Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Opis nazistowskiej machiny wojennej, od jej pierwszych, zdumiewających zwycięstw w kampaniach błyskawicznych w latach 1939-1941, przez trudne walki na pustyniach Afryki Północnej i skutych lodem pustkowiach Związku Radzieckiego, po ostateczny odwrót do samej Rzeszy. Autor przedstawił dzieje rozbudowy i zmagań sił zbrojnych Trzeciej Rzeszy, a na efektownych rycinach i zdjęciach zaprezentował wyposażenie i uzbrojenie żołnierzy różnych formacji niemieckich wojsk lądowych. To doskonała publikacja dla każdego czytelnika zainteresowanego historią militarną.

Niemiecki wywiad wojskowy, znany jako Abwehra, spowija zasłona kłamstw i sprzecznych informacji. W niemałej części przyczyniła się do tego jedna, wybijająca się spośród innych niemieckich szpiegów postać - admirał Wilhelm Canaris, szef Abwehry od stycznia 1935 do marca 1944 roku, który za swój bunt zapłacił życiem. Książka przedstawia historię zdrad, spisków, oszustw, działań na dwa fronty, przypadków tchórzostwa i zaprzedania się, ale także niezwykłego heroizmu, inteligencji, sprytu i zimnej krwi. Opisano w niej m.in. takie operacje Abwehry, jak misja w Skandynawii, która miała ułatwić niemiecką inwazję na Danię i Norwegię w kwietniu 1940 roku, akcja Brandenburczyków w Holandii w maju 1940 roku i nieudane próby umieszczenia niemieckich szpiegów w Wielkiej Brytanii podczas II wojny światowej. Autor książki wspomina także o działaniach nazistowskiego wywiadu w krajach neutralnych - Szwajcarii i Turcji - oraz operacjach w Ameryce Łacińskiej, na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Omawia również stosunki panujące między Abwehrą i SD, służbą bezpieczeństwa i wywiadu SS, kładąc szczególny nacisk na rywalizację między tymi organizacjami. Choć wojna wywiadów wydaje się stosunkowo łagodna w porównaniu z brutalnością i okrucieństwem rzezi, która miała miejsce na polach bitew, trzeba pamiętać, że średnia długość życia agenta wywiadu podczas II wojny światowej była bardzo krótka. Schwytanym nie okazywano żadnej litości. Oto ich historia. Historia siatki nazistowskich szpiegów i agentów Adolfa Hitlera, którzy działali na całym świecie, szerząc terror w całej Europie.

Druga wojna światowa toczyła się nie tylko na polach bitew i w kwaterach dowódców. Fabryki zaopatrujące walczących w broń, autostrady pozwalające na szybkie dotarcie do celu, fortyfikacje i schrony – rola inżynierów, architektów i budowniczych była ogromna, a kolejne osiągnięcia technologiczne (i umiejętność ukrycia ich planów przed wrogiem) często decydowały o zwycięstwie lub porażce. Zwłaszcza nazistowskie Niemcy wieloletnią dominację na arenie międzynarodowej zawdzięczały potędze gospodarczej i militarnej. Talent technokratów i budowniczych nie tylko wspierał reżim Hitlera, ale także pozwolił mu przetrwać dłużej, niż się spodziewano. Bohaterami tej bogato ilustrowanej publikacji są Fritz Todt i Albert Speer, dwaj najważniejsi inżynierowie Hitlera. Zdaniem wielu historyków to właśnie Todt, twórca m.in. systemu umocnień fortecznych zwanych Linią Zygfryda, i Speer, minister odpowiedzialny za uzbrojenie, amunicję i produkcję wojenną, przyczynili się do tego, że Rzesza, mimo zmasowanych wysiłków aliantów, przetrwała aż do wiosny 1945 roku. Książka to fascynująca historia rywalizacji technologicznej, w której prześcigali się walczący po obu stronach frontu.

Ta książka to pasjonujący i zarazem brutalnie realistyczny zbiorowy portret ludzi, którzy walczyli i ginęli w wodach Atlantyku w jednej z najważniejszych batalii tej wojny. W pierwszych latach drugiej wojny światowej elitarne niemieckie siły podwodne, Ubootwaffe, niemal uniemożliwiły przeciwnikowi korzystanie z wiodących do Wielkiej Brytanii szlaków transatlantyckich. Z perspektywy aliantów marynarze U-Bootów stanowili największe zagrożenie i wcielenie zła. Niniejsza książka opisuje życie na pokładzie U-Bootów, odtworzone na podstawie różnych opublikowanych tekstów, listów, dzienników i wspomnień, prozy i poezji. Przedstawia obraz codziennej egzystencji załóg niemieckich okrętów podwodnych, a także dramatyczne wydarzenia, które były ich udziałem. Znajdziemy tu barwne opisy emocji, jakich doznawali marynarze z U-Bootów, począwszy od kapitana, a na mechaniku skończywszy. Powszechnie uważano, że załogi U-Bootów składały się z samych ochotników; w istocie było inaczej. Mimo pewnego poczucia dumy z przynależności do Ubootwaffe, każdy marynarz wiedział, że czekały go rejsy bojowe w iście piekielnych, klaustrofobicznych, niehigienicznych warunkach, w cuchnącym wnętrzu U-Boota; rejsy, będące ekstremalną próbą psychicznej i fizycznej wytrzymałości, a szansa ich przeżycia była mizerna. Z 39 000 ludzi, którzy wyszli w morze na pokładach U-Bootów, w walkach zginęło 27 491, a kolejnych 5000 dostało się do niewoli.