Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Niewolnicy i panowie to zbiór esejów z antropologii i filozofii społecznej nowoczesności poświęconych kwestii emancypacji, rozumianej jako istota nowoczesnego projektu człowieka. Przyjmując za perspektywę punkt widzenia teraźniejszości, stanowiącej późne stadium historii nowoczesnego Zachodu, Dobrowolski stara się zdać sprawę z obecnej kondycji zachodniego człowieka, zdefiniowanej przez te schyłkowe okoliczności, w kontekście i w odniesieniu do źródeł, antynomii, psychospołecznych, ekonomicznych i psychopolitycznych uwarunkowań oraz perspektyw idei równej wolności dla każdego. Z jednej strony badania te mają charakter czegoś na kształt historii wyobraźni ludzkiej, literacko-filo­zofi­czno-historycznej rekonstrukcji narracji, jakimi posługiwał się człowiek nowoczesny (i nowożytny) w swoich wyobrażeniach samego siebie. Z drugiej zaś strony czegoś, co ma dostarczyć autorowi i czytelnikowi narzędzi orientacji w jego/jej własnych okolicznościach. Mówiąc bardziej górno­lot­nie ? dostar­czyć, za pomocą sięgającej daleko wstecz genealogii tego, co aktualne, wstępnego zarysu ontologii bytu spo­łecz­nego teraźniejszości (drugiej dekady XXI wieku).Już od starożytności pytanie o to ?jak nie być niewol­nikiem?? kształtowało rozumienie tego, czym było bycie wolnym obywatelem. Zwłaszcza jednak w nowo­żytności emancypacja nie może być kompletna bez zniesienia niewolnictwa, a nowo­czesne, oświecone myślenie zawsze chciało uwierzytelniać się w oczach publiczności i odbior­ców tym właśnie hasłem promocyjnym: ?natura wszystkich ludzi jest równa i wolna?. Ze względu na ten postulat nowoczesność w ogóle może być atrak­cyjniejsza niż inne propo­zy­cje spoza jej kręgu ideologicznego (tradycjonalne czy antynowo­czes­ne). Eman­cypacja jest obietnicą wspólnoty wolnych, racjonalnych podmiotów-panów, a nie tylko uwolnienia z kajdan. Jednak bez zniesienia niewolnictwa, nowoczesność nie mogłaby rościć żadnych pretensji do moralnej wyższości; na ile pretensjom tym możemy jeszcze ulegać, na ile musimy je podtrzymywać, choćby bez wiary? Jak to się dzieje, że projekt ukonstytuowania nowej ludzkiej wspólnoty ? społeczna moder­nizacja ? czę­sto w nowoczesności dewiował w stronę nieprzewidywalnych, antyracjo­nal­nych i moralnie odrażających formacji wspólnotowych o charakterze wojowniczo agresywnym?Kolejna ważna pozycja w dorobku Jacka Dobrowolskiego.

Tytuł Niewolnicy i panowie. Sześć i pół eseju z antropologii i filozofii społecznej świata Autor Jacek Dobrowolski Język polski Wydawnictwo Wydawnictwo Naukowe PWN ISBN 978-83-01-19398-0 Rok

Intencją autora monografii jest wniesienie określonego wkładu do nauki o mediach i komunikacji społecznej w postaci syntetycznego opracowania zarysu teorii perswazji w odniesieniu do komunikacji reklam społecznych. Zjawisko perswazji zostało tu omówione w takich aspektach, jak: etymologia i terminologia, istota i przejawy funkcjonowania (w tym zakresy oddziaływania racjonalnego i emocjonalnego), cele oddziaływania, funkcje w procesie komunikowania społecznego, komunikacyjne i psychologiczne kryteria efektywności. Do opisu wymienionych kwestii została przyjęta perspektywa teoretyczno-metodologiczna funkcjonująca w tradycji polskiej myśli z zakresu nauk społecznych i humanistycznych, a oparta doktrynalnie m.in. na filozoficznych założeniach realizmu poznawczego (w odniesieniu do problematyki aksjologicznej), jak również na antropologii filozoficznej i kulturowej, socjologii kultury oraz psychologii kultury (w odniesieniu do zagadnień antropologicznych). Przeprowadzenie badań właściwych związane było z wielokrotną analizą komunikatów reklamowych w ich wymiarze retoryczno-perswazyjnym i semantyczno-antropologicznym. Szczegółowe dane zostały opracowane w postaci syntetycznych zestawień tabelarycznych. Spis treści:Wstęp Rozdział1. Teoretyczne i metodologiczne uwarunkowania badań nad reklamą społeczną1.1.Wszechobecność perswazji w komunikacji społecznej 1.1.1. Uwagi wstępne 1.1.2. Antropologiczny wymiar perswazji 1.1.3. Aksjologiczno-perswazyjny charakter komunikacji społecznej 1.2. Perswazja a wpływ społeczny i manipulacji 1.2.1. Reklamy społeczne a potrzebna różnicowania perswazji i manipulacji 1.2.2. Antropologiczny kontekst utożsamiania perswazji i manipulacji w neobehawioralnej psychologii społecznej 1.2.3. Polemika z antropologiczną koncepcją erystyczną w podejściu do komunikacji społecznej 1.2.4. Pojęcie, istota i przejawy manipulacji 1.2.5. Cechy różnicujące komunikację perswazyjną i manipulacyjną 1.3. Perswazja jako proces komunikowania - aspekty antropologiczne i etyczne 1.3.1. Pojęcie, istota i przejawy perswazji 1.3.2. Cele komunikowania perswazyjnego 1.3.3. Komunikacyjne kryteria skuteczności perswazji 1.3.4. Komunikacyjne przyczyny braku efektu perswazyjnego 1.4. Psychologiczne uwarunkowania komunikacji perswazyjnej 1.4.1. Sfery psychiczne wpływu perswazyjnego 1.4.2. Antropologiczna polemika z przedmiotową koncepcją człowieka w psychologii społecznej 1.4.3. Konsekwencje dwutorowości perswazji 1.4.4. Psychologiczne kryteria efektywności perswazji 1.5. Reklama społeczna jako komunikowanie perswazyjne 1.5.1. Uwagi wstępne 1.5.2. Specyfika perswazji w reklamie społecznej 1.5.3. Modele komunikacji perswazyjnej w reklamie społecznej 1.5.4. Strategie perswazji w reklamie pożytku publicznego 1.5.5. Funkcje reklamy społecznej 1.5.6. Integracja informacji i perswazji w reklamie społecznej 1.6. Reklama pożytku publicznego jako komunikowanie prospołeczne 1.6.1. Pojęcie odpowiedzialności społecznej 1.6.2. Współczesne wyzwania w wymiarze społecznej odpowiedzialności 1.6.3. Psychologiczne aspekty działalności prospołecznej 1.7. Metodologiczne konteksty badań reklamy społecznej Rozdział 2. Antropologia reklamy społecznej w kontekście nauki o mediach i komunikacji społecznej2.1. Uwagi wstępne 2.2. Antropologia reklamy na tle antropologii mediów i komunikacji 2.2.1. Antropologia medialna w ujęciu Mihaia Comana i Erica W. Rothenbuhlera 2.2.2. Mechanizm mitologizacji w koncepcji Mihaia Comana 2.2.3. Koncepcja antropologii mediów Faye Ginsburg 2.2.4. Kenta Wertime'a koncepcja kodu źródłowego w komunikacji reklamowej 2.3. Metodologiczne założenia antropologicznej hermeneutyki 2.4. Analizy reklam społecznych - zastosowanie metodologii antropologicznej hermeneutyki 2.4.1. Sformułowanie i uzasadnienie problemu badawczego 2.4.2. Cele badania 2.4.3. Materiał badawczy i metody 2.4.4. Hipotezy 2.4.5. Przebieg badań 2.4.6. Wnioski Rozdział 3. Aksjologia reklamy społecznej3.1. Interdyscyplinarny i uniwersalny charakter problematyki aksjologicznej 3.2. Filozoficzne konteksty wartości 3.2.1. Fenomenologia odczuwania wartości Maksa Schelera 3.2.2. Antropologia wartości Henryka Elzenberga 3.2.3. Koncepcja genezy wartości Hansa Joasa wobec etyki dyskursu Jurgena Habermasa 3.2.4. Człowiek-osoba jako fundamentalna wartość w antropologii personalistycznej 3.2.5. typologie wartości w aksjologii 3.3. Socjologiczne aspekty funkcjonowania wartości 3.4. Problematyka wartości w psychologii społecznej 3.5. Wartości w aspekcie antropologiczno-kulturowym 3.6. Analizy aksjologiczne reklam społecznych 3.6.1. Kampanie społeczne w kontekście aksjologii kultury - zarys problematyki 3.6.2. Sformułowanie i uzasadnienie problemu badawczego 3.6.3. Cele badania 3.6.4. Materiał badawczy i metody 3.6.5. Hipotezy 3.6.6. Przebieg badań 3.6.7. Wnioski Zakończenie Bibliografia Indeks osób Streszczenie Summary

Fakt, że taka dyscyplina jak antropologia kulturowa powinna być obecna w przestrzeni publicznej, wydaje się naturalny większości badaczy ją reprezentujących, więc spór, jaki dotąd toczył się w jej ramach dotyczył głównie tego, ?jak" i ?gdzie" ma być obecna, jawił się jako problem ?techniczny". Pamiętając jednak o tym, że antropolodzy wpisali w swoją dziedzinę kwestionowanie oczywistości, również tych generowanych przez kulturę profesjonalną, ważna staje się próba odpowiedzi na pytanie, z jakiego powodu ?antropologia publiczna" miałaby być ?naturalnym" składnikiem dyscypliny. Dopiero odpowiedź na to pytanie może pozwolić na podjęcie działań ?technicznych" lub ich zaniechanie. Odpowiadając na pytanie: ?dlaczego", odsłaniając zatem powody współczesnej ?naturalności" publicznej antropologii, dochodzę do wniosku, że żaden namysł nad ?jak" w dzisiejszych uwarunkowaniach kulturowych i instytucjonalnych nie jest wart wkładanego weń wysiłku. Pytanie o ?jak" musi zostać odroczone.Choć jednym z zadań antropologii jest ujawnianie pozornej naturalności kategorii kulturowych, za których pomocą staramy się porządkować rzeczywistość, to niektórzy badacze uczynili z owe-go zadania oręż w walce z tymi kategoriami - w zadanie wpisali krytykę. Zakładają zatem i starają się wykazać, że dany porządek jest niewłaściwy i zamiast tłumaczyć, projektują rzeczywistość. W ramach tego projektu zaangażowanie w zmianę kategorii kulturowych, według zakładanego przez nich wzoru, co określają mianem zaangażowania publicznego antropologii, ma być ?naturalnym" elementem dyscypliny, lego typu uwikłanie antropologii publicznej ani nie pomnaża antropologicznej wiedzy, ani nie buduje autorytetu dyscypliny. Konieczne jest zatem rozerwanie tego - narzucanego obecnie jako konieczny - związku.

Tytuł Antropologia społeczna i kulturowa Podtytuł Problemy, dylematy, kontrowersje Autor Marcin Brocki Język polski Wydawnictwo Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego ISBN 978-83-233-3601-3 Rok

Fakt, że taka dyscyplina jak antropologia kulturowa powinna być obecna w przestrzeni publicznej, wydaje się naturalny większości badaczy ją reprezentujących, więc spór, jaki dotąd toczył się w jej ramach dotyczył głównie tego, „jak" i „gdzie" ma być obecna, jawił się jako problem „techniczny". Pamiętając jednak o tym, że antropolodzy wpisali w swoją dziedzinę kwestionowanie oczywistości, również tych generowanych przez kulturę profesjonalną, ważna staje się próba odpowiedzi na pytanie, z jakiego powodu „antropologia publiczna" miałaby być „naturalnym" składnikiem dyscypliny. Dopiero odpowiedź na to pytanie może pozwolić na podjęcie działań „technicznych" lub ich zaniechanie. Odpowiadając na pytanie: „dlaczego", odsłaniając zatem powody współczesnej „naturalności" publicznej antropologii, dochodzę do wniosku, że żaden namysł nad „jak" w dzisiejszych uwarunkowaniach kulturowych i instytucjonalnych nie jest wart wkładanego weń wysiłku. Pytanie o „jak" musi zostać odroczone.Choć jednym z zadań antropologii jest ujawnianie pozornej naturalności kategorii kulturowych, za których pomocą staramy się porządkować rzeczywistość, to niektórzy badacze uczynili z owe-go zadania oręż w walce z tymi kategoriami - w zadanie wpisali krytykę. Zakładają zatem i starają się wykazać, że dany porządek jest niewłaściwy i zamiast tłumaczyć, projektują rzeczywistość. W ramach tego projektu zaangażowanie w zmianę kategorii kulturowych, według zakładanego przez nich wzoru, co określają mianem zaangażowania publicznego antropologii, ma być „naturalnym" elementem dyscypliny, lego typu uwikłanie antropologii publicznej ani nie pomnaża antropologicznej wiedzy, ani nie buduje autorytetu dyscypliny. Konieczne jest zatem rozerwanie tego - narzucanego obecnie jako konieczny - związku....

Fakt, że taka dyscyplina jak antropologia kulturowa powinna być obecna w przestrzeni publicznej, wydaje się naturalny większości badaczy ją reprezentujących, więc spór, jaki dotąd toczył się w jej ramach dotyczył głównie tego, „jak" i „gdzie" ma być obecna, jawił się jako problem „techniczny". Pamiętając jednak o tym, że antropolodzy wpisali w swoją dziedzinę kwestionowanie oczywistości, również tych generowanych przez kulturę profesjonalną, ważna staje się próba odpowiedzi na pytanie, z jakiego powodu „antropologia publiczna" miałaby być „naturalnym" składnikiem dyscypliny. Dopiero odpowiedź na to pytanie może pozwolić na podjęcie działań „technicznych" lub ich zaniechanie. Odpowiadając na pytanie: „dlaczego", odsłaniając zatem powody współczesnej „naturalności" publicznej antropologii, dochodzę do wniosku, że żaden namysł nad „jak" w dzisiejszych uwarunkowaniach kulturowych i instytucjonalnych nie jest wart wkładanego weń wysiłku. Pytanie o „jak" musi zostać odroczone.Choć jednym z zadań antropologii jest ujawnianie pozornej naturalności kategorii kulturowych, za których pomocą staramy się porządkować rzeczywistość, to niektórzy badacze uczynili z owe-go zadania oręż w walce z tymi kategoriami - w zadanie wpisali krytykę. Zakładają zatem i starają się wykazać, że dany porządek jest niewłaściwy i zamiast tłumaczyć, projektują rzeczywistość. W ramach tego projektu zaangażowanie w zmianę kategorii kulturowych, według zakładanego przez nich wzoru, co określają mianem zaangażowania publicznego antropologii, ma być „naturalnym" elementem dyscypliny, lego typu uwikłanie antropologii publicznej ani nie pomnaża antropologicznej wiedzy, ani nie buduje autorytetu dyscypliny. Konieczne jest zatem rozerwanie tego - narzucanego obecnie jako konieczny - związku....