Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Galicja w okresie autonomii, jak żadna inna dzielnica Rzeczypospolitej pod zaborami, doczekała się wyrazistych etykiet wskazujących na jej specyfikę. Najbardziej znane: Polski Piemont czy galicyjska nędza wskazują co prawda na dwoisty obraz regionu, na ogół jednak dominuje dziś sentymentalna wizja Galicji utrwalona m.in. przez literaturę dwudziestowieczną. Tymczasem, sięgając do tekstów pisarzy galicyjskich z drugiej połowy XIX wieku, zauważyć można bardzo krytyczny osąd obserwowanej przez nich współczesności, kontrastujący z późniejszymi mityzującymi przekształceniami. Celem książki jest zaprezentowanie tego ?surowego?, notowanego na gorąco obrazu Galicji, w którym uparcie powtarzają się utyskiwania na gorszość, drugorzędność i marginalizację prowincji. Jest to jednocześnie opowieść o wychodzeniu z owej prowincjonalności i budowaniu silnej tożsamości zbiorowej. Książka nie jest przy tym typową pracą literaturoznawczą, lecz stanowi próbę analizy kulturowej dyskursu dotyczącego Galicji w piśmiennictwie drugiej połowy XIX wieku.

Praca jest próbą wieloaspektowego spojrzenia na nauczycieli pracujących w różnych typach szkół na terenie zaboru austriackiego, z uwzględnieniem uwarunkowań społecznych, kulturowych, politycznych oraz ekonomicznych. Zaprezentowano postawy nauczycieli, które z jednej strony wynikały z systemu wartości, norm i zasad pedagogicznych, a z drugiej strony zależne były od sytuacji społeczno-politycznej opisywanego okresu historycznego. Zobrazowano postawy etyczne, patriotyczne oraz religijne pedagogów. Ukazano również przebieg realizacji procesu dydaktyczno-wychowawczego, zwracając szczególną uwagę na programy nauczania i wychowania, środki i metody stosowane przez nauczycieli. W tworzonym obrazie galicyjskich pedagogów zaprezentowano też ich aktywność w środowisku szkolnym oraz pozaszkolnym, uwzględniając ich pozycję społeczną i materialną. Podstawą do przedstawienia tej problematyki uczyniono literaturę pamiętnikarską autorstwa uczniów oraz nauczycieli. Źródła te pozwalają poznać historię życia ludzkiego, związaną z indywidualnym odbiorem otaczającej go rzeczywistości, a przede wszystkim spostrzeżenia, odczucia, poglądy różnych autorów związane ze szkołą.