Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Na dwa okrążenia przed końcem wyprzedzam Gebremeskela. Tłum szaleje. Zbliżam się do mety. Ryk na widowni staje się coraz głośniejszy. Prowadzę. Jeden z zawodników próbuje się wysunąć przede mnie, ale mu nie pozwalam. Kiedy rozpoczynam ostatnie okrążenie, cały stadion wstaje z miejsc, sekcja po sekcji, jakby ścigała mnie na trybunach meksykańska fala. Słowa nie są w stanie tego oddać. Nigdy w życiu nie słyszałem tak donośnego zgiełku. Doping kibiców niemal dosłownie pcha mnie ku linii mety. Jeszcze dwieście metrów. Nadal wygrywam. Kibice, choć to niewiarygodne, wydają z siebie jeszcze głośniejszy krzyk. Gebremeskel przyspiesza i na finiszu usiłuje mnie dogonić, ale nie udaje mu się. Jestem pierwszy! Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012 Mohamed „Mo” Farah, chłopiec z Somalii, który przyjechał do Anglii w wieku ośmiu lat, przeżył rozłąkę z bratem bliźniakiem, znał raptem kilka słów po angielsku, ale za to miał talent do biegania. Na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 2012 roku zdobył złoty medal w biegu na 10 000 metrów. Kilka dni później wygrał bieg na 5000 metrów, czym w opinii Dave’a Moorcrofta – byłego mistrza świata na tym dystansie – zasłużył sobie na miano „najlepszego długodystansowca w historii Wielkiej Brytanii”. Ponadto może się pochwalić wieloma rekordami Europy: w biegach na 1500, 5000 (halowy) i 10 000 metrów, i Wielkiej Brytanii: na 3000  (halowy) i 5000 metrów oraz na 10 km w biegu ulicznym. W 2013 roku Mo odebrał Order Imperium Brytyjskiego. Obecnie mieszka w Portland w stanie Oregon razem ze swoją żoną Tanią i córkami: Rhianną, Aishą i Amani. Pod okiem legendarnego Alberta Salazara przygotowuje się do swojego pierwszego startu na dystansie maratonu. Siła ambicji to więcej niż autobiografia wielkiego olimpijczyka – to poruszająca historia człowieka, który dorastał w trudnych warunkach, w młodym wieku rozstał się z rodziną, a dążąc do realizacji swoich marzeń, musiał pokonać przeszkody z pozoru nie do pokonania.

Na dwa okrążenia przed końcem wyprzedzam Gebremeskela. Tłum szaleje. Zbliżam się do mety. Ryk na widowni staje się coraz głośniejszy. Prowadzę. Jeden z zawodników próbuje się wysunąć przede mnie, ale mu nie pozwalam. Kiedy rozpoczynam ostatnie okrążenie, cały stadion wstaje z miejsc, sekcja po sekcji, jakby ścigała mnie na trybunach meksykańska fala. Słowa nie są w stanie tego oddać. Nigdy w życiu nie słyszałem tak donośnego zgiełku. Doping kibiców niemal dosłownie pcha mnie ku linii mety. Jeszcze dwieście metrów. Nadal wygrywam. Kibice, choć to niewiarygodne, wydają z siebie jeszcze głośniejszy krzyk. Gebremeskel przyspiesza i na finiszu usiłuje mnie dogonić, ale nie udaje mu się. Jestem pierwszy! Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012 Mohamed „Mo” Farah, chłopiec z Somalii, który przyjechał do Anglii w wieku ośmiu lat, przeżył rozłąkę z bratem bliźniakiem, znał raptem kilka słów po angielsku, ale za to miał talent do biegania. Na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 2012 roku zdobył złoty medal w biegu na 10 000 metrów. Kilka dni później wygrał bieg na 5000 metrów, czym w opinii Dave’a Moorcrofta – byłego mistrza świata na tym dystansie – zasłużył sobie na miano „najlepszego długodystansowca w historii Wielkiej Brytanii”. Ponadto może się pochwalić wieloma rekordami Europy: w biegach na 1500, 5000 (halowy) i 10 000 metrów, i Wielkiej Brytanii: na 3000  (halowy) i 5000 metrów oraz na 10 km w biegu ulicznym. W 2013 roku Mo odebrał Order Imperium Brytyjskiego. Obecnie mieszka w Portland w stanie Oregon razem ze swoją żoną Tanią i córkami: Rhianną, Aishą i Amani. Pod okiem legendarnego Alberta Salazara przygotowuje się do swojego pierwszego startu na dystansie maratonu. Siła ambicji to więcej niż autobiografia wielkiego olimpijczyka – to poruszająca historia człowieka, który dorastał w trudnych warunkach, w młodym wieku rozstał się z rodziną, a dążąc do realizacji swoich marzeń, musiał pokonać przeszkody z pozoru nie do pokonania.

Najlepiej sprzedający się tytuł non fiction na Wyspach Brytyjskich. Blisko 120 tysięcy egzemplarzy w ciągu pierwszego tygodnia! Jest żywą legendą futbolu. Przez 27 lat stał na czele jednego z najlepszych zespołów piłki nożnej w historii. Zdobywał tytuły Mistrza Anglii i liczne trofea w rozgrywkach międzynarodowych, ze zwycięstwami w Lidze Mistrzów na czele. To on odkrywał ikształtował talenty tak wielkich piłkarzy jak David Beckham, Cristiano Ronaldo czy Ryan Giggs. Swoim autorytetem potrafił poskromić nawet tych najbardziej niepokornych: Erica Cantonę i Wayne'a Rooneya. Sir Alexa Fergusona z pewnością nie trzeba nikomu przedstawiać.Autobiografiato wspomnienia wydarzeń, piłkarzy, zwycięstw i porażek, które towarzyszyły sir Alexowi przez lata pracy dla Manchesteru United, a jednocześnie bezkonkurencyjna historia brytyjskiego i światowego futbolu. Niezwykła opowieść o dochodzeniu do sławy, wybitnych podopiecznych, ciężkiej pracy, budowaniu piłkarskiej potęgi, motywacji i miłości do sportu. Niewątpliwa gratka dla fanów piłki nożnej, pragnących poznać kulisy wielkich sportowych wydarzeń i zajrzeć do szatni Czerwonych Diabłów. Nie zawiodą się również ci, którzy chcą poznać szczegóły z życia rodzinnego oraz dowiedzieć się czegoś o pozapiłkarskich pasjach Szkota. Jest to przy okazji idealna książka dla menadżerów, kierowników i coachów, którzy starają się jak najskuteczniej motywować swoje zespoły.

Był jednym z najlepszych przyjmujących w historii siatkówki. Ale niewiele brakowało, by świat w ogóle o nim nie usłyszał. Zanim trzy razy zdobył mistrzostwo świata i został mistrzem olimpijskim, pokonał wiele przeszkód. Kiedy zachorował na białaczkę, lekarze przygotowywali się na najgorsze, a niespodziewane wyzdrowienie zgodnie nazwali cudem. Podobnie jak przeżycie upadku z drzewa, po którym na lewą rękę założyli mu 150 szwów Podczas gdy jego rówieśnicy ganiali za piłką, on wolał w samotności odbijać ją rękami. Mimo że trenerzy próbowali wmówić mu, że jest za niski na siatkarza, ani myślał się poddać. Dopiął swego, zostając sportowcem, którego pokochała cała Brazylia. W autobiografii Giba po raz pierwszy opowiada o sekretach swojej kariery: dopingowej wpadce, nietypowej kontuzji, której nabawił się w łóżku, i ofercie z ligi polskiej. Odkrywa też kulisy wielkiej reprezentacji Brazylii, zdradzając, za co z drużyny wyrzucony został Ricardo, jak Canarinhos ustawili mecz z Bułgarią i ile butelek szampana dostali od Polaków po wygranej w finale mistrzostw świata. Szczera, barwna, pełna anegdot i nieznanych historii książka. Giba. W punkt to pozycja, obok której żaden fan siatkówki nie może przejść obojętnie!

Ta książka daje wspaniały wgląd w życie jednego z najbardziej niezwykłych mistyków w historii świata. Wypowiedzi Osho są pełne humoru, a równocześnie z wielką powagą traktują kwestię indywidualnego rozwoju wewnętrznego i poszukiwań duchowych. Możesz dzięki temu poznać tło różnych zdarzeń związanych z życiem Osho i jego nauczaniem, często odbiegające od wizerunku Osho, jaki malowany był przez media. Wiele niezrozumienia wiąże się z pracą Osho nad rozwojem świadomości człowieka, najczęściej wynikającego z wypowiedzi ludzi, którzy sami nie doświadczyli jego metod. Poznanie tego tła ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia motywów postępowania Osho w różnych sytuacjach. Głębokie psychologiczne wglądy, tworzące treść znacznej części wykładów Osho, pozwalają zrozumieć mechanizmy naszych zachowań, odkrywają także pokłady ukrytych emocji, potrzeb i potencjałów. Odniósłszy te ogólne mechanizmy do swego życia, możemy łatwiej uzyskać efekty działania rozmaitych technik medytacyjnych oferowanych przez Osho. Osho jest jednym z najlepiej znanych i najbardziej prowokacyjnych nauczycieli duchowych XX wieku. Przesłanie Osho dociera dziś do ludzi w każdym wieku, w każdym zakątku świata. Początkowo Osho znany był jako profesor filozofii, wykładowca debatujący z przywódcami tradycyjnych nurtów religijnych na terenie całych Indii. Od 1974 roku Osho prowadził swe nauczanie w stacjonarnym ośrodku medytacji w Punie niedaleko Bombaju. Dziś miejsce to jest zapewne największym ośrodkiem medytacyjnym w świecie, prowadzonym przez profesjona-listów umiejętnie łączących terapie Zachodu i duchowe nauki Wschodu. Ostatnie słowa Osho wypowiedziane publicznie brzmiały: W tej chwili jesteście najbardziej błogosławionymi ludźmi na Ziemi. Pamiętanie, że jesteś buddą, jest doznaniem najcenniejszym, ponieważ jest to twoja wieczność, twoja nieśmiertelność. To nie ty – to twoja egzystencja. Jesteś jednością z gwiazdami, drzewami, niebem i oceanem. Nie jesteś czymś oddzielnym. Ostatnim słowem Buddy było sammasati. Pamiętaj, że jesteś buddą sammasati. Spis treści: SŁOWO WSTĘPNE PRZEDMOWA CZĘŚĆ PIERWSZA Po prostu zwyczajny człowiek: historia legendy WSPOMNIENIA ZŁOTEGO DZIECIŃSTWA 1931-1939: Kuchwada, Madfiya Pradesh, India BUNTOWNICZY DUCH 1939-1951: Gadarwada, Madhya Pradesh, India W POSZUKIWANIU TEGO, CO NIEŚMIERTELNE OŚWIECENIE: BRAK CIĄGŁOŚCI Z PRZESZŁOŚCIĄ OSTRZENIE MIECZA 1953-1956 Student na uniwersytecie 1957-1966; Profesor W DRODZE WYRAŻANIE NIEWYRAŻALNEGO: CISZE POMIĘDZY SŁOWAMI CZĘŚĆ DRUGA Odbicia w pustym zwierciadle: wiele twarzy człowieka, który nigdy nie istniał SEKS GURU PRZYWÓDCA KULTU OSZUST „SAMOZWAŃCZY" BHAGWAN GURU DLA BOGATYCH ŻARTOWNIŚ GURU ROLLS-ROYCE 1978: Puna, India 1981-1985: Oregon MISTRZ RELIGIA BEZ RELIGII MEDYTACJA DLA XXI WIEKU 1972: Obóz medytacyjny, Góra Abu, Rajasthan, India TRZECIA PSYCHOLOGIA: PSYCHOLOGIA BUDDÓW ZORBA BUDDA: CZŁOWIEK CAŁY ZAŁĄCZNIK Najważniejsze zdarzenia w życiu i pracy Osho 11 GRUDNIA 1931 1932-1939- Kuchwada  1938-1951 :Gadarwada 21 MARCA 1953 - OŚWIECENIE 1951-1956: Student na uniwersytecie 1957-1970: Profesor i mówca publiczny 1970-1974: Bombaj 1974-1981: „Puna jeden" 1981-1985: Ranczo Bi3 Muddy 1985-1986: „Podróż po świecie" 1987: „Puna dwa" EPILOG: 1990 DO DZIŚ Teksty źródłowe O autorze Kurort Medytacyjny Osho International Więcej informacji

Wychowałam się w slumsach Europy, czyli w komunistycznej Polsce, kiedy przez dwa tygodnie trzeba było stać w kolejce po buty. Powiesz, że to smutne? O nie! To była świetna szkoła  samodzielności, kreatywności i siły. Bo wolność to przecież coś więcej niż brak zewnętrznych ograniczeń. Wolność jest stanem umysłu. To instynktowne przekonanie,  że wszystko jest możliwe.   W tej książce po raz pierwszy piszę o tym jak nie zarobiłam miliona dolarów, dlaczego piszę książki, skąd czerpię natchnienie i jak na imiona mają moje dzieci. Opowiadam o kulisach pracy w radiu i w telewizji, o tym jak trenować swój umysł, czym jest pasja i jak zostać pisarzem. O moim domu rodzinnym, marzeniach i o tym jak zostałam szczęśliwym człowiekiem.

Mahatma Gandhi (1869-1948) jedna z ikon XX wieku, ojciec założyciel niepodległych Indii, twórca idei walki bez użycia przemocy, obrony ludzi przed krzywdą i życzliwości dla człowieka (ahimsa), autor bardzo wielu książek, w tym najważniejszej, czyli właśnie Mojej autobiografii. Zwolennik wegetarianizmu, prostoty, egalitaryzmu, nawet najbiedniejszy hindus nie musiał się przy nim wstydzić swego ubóstwa. Umierał nieco zgorzkniały, gdyż nie udało mu się doprowadzić do zgody religijnej między hinduistami i muzułmanami, zginął zresztą zastrzelony przez skrajnego hinduistę 30 stycznia 1948 roku, ale nawet śmierć Mahatmy stała się w pewien sposób pozytywna, gdyż w kraju zapanowała tak wielka żałoba, że przynajmniej na jakiś czas połączyła naród. Jak pisze Ija Lazari-Pawłowska w swojej biografii Mahatmy: koniec walki nie miał być początkiem nowych konfliktów nakazywał więc dbać o to, aby przeciwnik, nad którym odniesione zostało zwycięstwo, nie wyszedł z walki z poczuciem klęski, z nienawiścią i chęcią odwetu. Celem jego nie było złamanie przeciwnika, lecz jego zjednanie uważał to za jedyny sposób trwałej likwidacji antagonizmu. Czy w dzisiejszych czasach w wielu krajach postawa Gandhiego nie wydaje się naiwnością? Może i się wydaje, jednak pamiętajmy: Mahatma Gandhi wygrał nie tylko walkę o niepodległość Indii, ale też walkę o ludzką wolność i godność. I zawsze toczył tę walkę bez gwałtu, przemocy.

Azorín, jako literat, określił tę książkę w następujący sposób: "jest to książka najgłębsza, najbardziej przenikliwa, nie ma drugiej takiej w literaturze europejskiej".Edyta Stein, jako szukająca prawdy filozof i...

Przygotujcie się na największy show Kuby Wojewódzkiego.L’enfant terrible polskiego show biznesu.O jego medialnej osobowości powstały już prace naukowe, a typowa dla niego bezczelność stała się telewizyjną dyscypliną olimpijską.Pogromca osobowości płaskich i bez charakteru.Wyznawca zasady, że przeginanie pały to takie samo prawo obywatelskie jak udział w wyborach.Bohater kultury pop, gość z krainy próżności.Od dziecka lubił szokować, a rzeczywistość dawała mu do zabawy niezbędne gadżety i okoliczności. Chciał zostać aktorem, ale znawcy sceny prognozowali mu rolę halabardnika albo aktora grającego kroki za sceną. Został więc królem błaznów. Jego autobiografia to skarbnica błyskotliwych bon motów, genialnych ripost, ciętych komentarzy. Kronika medialnego żywota, którego intensywnością można spokojnie obdzielić kilku celebrytów, a gażą za odcinek talk show wykarmić powiat. To też opowieść człowieka zasmuconego kondycją myślenia społeczeństwa, które głowy używa głównie do potakiwania.Człowiek-kameleon, właściciel ego widocznego z kosmosu, genialny publicysta, człowiek instytucja, ojciec chrzestny i grabarz wielu karier.Kim jest Kuba Wojewódzki?Bezczelna, irytująca i bulwersująca – najlepsza autobiografia celebryty.Kuba Wojewódzki. Urodził się w 1963 r. W tym samym roku utworzono Zalew Zegrzyński. Dziennikarz, aktor, pisarz praworęczny. W dzieciństwie wyglądał tak, jakby go rodzice kupili na wyprzedaży garażowej. Ma wszystkie zalety, których nie chciał oraz wady, do których się przyzwyczaił. Ironista z zawodu, prześmiewca z powołania. Jego poczucie humoru smakuje jak rosyjskie pestycydy. Specjalista od cudzych porażek. Ma tak przerośnięte ego, że w kinie zasiada na trzech miejscach jednocześnie.Pracował we wszystkich najważniejszych telewizjach, bo chciał. Nie pracował we wszystkich najważniejszych stacjach radiowych, bo nie chciał. Wybierany na różne stanowiska w różnych mediach. Posiadacz legendarnej fryzury sprawiającej wrażenie, jakby codziennie majstrował przy wysokim napięciu. Alkoholik lub jak wolą inni, całoroczny degustator. Był jurorem we wszystkich możliwych programach z jurorami. Mistrz świata w seksie przedmałżeńskim. Czasami sprawia wrażenie, jakby nie miał bezpośredniego połączenia między mózgiem a językiem. Mówi w pięciu językach, niestety nie jest w stanie porozumieć się w żadnym z nich. Jedyne ćwiczenia jakie uprawia to liczenie pieniędzy. Z zawodu kawaler. Mieszka w Warszawie.

Przyczyna, Suterena, Oddech, Chłód, Dziecko – autobiograficzny pięcioksiąg wybitnego austriackiego prozaika i dramatopisarza to drobiazgowa rekonstrukcja lat dojrzewania. Analiza "niszczycielskich machin" – szkoły, rodziny, instytucji, społeczeństwa, ich nieznoszącej sprzeciwu, bezwzględnej opresyjności. To brutalna ocena tępego i zaślepionego w swym konformizmie narodu, nieskończonej ludzkiej obojętności. To nieskrywana manifestacja gniewu i pogardy, hołd złożony samotności i jednocześnie rzucone jej przekleństwo. To przeprowadzana na sobie samym wiwisekcja."Autobiografie to klucz to zrozumienia Thomasa Bernharda, klucz, bez którego nie można w pełni przyswoić jego powieści, pojąć pisarskich obsesji i poglądów politycznych. To czasy i wydarzenia opisane w Autobiografiach ukształtowały Bernharda jako pisarza i jako zaciekłego krytyka Austrii i austriackości, ale przecież nie tylko – także jako przeciwnika historycznej amnezji i skrywania nazistowskich brudów pod eleganckim dywanem w mieszczańskim salonie.Bernhard nie był wrogiem ludzi, był zaciekłym wrogiem ludzkiej hipokryzji. Ku wściekłości zadowolonego z siebie społeczeństwa Bernhard brutalnie demaskował jego zakłamanie.„Autobiografie” wyszlifowały także jego niepowtarzalny, chirurgicznie precyzyjny styl. Trzeba poznać „Autobiografie”, żeby nie tylko poznać Bernharda i Austrię, ale żeby dołożyć kolejny rozdział do wielkiej pracy – próby zrozumienia minionego wieku, którego ponury cień wciąż nad nami wisi. Jeśli nie będziemy czytali Bernharda, wiek XX kiedyś do nas wróci, jeszcze bardziej spotworniały, niż go zapamiętaliśmy.Proza Bernharda, trudna, zapętlona w swoich obsesjach, drażniąca, jest jednak wielką odtrutką na bezmyślną wegetację w toksycznych oparach samozadowolenia kultury masowej".Krzysztof Varga

Okładka zniszczona, potargana, oderwana od grzbietu. Wnętrze książki - stan dostateczny.

"Głos wewnętrzny" to autobiografia jednej z największych gwiazd współczesnej sceny operowej - Renée Fleming. Artystka szczerze i otwarcie opowiada o wyzwaniach stawianych jej przez międzynarodową publiczność, o muzycznych i pozamuzycznych pasjach, o scenicznych przyjaciołach i rodzinie. Dzięki tej opowieści snutej na kartach "Głosu wewnętrznego" poznajemy cienie i blaski sławy operowej diwy, dowiadujemy się o rozterkach towarzyszących artyście na kolejnych etapach kariery oraz otrzymujemy garść praktycznych porad dotyczących kształcenia głosu. Recenzja książki na łamach dziennika "Rzeczpospolita".