Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Profesor Władysław Bartoszewski po raz pierwszy tak szczegółowo i szczerze opowiada o pobycie w piekle Auschwitz.Partnerami w tej trudnej rozmowie są Piotr M. Cywiński i Marek Zając.22 września 1940 roku do obozu koncentracyjnego Auschwitz trafił tzw. drugi transport warszawski. Wśród pięciu i pół tysiąca więźniów, którzy podczas apelu usłyszeli od komendanta obozu, że „komin to jedyna droga ucieczki”, znalazł się osiemnastoletni Władysław Bartoszewski. Oznaczony numerem 4427 syn urzędnika bankowego trafił do miejsca, gdzie - jak sam mówi - „przestaliśmy na przykład roztrząsać, czy to straszne i niehumanitarne, że biją. W naszym rozumieniu najważniejsze były konkrety: dostać w mordę czy nerki? Lepiej w mordę, byle tylko nie kijem, żeby nie pękła czaszka”.Rozmowę uzupełniają wybrane przez Władysława Bartoszewskiego i od dawna nie wznawiane teksty uświadamiające, czym były obozy koncentracyjne, m.in. opowiadanie Apel Jerzego Andrzejewskiego, broszura ojca Augustyna Za drutami obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, W piekle Zofii Kossak i spisany przez Halinę Krahelską Pamiętnik więźnia.Mój Auschwitz to książka, która nie pozwala zapomnieć o jednej z największych zbrodni w dziejach ludzkości....

Prezentowana książka to pierwsza w języku polskim biografia Rudolfa Hössa, Obersturmbannführera SS, komendanta niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau w latach 1940-1943. Autor możliwie obiektywnie stara się przedstawić osobowość Hössa oraz przebieg jego kariery. Z opisu tego wyłania się obraz człowieka bezdyskusyjnie (i na ogół również bezrefleksyjnie) wykonującego wszystkie rozkazy przełożonych, ale zdolnego do ludzkich odruchów. W tym wymiarze biografia komendanta obozu w Auschwitz jest interesującym przyczynkiem do dyskusji nad istotą nazizmu i roli, jaką odegrali w nim zwykli pod wieloma względami ludzie.Książka oparta została na szerokiej bazie źródłowej (w tym na polskich źródłach). Baxter wnikliwie przeanalizował znaną autobiografię Hössa, zderzając ją z relacjami wielu świadków, w tym przede wszystkim byłych więźniów. Wykorzystał też akta procesowe i materiały z powojennych przesłuchań Hössa przez wywiad brytyjski, a także jego prywatną korespondencję....

Między 20 grudnia 1963 a 20 sierpnia 1965 r. we Frankfurcie nad Menem odbył się proces członków załogi obozu Auschwitz. Wyjątkowość tego postępowania sądowego i jego polityczne znaczenie, daleko wykraczające poza prawniczy cel procesu, polegały na tym, że sąd niemiecki został zobligowany do zbadaniajednej z najstraszliwszych zbrodni, która kiedykolwiek została popełniona (na dodatek właśnie przez Niemców). Protokoły z przesłuchań zmuszają, w dużo większym stopniu niż jakakolwiek próba naukowego opracowania, do zastanowienia się nad pytaniem, dlaczego Auschwitz był w ogóle możliwy.Hermann Langbein urodził się w 1912 r. w Wiedniu. W latach 1938–1939 walczył w szeregach Brygad Międzynarodowych w Hiszpanii. W 1939 r. został internowany we Francji, a po jej zajęciu przez Niemców uwięziony w obozie koncentracyjnym Dachau. W 1942 r. SS przeniosło go do obozu Auschwitz. W sierpniu 1944 r. został przeniesiony do KL Neuengamme i tam doczekał wyzwolenia. Po wojnie poświęcił się publicystycznej walce przeciwko zapomnieniu o masowych mordach dokonywanych w narodowosocjalistycznych obozach koncentracyjnych, ich bagatelizowaniu i zakłamywaniu....

Autorka po raz pierwszy pokazuje polskiemu czytelnikowi prowadzone badania feministyczne nad Holokaustem, przedstawia jego dokonania, a następnie zajmuje się specyfiką rodzajowych doświadczeń kobiet w Oświęcimiu-Brzezince. Wykorzystując dostępne świadectwa, opisuje doświadczenia, które są charakterystyczne dla kobiet, zarówno w aspekcie chronologicznym, jak i merytorycznym. Precyzuje treści doktryny nazizmu w odniesieniu do kobiet z uwzględnieniem elementów seksizmu i antysemityzmu, co jest udaną próbą pogłębienia tych pojęć....

Auschwitz, Holokaust, antysemityzm…Te trzy słowa symbole ewokują całą listę pytań badawczych. Czym jest dzisiaj dla nas – mieszkańców Polski – Auschwitz? Jaką wiedzę na temat obozu posiadamy, zwłaszcza czy wiemy, że Żydzi stanowili największą grupę ofiar? Czego symbolem jest dla nas – Polaków – Auschwitz, szczególnie czy jest raczej symbolem polskiego męczeństwa, czy żydowskiego Holokaustu? Jaki jest stosunek Polaków do Żydów? Jak szeroko rozpowszechniony i jak głęboki jest antysemityzm w Polsce, w jej różnych regionach i środowiskach? Czy mamy do czynienia z jednego rodzaju antysemityzmem czy z różnymi antysemityzmami? Co o Auschwitz, Zagładzie i Żydach wiedzą i sądzą młodzi Polacy? Jak efektywne są rozmaite działania edukacyjne i informacyjne dotyczące Zagłady i Auschwitz? Jaki skutek odniosły debaty o stosunkach polsko-żydowskich wywołane publikacją książek Jana Tomasza Grossa? Jakie doświadczenie wizyty w miejscach pamięci, takich jak Auschwitz, Majdanek czy Treblinka, zmienia myślenie młodych? Czy wzrost wiedzy o Zagładzie i Auschwitz zmienia postawy, zwłaszcza czy eliminuje antysemityzm?Niniejszy tom zawiera artykuły, w których podjęto próbę udzielenia odpowiedzi na te pytania.Ze Wstępu dr. hab. Marka Kuci...

* niezwykła historia opowiedziana bez patosu i sentymentalizmu.* narracja przeplata się z dokumentami historycznymi: listami funkcjonariuszy obozowych do swoich przełożonych, bezdusznymi raportami o liczbie zgonów, wykonanych egzekucji i zużytych nabojów, o pozyskanej odzieży, kosztach utrzymania więźniów oraz rezultatach pseudonaukowych eksperymentów na więźniach* przetłumaczona na 11 języków* 100 000 egzemplarzy sprzedanych w Hiszpanii, 70 000 w Niemczech; doskonałe recenzje w prasieAuschwitz, rok 1944. W nieludzkich warunkach obozowej egzystencji młody polski żyd Daniel, utalentowany lutnik z Krakowa, pracuje w warsztacie stolarskim. Pewnego dnia komendant obozu, wielbiciel muzyki klasycznej, odkrywa jego niezwykły talent i postanawia poddać go niecodziennej próbie: ma wykonać koncertowe skrzypce porównywalne do słynnego Stradivariusa. Daniel niezwłocznie rozpoczyna pracę i włącza w nią swego obozowego druha Bronka, genialnego skrzypka. Praca tak go pochłania, że nie myśli o tym, co go otacza, i o tym, co go czeka, jeśli instrument nie okaże się perfekcyjny. Polecamy...

"Wir schlurfen durch den aufgeweichten, lehmigen Boden, voller Furcht und am Ende unserer Krafte. Wir erreichen unsere neuen Graber, wie wir unsere neuen Hauser nannten. Bevor wir uns zum neuen Ort hingeschleppt und kaum dass wir etwas Atem geschopft hatten, hatten einige von uns schon mit Knuppeln eins uber den Kopf bekommen. Schon floss Blut aus den aufgeschnittenen Kopfen oder Gesichtern. Das ist die erste Begrubung fur die Neuankommlinge.Alle sind wie betaubt und schauen sich um, wohin man sie denn gebracht habe. Gleich informieren sie uns, dass wir nun eine Probe des Lagerlebens hatten. Hier herrsche eiserne Disziplin. Hier befanden wir uns in einem Todeslager. Dies się eine tote Insel. Der Mensch komme nicht hierhen, um zu leben, sondern um fruher oder spater seinen Tod zu finden. Hier się kein Ort um zu leben. Es się die Residenz des Todes..."...

Filozofowie - powiadał Fackenheim - traktują Zagładę lekceważąco. Przykładają do niej przestarzałe miary, sprowadzają do uniwersalnej kategorii zła. Sam sprzeciwiał się uogólnieniom. Zbrodnię uważał za wydarzenie odmieniające świat, cierpienie za moment zwrotny historii. Zagłada postawiła znak zapytania staremu porządkowi. Istnieniu człowieka i przymierza, prawdom oświecenia i ortodoksji, piewcom rewolucji i kościołów. Rozmyślania Fackenheima stanowią próbę rozumienia takiej przepoczwarzonej rzeczywistości. Próbę wnikliwego opisania skutków zniszczenia oraz rozpaczliwego szukania bezpiecznych miejsc. Czy oświęcimskie piece - dopytywał Fackenheim - nie pochłonęły całej cywilizacji?. I zostawił czytelnika z resztką nadziei....

Polska premiera komiksu. Autor Jérémie Dres opisuje swoją podróż do Polski, którą wraz z bratem Martinem odbyli w 2010 roku w poszukiwaniu swoich żydowskich korzeni. Niespełna trzydziestoletni autor wędruje po ulicach Warszawy, Krakowa i Żelechowa( z którego pochodziła jego babcia), ale nie czuje się pielgrzymem szukającym śladów Holocaustu. Jest raczej Europejczykiem poznającym Polskę, w której jest tyle do zobaczenia. Mając żydowskie korzenie nie trzeba przecież koniecznie zobaczyć Auschwitz. W książce pojawiają się prawdziwe postaci aktywnie biorące udział w nie tylko żydowskim kulturalnym i społecznym życiu...

Ich bin gesund und fiihle mich gut Jestem zdrów i czuje się dobrze - tyle o więźniu mogła wiedzieć jego rodzina. Z odciętego od otoczenia Konzentrationslager Auschwitz - zabezpieczonego podwójnym ogrodzeniem z kolczastych drutów rozwieszonych na betonowych słupach i podłączonych do trójfazowego prądu o napięciu 220 woltów wieżami strażniczymi dodatkowo z dwóch stron betonowym murem oraz tzw. strefą interesów Interessengebiet - nie miały docierać inne informacje. Książka prezentuje - poprzez opublikowane w niej grypsy - ukrytą prawdę o obozie zakazaną niewygodną dla nazistów za której ujawnienie więzień mógł przypłacić życiem. Grypsy to trwałe ślady obozowej konspiracji prowadzonej przez Józefa Cyrankiewicza i Stanisława Kłodzińskiego oraz współpracujących z nimi więźniów tych wymienionych w tajnej korespondencji przypisach do niej i we Wstępie oraz tych niewymienionych ale także zasłużonych. Grypsy są owocem i świadectwem walki podjętej oraz rozwijanej w ekstremalnie trudnych specyficznych warunkach. Ukazują charakter i w dużym stopniu skalę sprzeciwu więźniów wobec zbrodni a także zagrożeń stale obecnych w Auschwitz ujawniają również i dokumentują głęboko humanitarny sens toczonej przez nich walki. Pisane zaś były i wysyłane nie tylko w celach doraźnych lecz także z myślą o tworzeniu dokumentacji historycznej która stanowi obecnie cenne źródło wiedzy o obozie i pozwala bardziej wszechstronnie badać jego dzieje. Ze Wstępu...

Niejednokrotnie wydaje się nam, że wiele przeczytaliśmy już na ten temat, oglądaliśmy filmy, nauczyliśmy się na lekcji historii, a jednak za każdym razem książka poświęcona tej tematyce porusza nas do głębi, wstrząsa, zmusza do współprzeżywania i namysłu nad złem, okrucieństwem i ludobójstwem […].Książka ukazuje los dzieci w KL Auschwitz-Birkenau, przypomina, wstrząsa, daje świadectwo zagłady – nie tylko fizycznej, ale i moralnej. Jak wskazuje autorka, ten temat nie był wcześniej socjologicznie problematyzowany. Z dokumentów, zapisów, różnorakich źródeł nie wydobywano podmiotu jakim było dziecko i jego socjalizowanie się w warunkach obozowych; nie poświęcano mu odrębnej, dogłębnej, wielozakresowej analizy. Autorka bazuje na źródłach zastanych, m.in. na wydanych wspomnieniach Ocalonych Dzieci Oświęcimia oraz własnych badaniach prowadzonych z Ocalonymi. Po latach dociera do bezpośrednich świadków, przeprowadza z nimi wywiady, które pozostają w archiwum Muzeum.Z recenzji prof. dr hab. Krystyny Slany...

Akcja powieści Dirka Braunsa dzieje się współcześnie w Polsce i w Niemczech. Urodzony w NRD młody nauczyciel niemieckiego i historii w niemieckiej szkole w Warszawie (porte-parole autora) staje się świadkiem wspomnień i wykonawcą zaskakującej ostatniej woli przypadkowo poznanego Janusza, byłego więźnia KL Auschwitz. Ich spotkanie w warszawskiej kawiarni staje się punktem wyjścia dla ciągu sensacyjnych wydarzeń obfitujących w zaskakujące zwroty akcji. Ciekawa jest kompozycja utworu. Autorowi udaje się unikalna sztuka wielowymiarowego przedstawienia i swoistej próby weryfikacji autentyczności sylwetek, poglądów, losów i teraźniejszości katów i ofiar na tle szkiców współczesnej Polski i Niemiec. Powieść jest znakomitą próbą ujęcia istotnej dla Polski i Niemiec tematyki także przez pryzmat codziennych zdarzeń - bez koturnów i śladów „kiczu niemiecko-polskiego pojednania”....

W książce wybitnego niemieckiego historyka Christiana Meiera czytelnik znajdzie odpowiedź na pytanie czy historia może się przydać współczesnemu człowiekowi, a nawet czy powinna być pomocna w rozwiązywaniu problemów dzisiejszego świata. Autor. zmaga się z paradoksem doświadczania historii bądź historycznego przyspieszenia w takim stopniu jak żadne wcześniejsze pokolenie i mimo to nie znajduje naszego zainteresowania.Bardzo szybko utożsamiamy się z przyszłością – „przyszłość jest dziś”, jak głosi jeden z reklamowych sloganów – i równocześnie w ogóle nie zastanawiamy się nad przyszłością naszego społeczeństwa i świata. W starożytności potrzebę istnienia stałych struktur odczuwano wyłącznie w odniesieniu do polityki, jednak w czasach nowożytnych zaczęły się one szybko zmieniać i w konsekwencji odkryto historię. Dziś, kiedy podlegają one jeszcze szybszym i bardziej gruntownym zmianom, historia zdaje się nadążać. Znajduje to potwierdzenie także w odniesieniu do jednoczącej się Europy, która nie uświadamia sobie swojego pochodzenia, rzeczy dobrych i złych oraz swojej odpowiedzialności. I nawet jeśli zabrzmi to arogancko, nie należy tych właściwości szczególnie demonstrować. Między innymi także dlatego, że najbardziej typową dla Europy jest rola sprawcy, tymczasem dzisiaj większość wykazuje się ambicją bycia ofiarą. Jednak współczesna Europa ma do zaoferowania kulturę godności człowieka, otwartości, gotowości kwestionowania samego siebie, zawierającą również gotowość do zgodnego współistnienia, także odmiennych kultur, w jednoczącym się świecie oraz szacunek dla innych i inność jako możliwość....

Auschwitz – fakt społeczny funkcjonujący w cyberprzestrzeni, którego przedstawienia modelowane są przez mechanizmy właściwe dla kultury popularnej. Autor opisuje relacje między kulturą masową, kulturą popularną a mediami, w których rozpowszechniane są przekazy odnoszące się do Holokaustu, a także analizuje oraz interpretuje przykłady różnorodnych form przedstawiania Zagłady w Internecie – egzemplifikacje te pokazują osobliwość cyberprzestrzeni, a także jej (niekiedy ambiwalentną) użyteczność w podtrzymywaniu pamięci o Shoah. Niniejsza praca jest nowatorskim oraz interdyscyplinarnym ujęciem problemu. Nie ma publikacji w języku polskim oraz angielskim, które podejmowałyby zagadnienie przedstawień Holokaustu w Internecie w sposób porównywalnydo zaprezentowanego w książce....

Auschwitz – symbol ludobójstwa dokonanego na Żydach europejskich, najrozleglejszy kompleks obozów koncentracyjnych i zagłady, zarządzany przez nazistowskie SS, usytuowany obok miasta Oświęcim, w którym realizowane były niemieckie plany utworzenia „wzorcowego miasta na Wschodzie”. Autorka ukazuje historię miejsca, gdzie normalne życie mieszkańców Oświęcimia, w tym niemieckich osadników, przeplatało się ze zbrodniami w obozie, a inwestycje przemysłowe niemieckich firm z III Rzeszy łączyły się z eksploatacją niewolniczej pracy więźniów i ludobójstwem na niespotykaną w dziejach skalę. Sybille Steinbacher jest profesorem historii współczesnej na Uniwersytecie w Wiedniu, byłą stypendystką Fundacji im. Alexandra von Humboldta na Uniwersytecie Harvarda i profesorem wizytującym Fritz Bauer Institut. W 1996 r. współpracowała z Niemieckim Instytutem Historycznym w Warszawie. Jest autorką publikacji z zakresu dziejów narodowego socjalizmu oraz holocaustu, m.in.: ’Musterstadt’ Auschwitz. Germanisierungspolitik und Judenmord in Ostoberschlesien (2000) i Dachau. Die Stadt und das Konzentrationslager in der NS-Zeit (1993, 1994)....

"Filled with dread and drained of all energy, we trudge across the soggy clay soil. We have reached our new graves, as we refer to our new homes. Before we have dragged ourselves to our new places. Before we have barely had a chance to snatch a breath of air, several of us have been clubbed over the head. Blood has already flowek from cut heads or battered faces. This is the houcewarming for the new arrivals. We`re all in a state of shock as we look around at the place they`ve brought us to. They immediately inform us that this is a taste of life in the camp. Iron discipline prevails here. We are in a death camp. It is an island where nothing lives. People are not here to live. They are here to find their death, sooner or later. There is no room for life here. This is the residence of death...""Człapiemy po rozmokłym, gliniastym gruncie pełni strachu i u kresu sił. Dochodzimy do naszych nowych grobów, jak to nazwaliśmy nasze nowe domy. Zanim doczłapaliśmy się do nowego miejsca, ledwo zaczerpnęliśmy świeżego powietrza, już kilku z nas oberwało pałkami po głowach. Już lała się krew z rozciętych głów lub okaleczonych twarzy. To jest pierwsze przywitanie nowo przybyłych. Wszyscy są oszołomieni i rozglądają się, dokąd to ich zaprowadzono. Zaraz informują nas, że oto mamy próbkę życia obozowego. Panuje tutaj żelazna dyscyplina. Tutaj znajdujemy się w obozie śmierci. Jest to martwa wyspa. Człowiek nie przybywa tutaj, aby żyć, lecz aby wcześniej czy później znaleźć swą śmierć. Tu nie ma miejsca dla życia. Jest to rezydencja śmierci..."....

"Ci trasciniamo nella terra pantanosa e argillosa pieni di paura e ridotti allo stremo. Stiamo per arrivare alle nostre nuove tombe, cosi chiamiano le nostre nuove case. Prima di trascinarci fino al nuovo posto, facciamo appena in tempo a prendere una boccata d`aria e gia alcuni di noi vengono presi a manganellate in testa. Dalle teste spaccate e dai volti feriti scorre il sangue. E il benvenuto che viene dato ai nuovi arrivati. Sono tutti sbalorditi e si guardano intorno per capire dove sono capitati. Subito ci informano che abbiamo appena avuto un un assaggio della vita nel campo. Qui regna una disciplina ferrea. Ci troviamo nel campo della morte. E un`isola della morte. L`uomo non viene qui per vivere ma per trovarvi, prima o poi, la propria morte. Non vi e posto per la vita nella residenza della morte...""Człapiemy po rozmokłym, gliniastym gruncie pełni strachu i u kresu sił. Dochodzimy do naszych nowych grobów, jak to nazwaliśmy nasze nowe domy. Zanim doczłapaliśmy się do nowego miejsca, ledwo zaczerpnęliśmy powietrza, już kilku z nas oberwało pałkami po głowach. Już lała się krew z rozciętych głów lub okaleczonych twarzy. To jest pierwsze przywitanie nowo przybyłych. Wszyscy są oszołomieni i rozglądają się, dokąd to ich zaprowadzono. Zaraz informują nas, że oto mamy próbkę życia obozowego. Panuje tutaj żelazna dyscyplina. Tutaj znajdujemy się w obozie śmierci. Jest to martwa wyspa. Człowiek nie przybywa tutaj, aby żyć, lecz aby wcześniej czy później znaleźć swą śmierć. Tu nie ma miejsca dla życia. Jest to rezydencja śmierci..." Unikalny dokument przedstawiający największy hitlerowski obóz koncentracyjny, ośrodek męczeństwa i masowej zagłady setek tysięcy więźniów 30 narodowości. Bogaty materiał fotograficzny: znakomite fotografie Adama Bujaka zatrzymujące w czasie echa koszmaru oraz zdjęcia archiwalne z lat funkcjonowania obozu. Album zawiera fragmenty oryginalnych tekstów: wspomnienia więźniów, dokumenty niemieckie......

Co zostaje z Auschwitz to trzecia część trylogii Giorgio Agambena, w której centralną rolę odgrywa figura Homo Sacer – człowieka całkowicie odartego z godności, który jest już tylko nagim życiem. Ekstremalną formą Homo Sacer był więzień obozu koncentracyjnego tuż przed swoją ostatnią drogą do komory gazowej („muzułman”). Jak żywy trup, budził już tylko niechęć. Jednak zdaniem Agambena, uważnego czytelnika i interpretatora „obozowych” książek Primo Leviego i innych ocalałych, taki właśnie człowiek byłby najbardziej wiarygodnym świadkiem zbrodni w Auschwitz. Ci, którzy przetrwali, nie mogą być świadkami, gdyż nie przeżyli tego dramatu do końca. Martwi nie mają zaś głosu. Agamben twierdzi też, że Auschwitz nigdy się nie skończyło – po Auschwitz istnieje już tylko permanentne życie „w” i „z” Auschwitz.„Poruszający tekst Agambena o nazistowskich obozach śmierci skupiony jest wokół pytania, co dzieje się z mową, kiedy mówi wykorzeniony podmiot. Pomimo że zdaniem niektórych Auschwitz uniemożliwia danie świadectwa, Agamben pokazuje, w jaki sposób ten, kto o Auschwitz mówi, dźwiga tę niemożliwość w obrębie swojej mowy, dotykając granicy tego, co nieludzkie”.Judith ButlerGiorgio Agamben (ur. 1942) – filozof włoski, związany z Uniwersytetem UIAV w Wenecji, wykłada też na innych uczelniach europejskich; w 2002 roku, protestując przeciwko paszportom biometrycznym, zrezygnował z wykładów w USA. Jego filozoficzne punkty odniesienia wyznaczają nazwiska Martina Heideggera, Guy Deborda, Michela Foucault, Hannah Arendt. Zasłynął trylogią Homo sacer, w której skład wchodzą tomy: Homo sacer (1995), Stan wyjątkowy (2003) oraz Co zostaje z Auschwitz (1998)....

"Człapiemy po rozmokłym, gliniastym gruncie pełni strachu i u kresu sił. Dochodzimy do naszych nowych grobów, jak to nazwaliśmy nasze nowe domy. Zanim doczłapaliśmy się do nowego miejsca, ledwo zaczerpnęliśmy świeżego powietrza, już kilku z nas oberwało pałkami po głowach. Już lała się krew z rozciętych głów lub okaleczonych twarzy. To jest pierwsze przywitanie nowo przybyłych. Wszyscy są oszołomieni i rozglądają się, dokąd to ich zaprowadzono. Zaraz informują nas, że oto mamy próbkę życia obozowego. Panuje tutaj żelazna dyscyplina. Tutaj znajdujemy się w obozie śmierci. Jest to martwa wyspa.Człowiek nie przybywa tutaj, aby żyć, lecz aby wcześniej czy później znaleźć swą śmierć. Tu nie ma miejsca dla życia. Jest to rezydencja śmierci..."....

This volume is something long awaited on the Polish market. It is a unique documentary on the largest Nazi concentration camp – a place of martyrdom and mass annihilation of hundreds of thousands of prisoners from thirty nations. Major part of this book constitute the captivating, world famous, photographs of Adam Bujak which turn back the time to show the Nazi terror. This volume also abounds in other photographic material. There are archival photographs documenting the dramatic fate of the deported, as well as outtakes from the memoirs and relations of former prisoners, describing the cruelty and incredible depravity of Nazi butchers, as well as German sources concerning the mass extermination of people from the occupied territories. The book also contains an expert introduction explaining the history of this most terrible place of slaughter....