Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Gwiazda to zjawisko kosmiczne, w każdej chwili może zderzyć się z większą gwiazdą albo zniknąć w czarnej dziurzeSorry, ale tak mam. Od dłuższego czasu, ilekroć przeczytam jakaś książkę, trochę żałuję. Albo czasu, albo że sama tego nie napisałam. W przypadku Alicji po drugiej stronie lustra zdecydowanie to drugie. Alicja Resich-Modlińska, znana głównie z telewizji, udowadnia, że czego nie dopowie, nie tylko „dowygląda”, ale dopisze. Inteligentnie i dowcipnie. Jej teksty pamiętam jeszcze z dawnej, radiowej Trójki i literacko-satyrycznych „Szpilek”. A teraz – nie bójmy się banałów – są w jej książce prawdziwymi perełkami abstrakcyjnego, ponadczasowego humoru. Reszta zresztą też świetna.Polecam. Maria Alicja CzubaszekOpowieści radiowe i telewizyjne – taki tytuł może zapowiadać pikantne donosy na temat „znanych i lubianych”, tu i ówdzie podlane sosem złośliwości i podejrzanego humoru. Tymczasem u Alicji R.M. donosów brak, humor jest lekki i finezyjny, obserwacje niezwykle trafne, a opowieści barwne i pełne autodystansu (chyba jest takie słowo, a jeśli nie, to i tak tu pasuje). Bardzo przyjemne czytanie, zapewniam Panów i Panie.Wojciech Mann Alicja Resich-Modlińska – dziennikarka telewizyjna i radiowa, felietonistka, autorka tekstów humorystycznych. Debiutowała w Programie 2 Telewizji Polskiej jako prowadząca bloki programowe i wywiady oraz sobotnią „Telewizję Śniadaniową”. Równolegle współpracowała z satyrycznym tygodnikiem „Szpilki” jako autorka różnorodnych form literackich oraz kabaretem „Nie tylko dla orłów” w radiowej Trójce jako autorka i wykonawczyni. W „RadioMannie” prowadziła z Wojciechem Mannem Wywiady spod estrady. Współtworzyła i prowadziła pierwszy telewizyjny rozrywkowy talk-show „Wieczór z Alicją”. W pamięci telewidzów również zapisały się jej ekskluzywne wywiady z wybitnymi artystami i naukowcami z Polski i ze świata, „Bliskie Spotkania” oraz „Na Wyłączność”. Była pierwszą redaktor naczelną tygodnika „Gala”. W ostatnich latach pełniła funkcję szefowej pasma porannego telewizyjnej Dwójki „Pytanie na Śniadanie”. Obecnie można ją tam oglądać w humorystycznych przeglądach prasy robionych wspólnie z Marią Czubaszek zatytułowanych „Czubaszek na Śniadanie” i w wywiadach „Rozmowy z Alicją”. Jest laureatką trzech Wiktorów i licznych prestiżowych plebiscytów. Od wielu lat jest Mistrzynią Polski Dziennikarzy w Tenisie....

Zombi istnieją naprawdę. Pogódźcie się z tym. Jestem coraz silniejsza, coraz więcej umiem. Mogę samą myślą sprawić, że z każdego zombi zostanie garść popiołu. Wygrałam kilka bitew z siłami zła, ale zapłaciłam za to wysoką cenę. Okazało się, że to jeszcze nie koniec wojny. Teraz musimy się zjednoczyć, bo gramy o najwyższą stawkę. Albo znów nauczymy się być ludźmi, albo przestaniemy istnieć.

Gwiazda to zjawisko kosmiczne, w każdej chwili może zderzyć się z większą gwiazdą albo zniknąć w czarnej dziurzeSorry, ale tak mam. Od dłuższego czasu, ilekroć przeczytam jakaś książkę, trochę żałuję. Albo czasu, albo że sama tego nie napisałam. W przypadku Alicji po drugiej stronie lustra zdecydowanie to drugie. Alicja Resich-Modlińska, znana głównie z telewizji, udowadnia, że czego nie dopowie, nie tylko ?dowygląda?, ale dopisze. Inteligentnie i dowcipnie. Jej teksty pamiętam jeszcze z dawnej, radiowej Trójki i literacko-satyrycznych ?Szpilek?. A teraz ? nie bójmy się banałów ? są w jej książce prawdziwymi perełkami abstrakcyjnego, ponadczasowego humoru. Reszta zresztą też świetna.Polecam. Maria Alicja CzubaszekOpowieści radiowe i telewizyjne ? taki tytuł może zapowiadać pikantne donosy na temat ?znanych i lubianych?, tu i ówdzie podlane sosem złośliwości i podejrzanego humoru. Tymczasem u Alicji R.M. donosów brak, humor jest lekki i finezyjny, obserwacje niezwykle trafne, a opowieści barwne i pełne autodystansu (chyba jest takie słowo, a jeśli nie, to i tak tu pasuje). Bardzo przyjemne czytanie, zapewniam Panów i Panie.Wojciech Mann Alicja Resich-Modlińska ? dziennikarka telewizyjna i radiowa, felietonistka, autorka tekstów humorystycznych. Debiutowała w Programie 2 Telewizji Polskiej jako prowadząca bloki programowe i wywiady oraz sobotnią ?Telewizję Śniadaniową?. Równolegle współpracowała z satyrycznym tygodnikiem ?Szpilki? jako autorka różnorodnych form literackich oraz kabaretem ?Nie tylko dla orłów? w radiowej Trójce jako autorka i wykonawczyni. W ?RadioMannie? prowadziła z Wojciechem Mannem Wywiady spod estrady. Współtworzyła i prowadziła pierwszy telewizyjny rozrywkowy talk-show ?Wieczór z Alicją?. W pamięci telewidzów również zapisały się jej ekskluzywne wywiady z wybitnymi artystami i naukowcami z Polski i ze świata, ?Bliskie Spotkania? oraz ?Na Wyłączność?. Była pierwszą redaktor naczelną tygodnika ?Gala?. W ostatnich latach pełniła funkcję szefowej pasma porannego telewizyjnej Dwójki ?Pytanie na Śniadanie?. Obecnie można ją tam oglądać w humorystycznych przeglądach prasy robionych wspólnie z Marią Czubaszek zatytułowanych ?Czubaszek na Śniadanie? i w wywiadach ?Rozmowy z Alicją?. Jest laureatką trzech Wiktorów i licznych prestiżowych plebiscytów. Od wielu lat jest Mistrzynią Polski Dziennikarzy w Tenisie.

Żałuję, że nie mogę się cofnąć w czasie i postąpić inaczej w wielu sprawach.Powiedziałabym swojej siostrze: nie.Nigdy nie błagałabym matki, by porozmawiała z ojcem.Zasznurowałabym usta i przełknęła te nienawistne słowa.Albo chociaż uściskałabym siostrę, mamę i tatę po raz ostatni.Powiedziałabym, że ich kocham.Żałuję... tak, żałujęJej ojciec miał rację. Potwory istnieją...By pomścić śmierć rodziny, Alicja musi się nauczyć, jak walczyć z zombi.Nie spocznie, dopóki nie odeśle każdego żywego trupa z powrotem do grobu. Na zawsze.

Ikona błogosławionej Alicji Kotowskiej Ikona błogosławionej Alicji Kotowskiej wykonana na desce lipowej, podwójnie gruntowanej oraz uszlachetnionej płatkami pozłoty. Wizerunek błogosławionej Alicji Kotowskiej został naniesiony przy użyciu specjalnej techniki druku bezpośrednio na deskę. Bł. s. Alicja Alicja Kotowska (właśc. Maria Jadwiga Kotowska; ur. 20 listopada 1899 w Warszawie, zm. 11 listopada 1939 w Lesie piaśnickim) – polska siostra zakonna, zmartwychwstanka, przełożona Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstanek w Wejherowie w latach 1934–1939, błogosławiona Kościoła katolickiego. W 1939 r. została aresztowana przez Gestapo i przewieziona do wejherowskiego więzienia. Nieco ponad dwa tygodnie później została rozstrzelana przez Niemców w lasach piaśnickich, najprawdopodobniej podczas wielkiej egzekucji przeprowadzonej w dniu 11 listopada 1939 r. Tego dnia widziano ją po raz ostatni, gdy na więziennym podwórzu wchodziła do samochodu ciężarowego wraz z grupką dzieci żydowskich, które trzymała za rączki dodając im otuchy. Ciała siostry Alicji nigdy nie odnaleziono, lecz w czasie powojennych ekshumacji z jednej z mogił w Piaśnicy (tzw. grób nr 7) wydobyto różaniec, jaki nosiły przy pasku siostry zmartwychwstanki. Beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 r. w grupie 108 polskich męczenników, ofiar II wojny światowej. Ikona z tyłu posiada certyfikat naszej firmy wraz z rokiem produkcji oraz zawieszkę typu krokodyl i jest gotowa do zawieszenia; dostępna jest w pięciu rozmiarach; grafika dostosowywana jest do formatu deski przez co może nieznacznie różnić się od zdjęcia produktu: 10x15 cm 15x20 cm 20x25 cm 30x40 cm 40x50 cm Nie stosujemy produkcji masowej. Ikony powstają w chwili złożenia zamówienia, a każdego Klienta traktujemy indywidualnie. Gwarantuje to produkt na najwyższym poziomie i doskonałą jakość obsługi. Dokładamy wszelkich starań, aby zdjęcia przedstawiane na ekranie jak najdokładniej odzwierciedlały oryginalne barwy naszych produktów. Zarówno kolory poszczególnych obrazów, jak i kolory na zdjęciach mogą się różnić-wynika to z różnorodności dostępnego sprzętu komputerowego oraz jego indywidualnych ustawień a w szczególności ustawień monitora i karty graficznej. Dzięki estetycznemu wykończeniu, ikona błogosławionej Alicji Kotowskiej nie wymaga dodatkowej oprawy i może stanowić niezwykły upominek religijny na każdą okazję: podarunek dla księdza lub siostry z okazji Chrztu Świętego, z okazji Pierwszej Komunii Świętej, z okazji Bierzmowania z okazji imienin lub urodzin Grafiki naszych ikon pochodzą wyłącznie z  legalnych źródeł i zostały zakupione; po przygotowaniu stanowią własność artystyczną. Powielanie bez zgody jest zabronione. Posiadamy własne, autorskie rozwiązana przygotowania drewna, gruntu oraz pozłotnictwa. Technika nanoszenia grafiki wynika z rozwiązań technologicznych producenta maszyn i nie narusza praw innych producentów ikon.

Limitowana edycja bestsellerowej trylogii o Alicji w Krainie Zombi. Po tym jak rodzina 17-letniej Alice Bell ginie w wypadku, dziewczyna zostaje wciągnięta do mrocznej krainy Zombi. Przekonuje się, że Zombi istnieją naprawdę i czyhają na jej życie. Dziewczyna mimowolnie staje się częścią tego świata, a mroczne siły mają na nią coraz większy wpływ. Na szczęście z pomocą ukochanego chłopaka i przyjaciół będzie umiała stawić im czoło. Odkryje też, że niektórzy ludzie są gorsi niż Zombi...

Gwiazda to zjawisko kosmiczne, w każdej chwili może zderzyć się z większą gwiazdą albo zniknąć w czarnej dziurzeSorry, ale tak mam. Od dłuższego czasu, ilekroć przeczytam jakaś książkę, trochę żałuję. Albo czasu, albo że sama tego nie napisałam. W przypadku Alicji po drugiej stronie lustra zdecydowanie to drugie. Alicja Resich-Modlińska, znana głównie z telewizji, udowadnia, że czego nie dopowie, nie tylko „dowygląda”, ale dopisze. Inteligentnie i dowcipnie. Jej teksty pamiętam jeszcze z dawnej, radiowej Trójki i literacko-satyrycznych „Szpilek”. A teraz – nie bójmy się banałów – są w jej książce prawdziwymi perełkami abstrakcyjnego, ponadczasowego humoru. Reszta zresztą też świetna.Polecam. Maria Alicja CzubaszekOpowieści radiowe i telewizyjne – taki tytuł może zapowiadać pikantne donosy na temat „znanych i lubianych”, tu i ówdzie podlane sosem złośliwości i podejrzanego humoru. Tymczasem u Alicji R.M. donosów brak, humor jest lekki i finezyjny, obserwacje niezwykle trafne, a opowieści barwne i pełne autodystansu (chyba jest takie słowo, a jeśli nie, to i tak tu pasuje). Bardzo przyjemne czytanie, zapewniam Panów i Panie.Wojciech Mann Alicja Resich-Modlińska – dziennikarka telewizyjna i radiowa, felietonistka, autorka tekstów humorystycznych. Debiutowała w Programie 2 Telewizji Polskiej jako prowadząca bloki programowe i wywiady oraz sobotnią „Telewizję Śniadaniową”. Równolegle współpracowała z satyrycznym tygodnikiem „Szpilki” jako autorka różnorodnych form literackich oraz kabaretem „Nie tylko dla orłów” w radiowej Trójce jako autorka i wykonawczyni. W „RadioMannie” prowadziła z Wojciechem Mannem Wywiady spod estrady. Współtworzyła i prowadziła pierwszy telewizyjny rozrywkowy talk-show „Wieczór z Alicją”. W pamięci telewidzów również zapisały się jej ekskluzywne wywiady z wybitnymi artystami i naukowcami z Polski i ze świata, „Bliskie Spotkania” oraz „Na Wyłączność”. Była pierwszą redaktor naczelną tygodnika „Gala”. W ostatnich latach pełniła funkcję szefowej pasma porannego telewizyjnej Dwójki „Pytanie na Śniadanie”. Obecnie można ją tam oglądać w humorystycznych przeglądach prasy robionych wspólnie z Marią Czubaszek zatytułowanych „Czubaszek na Śniadanie” i w wywiadach „Rozmowy z Alicją”. Jest laureatką trzech Wiktorów i licznych prestiżowych plebiscytów. Od wielu lat jest Mistrzynią Polski Dziennikarzy w Tenisie....

Seria: "Bajki Narodów Świata" "Coins of the Fairy Tales of the Peoples of the World Series" Kraj: Republika Białoruś Emitent: Narodowy Bank Republiki Białoruś Producent: Mennica Polska Stan zachowania: I (menniczy) Nominał: 20 rubli Srebro: Ag 925 Techniki dodatkowe: srebro oksydowane, rubinowa cyrkonia w kształcie serca Stempel: zwykły Średnica: 38,61 mm Waga: 28,28 g Nakład: 20.000 szt. Data emisji: 21.12.2007 r. Tytułowa bohaterka bajki L. Caroll'a uwieczniona na srebrnej monecie ozdobionej rubinową cyrkonią w kształcie serca. Alicja w Krainie Czarów autorstwa Lewis Carroll, opublikowana w 1865 roku, jest opowieścią o przygodach małej dziewczynki w zaczarowanym świecie oraz jej interakcjach z dziwnymi postaciami zamieszkującymi tej świat, z których każda ma swoją własną historię z morałem. Powieść ma konwencję absurdalnego snu, wypełniona jest jednak mnóstwem alegorii, satyrycznych parodii, odniesieniami lingwistycznymi i matematycznymi Piękno tkwi w szczegółach, a ta moneta ma ich wiele, zachwycając ciekawym projektem i niebanalnym tematem. Dołącz ją do swojej kolekcji już dziś, nim ubiegną Cię inni! Rewers: po prawej stronie – tytułowa bohaterka powieści Lewis Carroll - Alicja trzymająca w rękach królika. Na górze – ornament w kształcie spirali, gdzie przedstawieni są inni bohaterowie i symbole powieści, przechodzącej w kręte schody, na których dole znajduje się przedsionek z drzwiczkami prowadzącymi do cudownego ogrodu. W górnej części monety – cyrkonia w kształcie serca w kolorze czerwonym symbolizującego Królową Kier. Po lewej stronie, wzdłuż krawędzi – półkolisty napis w języku białoruskim Alicja w Krainie Czarów. Awers: środkowa cześć monety przedstawia dziewczynkę i chłopca siedzących na księżycu pośród gwiazd czytających baśnie. Powyżej: herb Republiki Białorusi oraz półokrągły napis w języku rosyjskim: “Republika Białorusi”. W dolnej części monety, wzdłuż krawędzi – oznaczenie nominału monety w języku białoruskim – „dwadzieścia rubli”. Powyżej rok emisji: 2005. Kolejne białoruskie monety z serii “Bajki Narodów Świata” poświęcone są Alicji - głównej bohaterce bajek Lewis Carroll’a - „Alicja w Krainie Czarów” i „Alicja Po Drugiej Stronie Lustra”. Wizerunki monet są niezwykle interesujące, gdyż patrząc na dwie monety, leżące obok siebie, zobaczymy twarz Alicji w lustrzanym odbiciu wraz z napisami w języku białoruskim (dwa różne tytuły, lecz drugi z nich w lustrzanym odbiciu).Pierwsza moneta ozdobiona jest bursztynem w kształcie jajka, a druga - rubinową cyrkonią w kształcie serca. W ramach serii"Bajki Narodów Świata" - do 2008 roku ukazały sięnastępujące monety: 2005 rok: 20 rubli, Kamienny Kwiat 20 rubli, Szymon Muzykant 20 rubli, Królowa Śniegu 20 rubli, Mały Książę 2006 rok: 20 rubli, Baśnie 1001 Nocy - Szeherezada 20 rubli, 12 miesięcy 2007 rok: 20 rubli, Alicja w krainie czarów 20 rubli, Alicja po drugiej stronie lustra. 2008 rok: 20 rubli, Turandot Commemorative coin "Alice's Adventures in Wonderland" The coin is round. The edge of the coin is plain. Surface of the coins is oxidized. Minted by: The Mint of Poland PLC., Warsaw, Poland Obverse: at the bottom - a relief effigy of the State Coat of Arms of the Republic of Belarus; in the center - at the background of a starry sky there is an image of a boy and a girl holding an opened book; beneath - year of issue; inscriptions along the rim: at the top - "РЭСПУБЛIКА БЕЛАРУСЬ" (REPUBLIC OF BELARUS), at the bottom - "ДВАЦЦАЦЬ РУБЛЁЎ" (TWENTY ROUBLES). Reverse: on the right - the stylized portrait of the main heroine of fairy tale Alice holding the small white rabbit on hands; at the top - the ornament located on a tape from characters of a fairy tale, under it an insert of artificial transparent crystal of pink color - the heart, symbolizing red card queen; in the center - the hall is represented, an output from which is small mysterious door in a wonderful garden; inscriptions along the rim at the left edge - " Алісіны прыгоды ў дзівоснай краіне ". Alicja w Krainie Czarów (oryginalny tytuł: Przygody Alicji w Krainie Czarów (ang. Alice's Adventures in Wonderland) to utwór angielskiego wykładowcy matematyki Charlesa Lutwidge'a Dodgsona, piszącego pod pseudonimem Lewis Carroll. Utwór został opublikowany w dniu 4 lipca 1865 roku. Angielski tytuł dosłownie znaczy: Przygody Alicji w Krainie Dziwów, jednak pierwsi polscy tłumacze oddali Wonderland jako Krainę Czarów, choć w całej książce nie ma o czarach ani słowa.Książka zachowuje absurdalną logikę snu, jest wypełniona satyrycznymi aluzjami do przyjaciół i wrogów Dodgsona, parodiami szkolnych wierszyków, których uczyły się w XIX-wieku brytyjskie dzieci, zawiera także odniesienia lingwistyczne i matematyczne. Utwór jest trudny do sklasyfikowania. Traktowanie go tylko jako bajki dla dzieci byłoby nieporozumieniem, choć to dla nich była pisana. Maciej Słomczyński pisze w przedmowie do Alicji w swoim tłumaczeniu, że "jest to zapewne jedyny wypadek w dziejach piśmiennictwa, gdzie jeden tekst zawiera dwie zupełnie różne książki: jedną dla dzieci i drugą dla bardzo dorosłych."Kontynuacją utworu jest Alicja po drugiej stronie lustra. Tytułowa bohaterka utworu - Alicja jest fikcyjną postacią z powieści pt. Alicja w Krainie Czarów (ang. Alice's Adventures in Wonderland) i jej drugiej części Po drugiej stronie lustra (ang. Through the Looking-Glass and What Alice Found There) autorstwa Charlesa Lutwidge’a Dodgsona.Inspiracją postaci była dziesięcioletnia córka przyjaciół Carrolla, Alice Liddell, która wraz z siostrami często słuchała jego fantastycznych opowieści.Pierwsze wydanie przygód Alicji (w roku 1865) opatrzone jest ilustracjami Johna Tenniela, jednak nie przedstawiają one Alice Liddell, gdyż ilustrator nigdy jej osobiście nie spotkał. Alicja jest bardzo logicznie myślącą osóbką. Zwykle przedstawia się ją w błękitnej sukience do kolan z nałożonym białym fartuszkiem, chociaż w pierwszym wydaniu książki z kolorowymi ilustracjami (tzw. The Nursery "Alice") sukienka była koloru żółtego. Dziewczynka ma blond włosy przewiązane szeroką czarną opaską, która w Wielkiej Brytanii doczekała się nawet nazwy „opaska Alicji” (ang. Alice band). W dniu 4 lipca 1862 roku odbyła się wycieczka łodzią po Tamizie, w której uczestniczyli wielebny Dodgson (autor książki), wielebny Robinson Duckworth i trzy małe dziewczynki: * Lorina Charlotte Liddell (13 lat; Prima w wierszu rozpoczynającym książkę), * Alice Pleasance Liddell (10 lat; Sekunda w wierszu) i * Edith Mary Liddell (8 lat; Tercja w wierszu).Wycieczka rozpoczęła się od Folly Bridge niedaleko Oksfordu i zakończyła pięć mil dalej w wiosce Godstow. W międzyczasie wielebny Dodgson opowiadał historię, w której główną rolę grała Alicja. Powstało do tej pory siedem polskich przekładów całości książki. Nie jest to duża liczba w porównaniu np. z 34 tłumaczeniami niemieckim. Wartość tej książki leży w dużej mierze w jej formie, a nie tylko treści, streszczenie nie odda więc jej ducha. Tytuły rozdziałów podane za przekładem Macieja Słomczyńskiego. Książkę rozpoczyna wiersz, wyjaśniający genezę jej powstania i opisujący wycieczkę po Tamizie. 1. W głąb króliczej nory W głąb króliczej noryAlicja, spędzając leniwie czas ze swoją siostrą, widzi Białego Królika w ubraniu, niosącego zegarek kieszonkowy. Podąża za nim w głąb króliczej nory i spada głęboką studnią, mijając półki pełne dziwnych przedmiotów. Po bezpiecznym lądowaniu w długim przedsionku znajduje szklany stół ze złotym kluczem. Szukając dziurki, do której by pasował klucz, znajduje małe drzwiczki, a za nimi piękny ogród. Jest jednak za duża, by się przez nie przecisnąć. W końcu znajduje małą butelkę z etykietą WYPIJ MNIE, wypija i zmniejsza się. Niestety klucz zostawiła na stole i teraz nie może go dosięgnąć. W końcu odkrywa i zjada ciastko z napisem ZJEDZ MNIE. 2. Kałuża łez Na skutek zjedzenia ciastka Alicja rośnie na wysokość 9 stóp. Płacze, tworząc kałużę łez. Biały Królik przebiega przez sień i jest tak przestraszony widokiem Alicji, że upuszcza swoje rękawiczki i wachlarz. Alicja wachluje się nim, co powoduje jej ponowne zmniejszanie, ale szczęśliwie przerywa przed zupełnym zniknięciem. Pływa w kałuży łez i spotyka Mysz, która śmiertelnie boi się kotów. Dopływają do brzegu, gdzie spotykają mnóstwo ptaków i innych zwierząt, także mokrych. 3. Wyścig kumotrów i ogonopowieść Jeden z ptaków, Dodo decyduje, że zwierzęta powinny się osuszyć w Wyścigu Kumotrów, który nie ma żadnych reguł oprócz biegania w kółko. Po pół godziny wyścig kończy się i każdy wygrywa, więc każdy powinien dostać nagrodę. Alicja oddaje swoje słodycze na nagrody, sama dostaje w nagrodę swój naparstek, a Mysz opowiada jej swoją długą i smutną historię prześladowań przez koty. Rozdział kończy się, gdy Alicja opuszcza uczestników wyścigu. 4. Królik wysyła małego Billa Królik wysyła małego Billa Przekład Stillera: Królik wpuszcza w kominBiały Królik myli Alicję ze swoją służącą, każąc przynieść parę rękawiczek i wachlarz. Alicja idzie do jego domu i znajduje butelkę, bez napisu sugerującego picie. Mimo to wypija zawartość i w efekcie rośnie tak bardzo, że wypełnia sobą cały dom. Biały Królik nie może dostać się do środka, więc wysyła tam swego sługę, jaszczurkę imieniem Bill. Bill próbuje wejść przez komin, ale Alicja go wykopuje na zewnątrz. Biały Królik wrzuca do środka kamyki, które zamieniają się w ciastka. Alicja zjada ciastka, co sprawia, że znowu się zmniejsza. Wychodzi na zewnątrz, gdzie natyka się na tłum zwierząt. Spotyka olbrzymie szczeniątko, od którego musi się opędzać. W końcu widzi Gąsienicę, siedzącego na grzybie i palącego fajkę wodną. 5. Rada Gąsienicy Gąsienica radziAlicja pyta, jak stać się większą, ale Gąsienica każe jej recytować wierszyk. Alicja robi to (zmieniając tekst w parodię). Gdy w końcu zawiedziona już odchodzi, Gąsienica wreszcie podpowiada jej, że jedna strona grzyba powiększa, a druga zmniejsza. Gąsienica zostawia ją samą. Alicja najpierw próbuje prawej strony, co sprawia że zmniejsza się, uderzając głową o własne stopy. Potem próbuje lewej strony i jej szyja rośnie do olbrzymich rozmiarów. Wysoko w koronach drzew atakuje ją Gołąb, który jest przekonany, że broni się przed wężem. Alicja próbuje go przekonać, że jest małą dziewczynką. W końcu nadgryzając raz jeden, raz drugi kawałek grzyba, wraca do swoich normalnych rozmiarów. 6. Prosiak i pieprz Alicja trafia na progi domu, gdzie stoją służący: Żaba i Ryba. Mimo ostrzeżeń jednego z nich, Alicja wchodzi do domu i spotyka Księżną, Kucharkę, Dziecko i Kota z Cheshire. Kucharka gotuje zupę i rzuca talerzami. W zupie jest za wiele pieprzu, co sprawia, że Alicja ciągle kicha. Stale rozzłoszczona Księżna podrzuca dziecko, recytując mu wiersz "Do synka swego groźnie mów i bij go kiedy kicha..." Kiedy kończy, daje dziecko Alicji, a sama idzie grać w krokieta z Królową. Ku zdumieniu Alicji dziecko zamienia się w prosiaka, więc go wypuszcza do lasu. Kot z Cheshire ciągle znika i pojawia się. Opowiada jej o Zwariowanym Kapeluszniku i Marcowym Zającu. W końcu znika powoli, zostawiając tylko swój uśmiech. 7. Obłąkana herbatka Zwariowany podwieczorek Przekład Słomczyńskiego: Obłąkana herbatka Przekład Stillera: Zwariowana herbatkaAlicja jest gościem na obłąkanej herbatce, wraz z Szalonym Kapelusznikiem, Marcowym Zającem i Susłem. Wszyscy zadają Alicji mnóstwo logicznych zagadek i wytykają najmniejsze nielogiczności jej wypowiedzi. Alicja czuje się obrażona i odchodzi, twierdząc, że to najgłupsza herbatka, na jakiej kiedykolwiek była. Znajduje drzwi w pniu drzewa i wchodzi do środka. W ten sposób trafia znowu do długiego przedsionka, do którego wpadła na początku. Tym razem najpierw otwiera maleńkie drzwi, zjada zachowany kawałek grzyba i wkracza do pięknego ogrodu. 8. Królewskie tereny do gry w krokieta W ogrodzie trafia na trzy karty do gry - ogrodników przemalowujących róże na krzewie, gdyż omyłkowo posadzili białe róże w miejsce czerwonych. Wkracza procesja kart, królów i królowych (wraz z Białym Królikiem). Alicja spotyka bezlitosną Królową Kier, a także Króla Kier. Królowa każe ściąć trzech ogrodników. Do ścięcia jednak nie dochodzi. Rozpoczyna się gra w krokieta, z flamingami w roli kijów i jeżami jako piłkami. Królowa skazuje kolejne postaci na ścięcie (choć jej polecenia nie są wykonywane), a Alicja spotyka kolejny raz Kota z Cheshire. Królowa nakazuje ściąć mu głowę, co napotyka na trudności, gdyż Kot akurat postanowił ukazać się jako sama głowa. Kot jest własnością Księżnej, więc Królowa każe wypuścić Księżną z więzienia i przyprowadzić. 9. Opowiadanie Żółwiciela Księżna zostaje przyprowadzona na pola krykietowe. Jest już mniej rozzłoszczona. Twierdzi, że to pieprz ją denerwował. Królowa Kier pokazuje Alicji Gryfona, który zabiera ją do Żółwiciela. Żółwiciel jest bardzo smutny, mimo że nie ma ku temu powodów. Próbuje opowiedzieć swoją smętną historię o tym, jak był żółwiem, jednak przerywa mu Gryfon, gdyż nadeszła ich kolej w krokiecie. 10. Kadryl z homarami Żółwiciel i Gryfon tańczą kadryla z homarami, śpiewając Oto jest głos homara. Potem Żółwiciel śpiewa Piękną zupę, ale Alicja i Gryfon muszą w trakcie odejść, gdyż rozpoczyna się proces sądowy. 11. Któż ciastka skradł? Sądzony jest Walet Kier, oskarżony o kradzież ciastek. Ławnikami jest dwanaście zwierząt, w tym jaszczurka Bill, sędzią Król Kier, a woźnym sądowym Biały Królik. Pierwszym świadkiem jest Kapelusznik, który ani trochę nie pomaga w procesie. Następnie zeznaje Kucharka, a kolejnym świadkiem ma być Alicja, która już od początku procesu zaczyna znów rosnąć. 12. Świadectwo Alicji Sporo już większa Alicja przypadkowo kopie ławników, następnie stara się wykazać bezsens procesu. Królowa Kier skazuje ją na śmierć. Alicja nazywa ich wszystkich talią kart, co sprawia, że jako zwykłe karty wirują wokół niej. Siostra Alicji budzi ją. Wszystko okazuje się snem. Alicja wraca do swego domu. Siostra śni sen o dzieciństwie, o Krainie Czarów z opowieści Alicji. źródło: Mennica Polska / Narodowy Bank Republiki Białoruś / Wikipedia

Seria: "Bajki Narodów Świata" "Coins of the Fairy Tales of the Peoples of the World Series" Kraj: Republika Białoruś Emitent: Narodowy Bank Republiki Białoruś Producent: Mennica Polska Stan zachowania: I (menniczy) Nominał: 20 rubli Srebro: Ag 925 Techniki dodatkowe: srebro oksydowane, bursztyn w kształcie jaja Stempel: zwykły Średnica: 38,61 mm Waga: 28,28 g Nakład: 20.000 szt. Data emisji: 21.12.2007 r. Tytułowa bohaterka bajki L. Caroll'a uwieczniona na srebrnej monecie ozdobionej matowym bursztynem w kształcie jajka. Alicja po drugiej stronie Lustra autorstwa Lewis Carroll, opublikowana w  roku 1871 jest kontynuacją przygód Alicji z Alicji w Krainie Czarów, która, przechodząc pewnego zimowego wieczoru w tajemniczy sposób przez lustro, znajduje się w lustrzanym świecie w którym wszystko jest na opak. Dziewczynka jest zafascynowana żyjącymi tam przedziwnymi zwierzętami i roślinami. Po wielu przygodach w lustrzanym świecie budzi się i odkrywa, że wszystko było snem. Piękno tkwi w szczegółach, a ta moneta ma ich wiele, zachwycając ciekawym projektem i niebanalnym tematem. Dołącz ją do swojej kolekcji już dziś, nim ubiegną Cię inni! Rewers: po prawej stronie, tytułowa bohaterka powieści Lewis Carroll - Alicja trzymająca w dłoni Białego Rycerza. Na górze – ornament, na którym w szeregu przedstawiono bohaterów opowieści, pod nim – bursztyn w kształcie jaja symbolizującego powieściową Wańkę - Wstańkę (Humpty Dumpty), po środku – szachownica z figurami, po prawej stronie wzdłuż krawędzi – półkolisty napis w języku białoruskim w lustrzanym odbiciu „Alicja po drugiej stronie lustra”. Rewers tej monety tworzy interesujące zestawienie z rewersem monety Alicja w Krainie Czarów, gdyż położywszy je obok siebie zobaczymy twarz Alicji z wyciągniętą dłonią w lustrzanym odbiciu. Awers: środkowa cześć monety przedstawia dziewczynkę i chłopca siedzących na księżycu pośród gwiazd czytających baśnie. Powyżej: herb Republiki Białorusi oraz półokrągły napis w języku rosyjskim: “Republika Białorusi”. W dolnej części monety, wzdłuż krawędzi oznaczenie nominału monety w języku białoruskim – „dwadzieścia rubli”. Powyżej rok emisji: 2005. Kolejne białoruskie monety z serii "Bajki Narodów Świata" poświęcone są Alicji - głównej bohaterce bajek Lewis Carroll’a - "Alicja w Krainie Czarów" i "Alicja Po Drugiej Stronie Lustra". Wizerunki monet są niezwykle interesujące, gdyż patrząc na dwie monety, leżące obok siebie, zobaczymy twarz Alicji w lustrzanym odbiciu wraz z napisami w języku białoruskim (dwa różne tytuły, lecz drugi z nich w lustrzanym odbiciu).Pierwsza moneta ozdobiona jest rubinową cyrkonią w kształcie serca, a druga - bursztynem w kształcie jajka. W ramach serii"Bajki Narodów Świata" - do 2008 roku ukazały sięnastępujące monety: 2005 rok: 20 rubli, Kamienny Kwiat 20 rubli, Szymon Muzykant 20 rubli, Królowa Śniegu 20 rubli, Mały Książę 2006 rok: 20 rubli, Baśnie 1001 Nocy - Szeherezada 20 rubli, 12 miesięcy 2007 rok: 20 rubli, Alicja w krainie czarów 20 rubli, Alicja po drugiej stronie lustra. 2008 rok: 20 rubli, Turandot. Commemorative coin "Through the Looking - Glass, and What Alice Found There" The coin is round. The edge of the coin is plain. Surface of the coins is oxidized. Minted by: The Mint of Poland PLC., Warsaw, Poland Obverse: at the bottom - a relief effigy of the State Coat of Arms of the Republic of Belarus; in the center - at the background of a starry sky there is an image of a boy and a girl holding an opened book; beneath - year of issue; inscriptions along the rim: at the top - "РЭСПУБЛIКА БЕЛАРУСЬ" (REPUBLIC OF BELARUS), at the bottom - "ДВАЦЦАЦЬ РУБЛЁЎ" (TWENTY ROUBLES). Reverse: on the left - the stylized portrait of the main heroine of fairy tale Alice holding the White Knight on hands; at the top - the ornament located on a tape from characters of a fairy tale, under it, an insert of artificial transparent crystal of light color - the egg which has turned in Шалтай-Болтай; in the center - a chess board with figures; inscriptions along the rim at the right edge " Аліса ў залюстроўі ", submitted in the mirror way, to read it is possible, having brought a coin to a mirror. Po drugiej stronie lustra (ang. Through the Looking-Glass, and What Alice Found There), O tym, co Alicja odkryła po drugiej stronie lustra) - wydana w 1871 roku druga część przygód Alicji autorstwa Lewisa Carrolla, będąca kontynuacją Alicji w Krainie Czarów. Ze względu na oryginalność pierwszej części także do tego utworu istnieje w literaturze, sztuce i filmie wiele odniesień. Z książki tej pochodzi uznawany za szczytowe osiągnięcie angielskiej poezji absurdalnej wiersz Jabberwocky. Wiersz powszechnie uważany jest za jeden z najznakomitszych przykładów wiersza absurdalnego w języku angielskim.W wierszu znajduje się wiele słów wymyślonych przez Carrolla (portmanteau). Przekład tego wiersza stanowi problem dla tłumaczy, największe wyzwanie stanowi przetłumaczenie wymyślonych przez Carrolla słów. Większość tłumaczących wymyśla własne słowa kierując się wyjaśnieniami znaczeń neologizmów podanymi przez Carrolla w treści książki, np. stworzony przez Carrolla wyraz "mimsy" powstały z połączenia wyrazów "miserable" (ang. nędzny, nieszczęśliwy, żałosny) and "flimsy" (ang. lichy, marny) tłumaczono na "smutcholijny" powstały z połączenia wyrazów "smutny" i "melancholijny". Pierwsza zwrotka wiersza w języku angielskim: 'Twas brillig, and the slithy toves Did gyre and gimble in the wabe; All mimsy were the borogoves, And the mome raths outgrabe. Różne tłumaczenia wiersza w języku polskim: Stanisław BarańczakDziaberliada Brzdęśniało już; ślimonne prztowie Wyrło i warło się w gulbieży; Zmimszałe ćwiły borogowie I rcie grdypały z mrzerzy. Janusz Korwin-MikkeŻabrołak Błyszniało - szlisgich hopuch świr Tęczując w kałdach świtrzem wre, Mizgłupny był borolągw hyr, Chrząszczury wlizły młe. Jolanta KozakDziaberlakBzdrężyło Szłapy maślizgajne Bujowierciły w gargazonach Tubylerczykom spełły fajle, Humpel wyświchnął ponad. Maciej SłomczyńskiDżabbersmok Było smaszno, a jaszmije smukwijne Świdrokrętnie na zegwniku wężały, Peliczaple stały smutcholijne I zbłąkinie rykoświstąkały. Robert StillerŻabrołaki Był czas mrusztławy, ślibkie skrątwy Na wałzach wiercząc świrypły, A mizgłe do cna boroglątwy I zdomne świszczury zgrzypły. Antoni Marianowicz lub Hanna BaltynDziwolęki Grozeszły się po mrokolicy Smokropne strasznowiny: Dziwolęk znowu smokolicy Ponurzył się w grzęstwiny. źródło: Mennica Polska / Narodowy Bank Republiki Białoruś / Wikipedia

Gwiazda to zjawisko kosmiczne, w każdej chwili może zderzyć się z większą gwiazdą albo zniknąć w czarnej dziurze Sorry, ale tak mam. Od dłuższego czasu, ilekroć przeczytam jakaś książkę, trochę żałuję. Albo czasu, albo że sama tego nie napisałam. W przypadku Alicji po drugiej stronie lustra zdecydowanie to drugie. Alicja Resich-Modlińska, znana głównie z telewizji, udowadnia, że czego nie dopowie, nie tylko „dowygląda”, ale dopisze. Inteligentnie i dowcipnie. Jej teksty pamiętam jeszcze z dawnej, radiowej Trójki i literacko-satyrycznych „Szpilek”. A teraz – nie bójmy się banałów – są w jej książce prawdziwymi perełkami abstrakcyjnego, ponadczasowego humoru. Reszta zresztą też świetna. Polecam. Maria Alicja Czubaszek Opowieści radiowe i telewizyjne – taki tytuł może zapowiadać pikantne donosy na temat „znanych i lubianych”, tu i ówdzie podlane sosem złośliwości i podejrzanego humoru. Tymczasem u Alicji R.M. donosów brak, humor jest lekki i finezyjny, obserwacje niezwykle trafne, a opowieści barwne i pełne autodystansu (chyba jest takie słowo, a jeśli nie, to i tak tu pasuje). Bardzo przyjemne czytanie, zapewniam Panów i Panie. Wojciech Mann Alicja Resich-Modlińska – dziennikarka telewizyjna i radiowa, felietonistka, autorka tekstów humorystycznych. Debiutowała w Programie 2 Telewizji Polskiej jako prowadząca bloki programowe i wywiady oraz sobotnią „Telewizję Śniadaniową”. Równolegle współpracowała z satyrycznym tygodnikiem „Szpilki” jako autorka różnorodnych form literackich oraz kabaretem „Nie tylko dla orłów” w radiowej Trójce jako autorka i wykonawczyni. W „RadioMannie” prowadziła z Wojciechem Mannem Wywiady spod estrady. Współtworzyła i prowadziła pierwszy telewizyjny rozrywkowy talk-show „Wieczór z Alicją”. W pamięci telewidzów również zapisały się jej ekskluzywne wywiady z wybitnymi artystami i naukowcami z Polski i ze świata, „Bliskie Spotkania” oraz „Na Wyłączność”. Była pierwszą redaktor naczelną tygodnika „Gala”. W ostatnich latach pełniła funkcję szefowej pasma porannego telewizyjnej Dwójki „Pytanie na Śniadanie”. Obecnie można ją tam oglądać w humorystycznych przeglądach prasy robionych wspólnie z Marią Czubaszek zatytułowanych „Czubaszek na Śniadanie” i w wywiadach „Rozmowy z Alicją”. Jest laureatką trzech Wiktorów i licznych prestiżowych plebiscytów. Od wielu lat jest Mistrzynią Polski Dziennikarzy w Tenisie.