[Bezdroża]
Kategoria: ŚwiatWysyłka: od ręki
Bieszczady są najbardziej na wschód wysuniętą częścią
polskich Karpat. Należą – jako jedyne pasmo górskie w obecnych
granicach Polski – do Karpat Wschodnich, które oddziela od Karpat
Zachodni...
Pełen opis produktu 'Bieszczady. Beskid Niski. Przewodnik górski' »
Bieszczady są najbardziej na wschód wysuniętą częścią
polskich Karpat. Należą – jako jedyne pasmo górskie w
obecnych granicach Polski – do Karpat Wschodnich, które oddziela od
Karpat Zachodnich Przełęcz Łupkowska oraz dolina Osławy i Sanu.
Różnie wytyczane są granice tego pasma – według kryteriów
geograficznych Bieszczady ciągną się od Przełęczy Łupkowskiej na
zachodzie po Przełęcz Wyszkowską na wschodzie (obecnie na terenie
Ukrainy). Do Polski należy najbardziej zachodnia część tego pasma –
Bieszczady Zachodnie kończące się na Przełęczy Użockiej, na
pograniczu Polski i Ukrainy. Północna granica tych gór biegnie
północnymi podnóżami pasma Chryszczatej i Wołosania, Durnej,
Korbani, w końcu północnymi stokami Otrytu i górnym odcinkiem
doliny Sanu. Natomiast na północ od nich rozciągają się góry
Sanocko-Turczańskie (od dwóch miast: Sanoka i Turki na Ukrainie)
obejmujące liczne równolegle do siebie ciągnące się grzbiety, dużo
niższe niż Bieszczady. Od tego podziału znacznie odbiegają granice
"turystyczne" tych gór – dla turystyki najważniejsze są linie
komunikacyjne, dlatego granice Bieszczadów traktowane są z dużym
uproszczeniem; na zachodzie jest to linia kolejowa biegnąca od
Przełęczy Łupkowskiej na północ, doliną Osławicy, a potem Osławy aż
po Zagórz, natomiast północną granicę wyznacza linia kolejowa z
Zagórza przez Lesko i Ustrzyki Dolne, aż po Krościenko przy granicy
ukraińskiej.
Taki też obszar Bieszczadów opisujemy w naszym przewodniku. Jest
on bardzo zróżnicowany pod względem wysokościowym i morfologicznym
i dzieli się na dwie zasadnicze części: na południu dużo wyższa i
bardziej zwarta – to właściwe Bieszczady (nazywane też czasami
Bieszczadami Wysokimi), a na północy szeroko rozumiane Przedgórze
Bieszczadzkie, którego centralną część tworzy otoczenie Jeziora
Solińskiego.
Beskid Niski rozciąga się na przestrzeni ponad
75 km pomiędzy Przełęczą Tylicką (683 m n.p.m.) na zachodzie a
Przełęczą Łupkowską (640 m n.p.m.) na wschodzie. Od sąsiednich grup
górskich oddzielają go głębokie doliny – na zachodzie dolina
Kamienicy (nazywanej też Kamienicą Nawojowską) rozdziela to pasmo
od Beskidu Sądeckiego, natomiast na wschodzie dolina Osławy – od
Bieszczadów. Ku północy Beskid Niski opada wyraźnym progiem ku
swoim przedpolom – na zachodzie jest to Pogórze Ciężkowickie, a w
środkowej części rozległe obniżenie Dołów Jasielsko-Sanockich.
Beskid Niski jest najniższą częścią łańcucha karpackiego (mimo że
najwyższe szczyty nie są wcale takie niskie) – tu grzbiet
wododziałowy ma swoje najniższe przełęcze (Przełęcz Dukielska), a
na przestrzeni przeszło 30 km w środkowej części pasma żaden szczyt
nie przekracza wysokości 800 m n.p.m. Także szerokość pasma
karpackiego jest w tym miejscu niewielka – od południa bardzo
blisko wcina się płaska Nizina Węgierska, na północy natomiast,
pomimo znacznej szerokości, dominują obniżenia i pogórza, a nie
góry. Warto jednak pamiętać, że ta część Beskidów jest bardzo
zróżnicowana – a różnorodność krajobrazów niejednokrotnie zaskakuje
przyjezdnych. Ze względu na znaczny obszar, a także na
zróżnicowanie krajobrazu Beskid Niski dzieli się na mniejsze
części. Idąc kolejno od zachodu, są to: Góry Grybowskie, Góry
Hańczowskie, Pasmo Magurskie, Beskid Dukielski, Pasmo Bukowicy, a
na południu ciągnące się wzdłuż granicy Pasmo Graniczne.
Najbardziej na zachód wysuniętą częścią Beskidu Niskiego są Góry
Grybowskie. Leżą one pomiędzy dolinami rzek: Kamienicy i Białej, a
tylko jedna góra – Chełm wznosi się pomiędzy Białą a Ropą.
