczeństwo odgórnie – tylko wierchuszce zapewniając wynikające z tego korzyści – co rozbudza w społeczeństwie pragnienie ładu i silnej władzy. Powstają przez to idealne warunki społeczne i polityczne do umacniania autokracji i tworzenia błędnego koła represji, korupcji, a także – być może nieuchronnie – rewolucji… Obserwowałam przebieg ostatnich wyborów w Rosji w pewnym lokalu. Widziałam, że niekiedy wyborcy wrzucali po kilka lub kilkanaście kart do głosowania, byłam też świadkiem podawania nieprawdziwych danych. Członkowie komisji wyborczej z kalkulatorami przygotowywali właściwe wyniki zamiast sprawdzać liczbę wyborców, którzy zagłosowali. Nie przejmowali się nawet tym, że ich filmowaliśmy. Zaczynam odnosić wrażenie, że przez zwycięstwo odniesione w pierwszej turze Putin nieco za daleko się posuwa w odgrywaniu dyktatora. Była szansa, że zmieni się z cara w polityka, ale wybory dowiodły, że tak się nie dzieje. Zaostrza się gwałtownie konfrontacja opozycji z Putinem, co prowokuje zarówno jego, jak i opozycję. Obawiam się, że dojdzie do eskalacji tych postaw i w niedalekiej przyszłości będziemy świadkami dalszych niepokojów społecznych w Rosji.. Anna Arutunyan. Postrzegamy Rosję jako europejską demokrację. Potencjalnie. Chcielibyśmy, żeby tak było. Przecież Rosjanie sami podkreślają, że ich kraj to Europa. I dziwimy się, kiedy rosyjskie władze postępują wbrew demokratycznym standardom. Po raz kolejny. Ta książka próbuje wytłumaczyć ten mechanizm: że system rządów, z jakiego korzysta Władimir Putin, jest bliższy temu, przy pomocy którego rządzili Rosją carowie Iwan Grozny i Piotr Wielki. Putin jest władcą feudalnym i z tym zgadza się ciągle duża część rosyjskiego społeczeństwa. Mniejszość już nie chce suwerena, którego władza pochodzi od Boga, ale próba rewolucji burżuazyjnej na razie zakończyła się bez powodzenia. Czy klasa średnia, nowa burżuazja, która wyszła na stutysięczne manifestacje przeciwko Putinowi, ale przede wszystkim przeciwko feudalizmowi, ma szansę, by stać się klasą rządzącą i zbliżyć Rosję do Europy? I jak szybko? Pytania do rozstrzygnięcia przez czytelnika Andrzej Zaucha, korespondent polityczny, „Fakty TVN”