Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Ta historia wydarzyła się naprawdę: 18 marca 1944 roku o godz. 11 w Urzędzie Stanu Cywilnego KZ Auschwitz wzięli ślub więzień nr 25173, Austriak Rudi Friemel, z zawodu mechanik, i Hiszpanka Margarita Ferrer, specjalnie przybyła na jeden dzień i jedną noc z Niemiec, gdzie pracowała jako przymusowa robotnica.

All prisoners at Auschwitz saw many terrible things, but no one saw and recorded as much as Wilhelm Brasse - Auschwitz Photographer. Working under orders of the Germans, he took as many as 50 thousand identity photos—among them portraits of SS officers, and of children used for medical experiments by Dr. Josef Mengele. At the end he rescued 40 thousand inmate pictures." The book combines images with eyewitness accounts of inmates, SS men and historical notes painting a comprehensive picture of the camp daily life including the work of the photography service, the orchestra, sports and even the brothel. It contains over 300 in many cases previously unpublished photographs and personal accounts."

POLACY, KTÓRZY PRZEŻYLI AUSCHWITZ OSTATNI MOMENT, BY POSŁUCHAĆ OCALONYCH Józef Paczyński, rocznik 1920. Więzień numer 121 – z pierwszego transportu, fryzjer komendanta Rudolfa Hössa. Na pytanie, czemu nie poderżnął mu gardła, będzie musiał odpowiadać przez całe życie. Marceli Godlewski, 1921, AK-owiec, egzekutor Kedywu. Po wielu miesiącach przesłuchań trafia do obozu, skąd ucieka przy pierwszej okazji. Lidia Maksymowicz, najmłodsza. Uwięziona jako trzyletnia dziewczynka. Wystraszone dziecko ukrywające się pod pryczą przed wzrokiem doktora Mengele. Karol Tendera, więzień numer 100 430. Zakażony tyfusem w ramach eksperymentu medycznego. Nigdy nie pogodzi się z tym, że można bezkarnie mówić o „polskich obozach zagłady”. Stefan Lipniak, 1924. Czterdzieści cztery miesiące za drutami. Cała młodość. Niewiele o tym mówi, bo życie to nie tylko obóz. Mija 70 lat. Byli więźniowie Auschwitz nadal żyją i są wśród nas. Spotykamy ich na ulicy, w tramwaju, w aptece. Mijamy w pośpiechu, nie zwracając uwagi. Wciąż mają dużo do opowiedzenia. Oto ich historie.

This volume is something long awaited on the Polish market. It is a unique documentary on the largest Nazi concentration camp - a place of martyrdom and mass annihilation of hundreds of thousands of prisoners from thirty nations. Major part of this book constitute the captivating, world famous, photographs of Adam Bujak which turn back the time to show the Nazi terror. This volume also abounds in other photographic material. There are archival photographs documenting the dramatic fate of the deported, as well as outtakes from the memoirs and relations of former prisoners, describing the cruelty and incredible depravity of Nazi butchers, as well as German sources concerning the mass extermination of people from the occupied territories. The book also contains an expert introduction explaining the history of this most terrible place of slaughter.

Auschwitz nie skończył się. On trwa jako znak czasu, z którego musi odrodzić się nowy świat bez nienawiści, przemocy i zła. Wskazują go i wiodą doń także ci, którym męczeńska śmierć w Auschwitz otworzyła drogę chwale świętych i błogosławionych, oficjał uznanych przez Kościół katolicki za heroicznych świadków Chrystusa. A są to święci: Maksymilian Maria Kolbe i Teresa Benedykta od Krzyża Edyta Stein. Jest i piętnastu błogosławionych, beatyfikowanych 13 VI 1999 roku w gronie 108 męczenników za wiarę. Ich grono powiekszy niebawem druga grupa sług Bożych w aktuanie toczącym się procesie kanonicznym 122 męczęnników okresu II wojny światowej.

W jaki sposób mówić dzieciom i młodzieży o Zagładzie Żydów temacie, którego rozmiary i groza wydają się niepojęte nawet dla dorosłych? Czym było Auschwitz? to przystępna, choć nieuładzona lekcja historii, którą słynna francuska historyczka przeprowadziła w formie rozmowy ze swoją córką Mathilde. Odpowiadając na prawie osiemdziesiąt pytań, Wieviorka przedstawia pełny opis wydarzeń związanych z Zagładą: od dojścia Hitlera do władzy, przez stworzenie obozów koncentracyjnych i ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej, po żydowski ruch oporu oraz winę spoczywającą na narodzie niemieckim. Czytelnik w każdym wieku uznać może książkę Czym było Auschwitz? za wiarygodne i poruszające wprowadzenie w historię jednego z najmroczniejszych epizodów w dziejach ludzkości.Książka Annette Wieviorki ukazała się w kilkunastu językach na całym świecie; jest pierwszą pracą tej autorki dostępną po polsku.

Filozofowie - powiadał Fackenheim - traktują Zagładę lekceważąco. Przykładają do niej przestarzałe miary, sprowadzają do uniwersalnej kategorii zła. Sam sprzeciwiał się uogólnieniom. Zbrodnię uważał za wydarzenie odmieniające świat, cierpienie za moment zwrotny historii. Zagłada postawiła znak zapytania staremu porządkowi. Istnieniu człowieka i przymierza, prawdom oświecenia i ortodoksji, piewcom rewolucji i kościołów. Rozmyślania Fackenheima stanowią próbę rozumienia takiej przepoczwarzonej rzeczywistości. Próbę wnikliwego opisania skutków zniszczenia oraz rozpaczliwego szukania bezpiecznych miejsc. Czy oświęcimskie piece - dopytywał Fackenheim - nie pochłonęły całej cywilizacji?. I zostawił czytelnika z resztką nadziei.

Raporty napisane po ucieczce rtm. Pileckiego z Auschwitz, są pierwszym świadectwem koszmaru, jaki spotkał ludzkość ze strony Niemców w ramach masowej zagłady. Pilecki na polecenie AK stworzył w obozie ruch oporu pod nazwą Związek Organizacji Wojskowej. Zamieszczone w książce raporty wzbogacone zostały tekstami Leszka Żebrowskiego, Stanisława Michalkiewicza i Tadeusza Płużańskiego na temat dwóch postaci, które po wojnie odwróciły się od Pileckiego. Chodzi o Władysława Bartoszewskiego i Józefa Cyrankiewicza.

This volume is something long awaited on the Polish market. It is a unique documentary on the largest Nazi concentration camp – a place of martyrdom and mass annihilation of hundreds of thousands of prisoners from thirty nations. Major part of this book constitute the captivating, world famous, photographs of Adam Bujak which turn back the time to show the Nazi terror. This volume also abounds in other photographic material. There are archival photographs documenting the dramatic fate of the deported, as well as outtakes from the memoirs and relations of former prisoners, describing the cruelty and incredible depravity of Nazi butchers, as well as German sources concerning the mass extermination of people from the occupied territories. The book also contains an expert introduction explaining the history of this most terrible place of slaughter.

Tereny byłego nazistowskiego obozu śmierci Auschwitz w Oświęcimiu-Brzezince to najbardziej znane w świecie miejsce męczeństwa i zagłady. Obóz ten stał się symbolem Holocaustu, ludobójstwa i terroru, łamania podstawowych praw ludzkich, przykładem do czego prowadzi rasizm, antysemityzm, ksenofobia, szowinizm i nietolerancja. Nazwa obozu stała się swoistego rodzaju kodem kulturowym, określającym najbardziej negatywne relacje międzyludzkie, a także synonimem załamania współczesnej cywilizacji i kultury. This volume is something long awaited on the Polish market. It is a unique documentary on the largest Nazi concentration camp ? a place of martyrdom and mass annihilation of hundreds of thousands of prisoners from thirty nations. Major part of this book constitute the captivating, world famous, photographs of Adam Bujak which turn back the time to show the Nazi terror. This volume also abounds in other photographic material. There are archival photographs documenting the dramatic fate of the deported, as well as outtakes from the memoirs and relations of former prisoners, describing the cruelty and incredible depravity of Nazi butchers, as well as German sources concerning the mass extermination of people from the occupied territories. The book also contains an expert introduction explaining the history of this most terrible place of slaughter.

"Wir schlurfen durch den aufgeweichten, lehmigen Boden, voller Furcht und am Ende unserer Krafte. Wir erreichen unsere neuen Graber, wie wir unsere neuen Hauser nannten. Bevor wir uns zum neuen Ort hingeschleppt und kaum dass wir etwas Atem geschopft hatten, hatten einige von uns schon mit Knuppeln eins uber den Kopf bekommen. Schon floss Blut aus den aufgeschnittenen Kopfen oder Gesichtern. Das ist die erste Begrubung fur die Neuankommlinge. Alle sind wie betaubt und schauen sich um, wohin man sie denn gebracht habe. Gleich informieren sie uns, dass wir nun eine Probe des Lagerlebens hatten. Hier herrsche eiserne Disziplin. Hier befanden wir uns in einem Todeslager. Dies się eine tote Insel. Der Mensch komme nicht hierhen, um zu leben, sondern um fruher oder spater seinen Tod zu finden. Hier się kein Ort um zu leben. Es się die Residenz des Todes..."

Ich bin gesund und fiihle mich gut Jestem zdrów i czuje się dobrze - tyle o więźniu mogła wiedzieć jego rodzina. Z odciętego od otoczenia Konzentrationslager Auschwitz - zabezpieczonego podwójnym ogrodzeniem z kolczastych drutów rozwieszonych na betonowych słupach i podłączonych do trójfazowego prądu o napięciu 220 woltów wieżami strażniczymi dodatkowo z dwóch stron betonowym murem oraz tzw. strefą interesów Interessengebiet - nie miały docierać inne informacje. Książka prezentuje - poprzez opublikowane w niej grypsy - ukrytą prawdę o obozie zakazaną niewygodną dla nazistów za której ujawnienie więzień mógł przypłacić życiem. Grypsy to trwałe ślady obozowej konspiracji prowadzonej przez Józefa Cyrankiewicza i Stanisława Kłodzińskiego oraz współpracujących z nimi więźniów tych wymienionych w tajnej korespondencji przypisach do niej i we Wstępie oraz tych niewymienionych ale także zasłużonych. Grypsy są owocem i świadectwem walki podjętej oraz rozwijanej w ekstremalnie trudnych specyficznych warunkach. Ukazują charakter i w dużym stopniu skalę sprzeciwu więźniów wobec zbrodni a także zagrożeń stale obecnych w Auschwitz ujawniają również i dokumentują głęboko humanitarny sens toczonej przez nich walki. Pisane zaś były i wysyłane nie tylko w celach doraźnych lecz także z myślą o tworzeniu dokumentacji historycznej która stanowi obecnie cenne źródło wiedzy o obozie i pozwala bardziej wszechstronnie badać jego dzieje. Ze Wstępu

Auschwitz – symbol ludobójstwa dokonanego na Żydach europejskich, najrozleglejszy kompleks obozów koncentracyjnych i zagłady, zarządzany przez nazistowskie SS, usytuowany obok miasta Oświęcim, w którym realizowane były niemieckie plany utworzenia „wzorcowego miasta na Wschodzie”. Autorka ukazuje historię miejsca, gdzie normalne życie mieszkańców Oświęcimia, w tym niemieckich osadników, przeplatało się ze zbrodniami w obozie, a inwestycje przemysłowe niemieckich firm z III Rzeszy łączyły się z eksploatacją niewolniczej pracy więźniów i ludobójstwem na niespotykaną w dziejach skalę. Sybille Steinbacher jest profesorem historii współczesnej na Uniwersytecie w Wiedniu, byłą stypendystką Fundacji im. Alexandra von Humboldta na Uniwersytecie Harvarda i profesorem wizytującym Fritz Bauer Institut. W 1996 r. współpracowała z Niemieckim Instytutem Historycznym w Warszawie. Jest autorką publikacji z zakresu dziejów narodowego socjalizmu oraz holocaustu, m.in.: ’Musterstadt’ Auschwitz. Germanisierungspolitik und Judenmord in Ostoberschlesien (2000) i Dachau. Die Stadt und das Konzentrationslager in der NS-Zeit (1993, 1994).

W latach 1944-1956 stracono w Polsce kilka tysięcy osób należących do antykomunistycznych organizacji niepodległościowych. Ofiarami tych zbrodni byli także dawni więźniowie KL Auschwitz, w tym rotmistrz Witold Pilecki, zaliczany przez historyków do sześciu najodważniejszych ludzi europejskiego ruchu oporu. Pileckiemu przyszło żyć w niezwykle burzliwych czasach. Każda ze zmieniających się epok historycznych odcisnęła na nim swoje piętno. Był uczestnikiem wojen w 1920 i 1939 roku, jednak to lata 1940–1943, kiedy jako ochotnik stał się twórcą konspiracji wojskowej w KL Auschwitz, stanowią najistotniejszy element jego życiorysu. Jako oficer AK walczył w Powstaniu Warszawskim, był jeńcem obozów w Lamsdorf i Murnau, po wojnie wstąpił do II Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa we Włoszech. Został zamordowany strzałem w potylicę w więzieniu na Mokotowie 25 maja 1948 roku. W lipcu 2006 r. Prezydent RP Lech Kaczyński w uznaniu zasług Witolda Pileckiego i jego oddania sprawom ojczyzny odznaczył go pośmiertnie Orderem Orła Białego. W 2013 roku został awansowany na pułkownika. Książka skupia się przede wszystkim na działalności Witolda Pileckiego w organizowaniu konspiracji wojskowej w Auschwitz, zawiera również słynny raport z 1945 roku napisany po ucieczce z obozu. Celem biografii jest pokazanie jak Witold Pilecki wywiązał się w swoim życiu z zadań, które stawiała przed nim historia.

Przekład z języka szwedzkiego Mariusz Kalinowski Ojciec przeżył łódzkie getto, Auschwitz i marsz śmierci. Był jednym z ocalonych z Zagłady. Czerwony Krzyż przetransportował go do małej szwedzkiej miejscowości. Dotarł tam latem 1945 roku. To miał być tylko przystanek przed dalszą podróżą w poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. Niestety, do końca życia leczył się z Auschwitz i na Auschwitz zmarł. Goran Rosenberg wyruszył w drogę śladami zmarłego ojca. Jest kronikarzem opisującym wysiłek budowania nowego życia w cieniu przeżytej traumy. Życia w społeczeństwie, które odwróciło się plecami od ocalonych. "Krótki przystanek w drodze z Auschwitz" to odkrywanie pamięci — pamięci ojca i dziecka, pamięci o czasie i miejscu. Książka została wyróżniona Nagrodą Augusta 2012. "„Pisanie poezji po Auschwitz jest barbarzyństwem” – powiedział w 1945 roku Theodor Adorno. Paul Celan udowodnił, że po Zagładzie mogą powstać piękne i wstrząsające wiersze, ale nie można dalej żyć. Auschwitz zabija nawet wiele lat po wojnie – pokazali Jean Améry, Primo Levi, Bogdan Wojdowski i wielu innych. Był wśród nich Dawid Rosenberg, ojciec Görana. Ojciec opuścił go w 1960 roku „w trzydziesty siódmym roku życia, ścigany czasem Zagłady” – podaje lakonicznie Göran Rosenberg w swej poprzedniej, fascynującej i kontrowersyjnej książce o Izraelu. Teraz poświęca się temu tematowi całkowicie. „Krótki przystanek w drodze z Auschwitz” („ponieważ Auschwitz jest miejscem, gdzie wszystkie pociągi stają za wcześnie i ostatecznie”) to książka niezwykła. Pamiętnik z dzieciństwa, esej o pamięci Zagłady, tkwiącej w ocalałych, bo wszakże „ocalenie nie jest normalnie stanem constans, lecz stanem doraźnym” i o dorastaniu tak zwanego drugiego pokolenia w ciągłym cieniu Zagłady." Michał Sobelman "[…] to błyskotliwa, szczera i dosadna proza, pisana jednocześnie z dystansem i szczerością, głęboko poruszająca czytelnika swoją mrocznością. „Krótki przystanek w drodze z Auschwitz” jest mądrą, pełną melancholii, piękną i bardzo osobistą książką." „Dagens Nyheter” "Mistrzowsko napisany pamiętnik z dzieciństwa. Rosenberg opowiada z sugestywnością powieściopisarza, ale to wszystko wydarzyło się naprawdę." „Aftonbladet” "Sposób, w jaki Göran Rosenberg przedstawia w tej opowieści swojego ojca, jest niezwykle przekonującym i inspirującym czytelniczym doświadczeniem." „Svenska Dagbladet”

Spotykają się w Nowym Jorku, Warszawie, Tel Awiwie. Łączy ich to, że mieli nie istnieć. Że są Żydami i zostali wychowani przez ocalałych z Holokaustu w domach pełnych niewypowiedzianego smutku i wciąż obecnego strachu. Także to, że w większości nigdy nie poznali swych babć i dziadków, czasami nawet nie wiedzieli o istnieniu wujków, cioć czy siostrzeńców. Woleliby nie rozmawiać, bo w słowa trzeba ująć przeszłość, przez którą czują się okrutnie ,,wybrani". Dla niektórych jednak to powinność, nadanie sensu życiu. "Mikołaj Grynberg w swojej książce zbiera dwadzieścia kilka rozmów z dziećmi ocalałych z Holocaustu - rozmów niejednokrotnie trudnych, przejmujących, bolesnych, chwilami zabawnych, ale przede wszystkim niezwykle szczerych. Mówi się tu o cierpieniu, odpowiedzialności, o wojennych doświadczeniach rodziców. Ale przede wszystkim te rozmowy są o miłości." prof. Barbara Engelking "Drugie pokolenie - dzieci ocalałych z Zagłady nie ukrywa się: nie wymazuje, nie chce zapomnieć. Przeciwnie. Drugie pokolenie szuka wszystkich strzępów i nitek, którymi może powiązać historie swoich rodziców w pierwszym rzędzie, a potem swoje historie wiąże mocno z ich historiami. I chce o tym mówić! Dlatego powstała ta książka. Mikołaj Grynberg rozmawia ze swoimi ,,braćmi i siostrami po Zagładzie"." Anka Grupińska, ze Wstępu

Na album Poza horyzontem zdarzeń. Auschwitz, oprócz wstępu Autora zdjęć i koncepcji całości, składają się dwie równorzędne części. W pierwszej znajdują się teksty poświęcone próbie odpowiedzi na pytanie o ponadczasowy sens zdarzeń sprzed 70 lat autorstwa Piotra Setkiewicza, kierownika Centrum Badań Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu, Manfreda Desealersa, niemieckiego katolickiego księdza, Wiceprezesa Krakowskiej Fundacji Centrum Dialogu i Modlitwy w Oświęcimiu oraz Jochena Böhlera, niemieckiego historyka, specjalizującego się w historii III Rzeszy, a także kalendarium KL Auschwitz obejmujące okres od zajęcia Oświęcimia przez oddziały 5 Dywizji Pancernej Wehrmachtu w dniu 3 września 1939 po wyzwolenie obozu 27 stycznia 1945 roku. Druga część albumu, którą otwierają – zebrane po raz pierwszy w jednym miejscu – biogramy sprawców skazanych w procesach oświęcimskich, prezentuje współczesne zdjęcia dokumentujące obecny stan obozu w zestawieniu z fotografiami archiwalnymi, z których część nie była jeszcze do tej pory publikowana. Album ma na celu upamiętnienie 70. rocznicy wyzwolenia obozu – zebrane w nim słowa i obrazy, prócz wartości dokumentalnej i historycznej, pozwolą nam być może na chwilę refleksji i odpowiedzenie sobie na pytanie: jak mogło do tego dojść?

Autorka podąża tropem Mariana Pankowskiego piszącego historię Auschwitz postrzeganą jako „irracjonalne jasełka”, prywatną, nieoficjalną, obsceniczną, skupioną na cielesnym detalu, głodną zmysłowych doświadczeń, pamiętaną przez dźwięki, smaki, zapachy. Tytuł książki jest zaczerpnięty z dramatu Chrabąszcze. „Niech się pan nie wyteatrza!” – mówi Dziennikarz, reprezentujący oficjalną wersję pamięci zbiorowej, do pojawiającej się znikąd zjawy Andrzeja, emanacji przeszłości, wnoszącej na scenę całą ambiwalencję i skomplikowanie naszej historii. Wszystko, co w niej uwiera, rodzi dyskomfort, co w owej oficjalnej narracji się nie mieści, co próbujemy stłumić, zatuszować, wymazać. Ale teatr – zdaje się mówić Pankowski – z jego wywrotowym potencjałem, zapomnieć nam nie pozwoli. Oficjalny rytuał upamiętnienia zmieni w groteskowy karnawał. Wyzwoli to, co stłumione. W imię Nocy i Mowy. W imię ciała i śmiechu, historii i pamięci pisanych małymi literami.

W marcu 2010 roku Maria Anna Potocka przeprowadziła z Wilhelmem Brassem wywiad. Jego efektem jest książka, którą stanowią zredagowane opowieści więźnia i głównego fotografa Auschwitz, oraz film zawierający fragmenty wywiadu. Książka została opatrzona między innymi wstępem historyka Teresy Wontor-Cichy z Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau, która również opracowała tekst naukowo. Publikacja jest bogato ilustrowana zdjęciami z archiwum Wilhelma Brassego, Archiwum Fotograficznego Muzeum Auschwitz-Birkenau oraz Yad Vashem. Wilhelm Brasse urodził się w Żywcu w roku 1917. Jego ojciec był Austriakiem, a matka Polką. Przed wojną pracował jako portrecista w zakładzie fotograficznym w Katowicach. Za odmowę wstąpienia do Wehrmachtu został uwięziony w Oświęcimiu, gdzie od 1941 do 1945 roku pracował w Służbie Rozpoznawczej jako fotograf. Wykonał kilkadziesiąt tysięcy zdjęć więźniów, kilkaset portretów esesmanów i dokumentację kilku eksperymentów pseudomedycznych. Po wojnie wrócił do Żywca, gdzie mieszka do dzisiaj.

 Nous nous traÎnons sur un sol d'argile dÊtrempÊ, ÊpouvantÊs et au bout de nos forces. Nous approchons de nos nouvelles tombes, c'est ainsi que nous avons appelÊ nos nouveaux logements. Avant d'arriver au nouvel endroit, a` peine avions-nous aspirÊ une bouffÊe d'air que quelques-uns d'entre nous avaient reçu des coups de matraques sur la te^te. Le sang coulait des te^tes blessÊes ou des visages ÊcorchÊs. C'est le premier accueil destinÊ aux nouveaux arrivÊs. Tous sont abasourdis, ils regardent de tous les côtes ou` ils ont ÊtÊ amenÊs. On nous informe aussitôt que nous avons un exemple de vie du camp. Ici, la discipline est de fer. Ici, nous sommes dans un camp d'extermination. C'est une Île morte. L'homme n'y vient pas pour y vivre, mais pour y trouver tôt ou tard la mort. Ici, la vie ne trouve pas sa place. C'est la rÊsidence de la mort... 