[Obrazy]
Kategoria: Obrazy sakralne > Obrazy w drewnianej ramieWysyłka: od ręki
Obraz sakralny przedstawiający motyw Matki
Boskiej Częstochowskiej Rama drewniana. Pasuje na
każdą ścianę! Produkt Polski! Największym skarbem Jasnej Góry jest
Cudowny Wizerunek Matki...
Pełen opis produktu 'Obraz Matka Boska Częstochowska - 47x37' »
Obraz sakralny przedstawiający motyw Matki Boskiej
Częstochowskiej Rama drewniana. Pasuje na każdą
ścianę! Produkt Polski!
Największym skarbem Jasnej Góry jest Cudowny Wizerunek Matki Bożej.
Dzięki niemu Jasna Góra stała się w XV w. jednym z największych
sanktuariów maryjnych w Polsce. Faktu, dlaczego tak się stało,
nie wyjaśnia ani legenda, która przypisuje autorstwo ikony św.
Łukaszowi Ewangeliście, ani protekcja królewskiej pary – Jadwigi i
Władysława Jagiełły. Przyczyna niezwykłości tego miejsca musi być
głębsza, ale należy podkreślić, że na Jasnej Górze nigdy nie
odnotowano żadnych objawień maryjnych, jak to miało miejsce
w innych sanktuariach. Siłą i tajemnicą, które do stóp Pani
Jasnogórskiej przyciągają pielgrzymów, jest Jej Cudowny Obraz. Bez
niego Jasna Góra byłaby tylko zbiorem budynków, pamiątek i dzieł
sztuki, być może pięknym i bogatym, lecz martwym muzeum. Najstarszy
opis wizerunku Matki Bożej podaje Jan Długosz w Liber Beneficiorum:
„Obraz Maryi Najchwalebniejszej i Najdostojniejszej Dziewicy i
Pani, Królowej świata i Królowej naszej ( ) wykonany dziwnym i
rzadkim sposobem malowania ( ) o przeładnym wyrazie twarzy, która
spoglądających przenika szczególną pobożnością – jakbyś na żywą
patrzył”. Malowidło zalicza się do typu przedstawień określanego
mianem Hodegetrii. Nazwa ta oznacza „Tę, która prowadzi”. Ukazuje
Maryję jako Matkę Boga, ale też Matkę każdego człowieka. O
początkach Obrazu i jego dziejach do 1382 r., nie posiadamy pewnych
i ściśle historycznych wiadomości – jedynie tradycję i różne
pobożne podania. Według tradycji, Obraz Jasnogórskiej Pani miał
malować św. Łukasz Ewangelista jeszcze za życia Najświętszej
Panienki. Ta sama tradycja podaje nawet, że Obraz jest malowany na
płycie stołu używanego przez świętą Rodzinę w Nazarecie. W IV wieku
św. Helena, matka cesarza Konstantyna Wielkiego, miała przywieźć ze
sobą ten Obraz do Konstantynopola. Tam doznawał on wielkiej czci i
był pomocą w chwilach zwłaszcza wielkich nieszczęść jak zaraźliwe
choroby, epidemie itp. Około wieku IX czy X Obraz powędrował na
północ, gdzie ostatecznie na stałe spoczął w zamku Bełzkim, na
północny wschód od Lwowa, na Rusi Czerwonej. W roku 1382 Władysław,
książę Opola, w imieniu króla Ludwika Węgierskiego sprawował rządy
na Rusi. Książę chcąc zabezpieczyć Obraz przed ewentualnym
zbezczeszczeniem ze strony pogańskich Tatarów (raz podczas
oblegania zamku Bełzkiego strzała tatarska wpadając przez okno
kaplicy ugodzić miała w szyję Matki Bożej), postanowił przewieźć
Obraz do Opola na Śląsk. Kiedy w drodze zatrzymał się na krótki
odpoczynek w Częstochowie u podnóża, kościółka na Jasnej
Górze, Matka Boża miała mu dać poznać Swą wolę, iż chce tutaj
właśnie pozostać. Opolczyk pozostawił więc Obraz na Jasnej Górze,
oddając go pod opiekę białym Ojcom Paulinom, sprowadzonym z Węgier
w 1382 roku. Źródło: Jasna Góra Wysokość: 47cm
Szerokość: 37cm