[instytut badań literackich pan]
Kategoria: Książki naukowe>Historia>Historia poszczególnych krajów i krain>Historia Europy>Historia Polski>Historia Polski 1945-1989Wysyłka: od ręki
, nabolałej pamięci, toksycznej polityce, ambiwalentnej
religijności, sakralizowanym (i wyklinanym) języku, przechorowanym
kulcie wieszczów itd., myślimy własną historię jako
autobiografię.Ten...
Pełen opis produktu 'Miłosz Autobiografia' »
Książka Józefa Olejniczaka należy do gatunku czy nurtu Miłoszologii
polskiej – czegoś prawie takiego, jak los polski, mentalność
polska, dziejowość polska – czyli pewnego obszaru myśli, w którym
badacz, posługując się metodami swojej dyscypliny, np.
literaturoznawstwa, szuka nieprostych odpowiedzi na pytania,
których nie można nie zadać.A nie można nie zadać pytań o
krzyżowanie się Miłoszowej literatury z najbardziej zasadniczymi
kwestiami storicismo Polacco, czyli tego, jak my, zbiorowość znad
Wisły, wielokrotnie przekorzeniana, wynaradawiana, o kresowych
tradycjach, mesjanistycznych tęsknotach, nabolałej pamięci,
toksycznej polityce, ambiwalentnej religijności, sakralizowanym (i
wyklinanym) języku, przechorowanym kulcie wieszczów itd., myślimy
własną historię jako autobiografię.Ten pomysł książki Józefa
Olejniczaka, to otwarcie – świetne. Chodzi o autobiografię jako
figurę rozumienia (za de Manem) i możliwość przedstawienia
(mimesis) historii, która inaczej przedstawić się literacko nie
daje, gdyż cały „zły wiek XX” jest nie do ogarnięcia w
dziedziczonych gatunkach, gdyż się w nich utrwaliły XIX-wieczne
światopoglądy, a też gdy mniej więcej od połowy XX wieku w
literaturze dokonuje się wielki proces wymiany treści i kredytów
zaufania między fikcją fabularną (powieścią) a autobiografią,
pamiętnikiem, dziennikiem, esejem. A też rodzaj świadectwa jest
inny. Wobec rzeczywistości „ukradzionej” przez totalitarne systemy,
zakazy, cenzury, w stu odmianach nieprzedstawienia, sposób
prezentacji ujawnić ma nie fakty, ale „fakturowanie”
rzeczywistości, jej przeżycie, szorstkość materiału, urok i grozę
konkretu, traumę, psychologię pamięci i odmiany wyparcia,
polityczne i obyczajowe tło zachowań, genezy konfliktów – tego nie
da się zrobić bez bardzo wyrafinowanych środków literatury, która,
wyrzucana drzwiami fikcji, wraca oknem autobiografii....
