Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Apsinthion to oryginalny polski absynt, destylowany według receptury wywodzącej się z XVIII-wiecznej Szwajcarii. Do dziś okryty jest aurą tajemnicy, a w ciągu minionego stulecia stał się natchnieniem dla wielu artystów. Pobudza zmysły, cieszy podniebienie i daje wiele wyrafinowanej przyjemności. Produkowany jest na bazie m.in. piołunu, anyżu, kopru włoskiego, arcydzięgla, kolendry. Jego zieleń pochodzi z chlorofilu, barwnika znajdującego się w tkankach roślin. W zimnej wodzie pod wpływem procesów chemicznych uwalniane są oleje roślinne. Powstaje w ten sposób mętny roztwór o konsystencji mleka, podobny do ouzo, rakii czy chociażby pernoda. Ze względu na barwę i działanie Apsinthion nazywano niekiedy Zieloną Wróżką. To oddziaływanie zawdzięcza on przede wszystkim dwóm substancjom: są to alkohol i thujon. Nazwa "absynt" pochodzi z greckich słów "nie do picia". Pitagoras zalecał picie wywaru podobnego do absyntu, aby pomóc kobietom podczas porodu. Hipokrates przepisywał go na reumatyzm, anemię, bóle menstruacyjne. Namiętnie pijali go Picasso, Gauguin, Van Gogh, Baudelaire, Rimbaud, Wilde, Hemingway. W złotej epoce fin de siècle Apsinthion nieodłącznie kojarzył się z bohemą. Paul Verlaine zamiast "dzień dobry" mówił podobno: "piję go z cukrem" - aż tak bardzo spożywanie absyntu było dla niego oczywistością. Oscar Wilde zaś, mówiąc o absyncie, stwierdzał: "ludzi nie powinno gorszyć to, że poeci są pijakami, tylko to, że nie wszyscy pijacy są poetami". Przez lata sprzedaż i spożycie absyntu były zakazane i groziły karą więzienia.

W związku z barwą i ze względu na jego działanie absynt nazywany jest niekiedy Zieloną Wróżką. To niezwykła, owiana legendami ziołowa mikstura wyciągów z anyżu, kopru włoskiego, melisy cytrynowej i wermutu. Swoje oddziaływanie absynt zawdzięcza przede wszystkim dwóm substancjom - są to alkohol i thujon. Jego zieleń pochodzi z chlorofilu, barwnika znajdującego się w tkankach roślin. W zimnej wodzie pod wpływem procesów chemicznych uwalniane są oleje roślinne. Powstaje w ten sposób mętny roztwór o konsystencji mleka, podobny do ouzo, rakii czy chociażby pernoda. Warto skosztować tego legendarnego trunku, zwłaszcza w doskonałej wersji Apsinthion De Luxe.

Apsinthion jest trunkiem ziołowym. To niezwykła, owiana legendami, tajemna mieszanina alkoholowych wyciągów z anyżu, kopru włoskiego, melisy cytrynowej i wermutu. Jego zieleń pochodzi z chlorofilu, barwnika znajdującego się w tkankach roślin. W zimnej wodzie pod wpływem procesów chemicznych uwalniane są oleje roślinne. Powstaje w ten sposób mętny roztwór o konsystencji mleka, podobny do ouzo, rakii czy chociażby pernoda. W związku z barwą i ze względu na jego działanie Apsinthion nazywano niekiedy Zieloną Wróżką. To oddziaływanie Apsinthion zawdzięcza przede wszystkim dwóm substancjom: są to alkohol i thujon. Nazwa pochodzi z greckich słów "nie do picia"! Pitagoras zalecał picie wywaru podobnego do Absyntu, aby pomóc kobietom podczas porodu. Hipokrates zapisywal go na reumatyzm, anemie, bóle menstruacyjne. Namiętnie pijali go Picasso, Gauguin, Van Gogh, Baudelaire, Rimbaud, Wilde, Hemingway. W złotej epoce fin de siecle Apsinthion nieodłącznie kojarzył się z bohemą. Paul Verlaine zamiast "dzień dobry" mówił podobno "piję go z cukrem" - aż tak bardzo spożywanie Ansyntu było dla niego oczywistością. Oscar Wilde mówiąc o Absyncie, stwierdzał "ludzi nie powinno gorszyć to, że poeci są pijakami, tylko to, że nie wszyscy pijacy są poetami". Przez lata sprzedaż i spożycie Absyntu były zakazane i groziły karą więzienia.

Apsinthion to oryginalny polski absynt, destylowany według receptury wywodzącej się z XVIII-wiecznej Szwajcarii. Do dziś okryty jest aurą tajemnicy, w przeciągu minionego stulecia stał się natchnieniem dla wielu artystów. Pobudza zmysły, cieszy podniebienie i daje wiele wyrafinowanej przyjemności. Produkowany jest na bazie m.in. piołunu, anyżu, kopru włoskiego, arcydzięgla, kolendry. Jego zieleń pochodzi z chlorofilu, barwnika znajdującego się w tkankach roślin. W zimnej wodzie pod wpływem procesów chemicznych uwalniane są oleje roślinne. Powstaje w ten sposób mętny roztwór o konsystencji mleka, podobny do ouzo, rakii czy chociażby pernoda. Ze względu na barwę i działanie Apsinthion nazywano niekiedy Zieloną Wróżką. To oddziaływanie zawdzięcza on przede wszystkim dwóm substancjom: są to alkohol i thujon. Nazwa "absynt" pochodzi z greckich słów "nie do picia". Pitagoras zalecał picie wywaru podobnego do absyntu, aby pomóc kobietom podczas porodu. Hipokrates przepisywał go na reumatyzm, anemię, bóle menstruacyjne. Namiętnie pijali go Picasso, Gauguin, Van Gogh, Baudelaire, Rimbaud, Wilde, Hemingway. W złotej epoce fin de siècle Apsinthion nieodłącznie kojarzył się z bohemą. Paul Verlaine zamiast "dzień dobry" mówił podobno: "piję go z cukrem" - aż tak bardzo spożywanie absyntu było dla niego oczywistością. Oscar Wilde zaś, mówiąc o absyncie, stwierdzał: "ludzi nie powinno gorszyć to, że poeci są pijakami, tylko to, że nie wszyscy pijacy są poetami". Przez lata sprzedaż i spożycie absyntu były zakazane i groziły karą więzienia.

Kolejne wydanie wysokoprocentowe trunku od marki Apsinthion, tym razem aromatyzowane liśćmi tytoniu. To propozycja dla wszystkich, którzy cenią sobie gorzki profil absyntu z bogatym, dymnym tłem. Apsinthion jest trunkiem ziołowym. To niezwykła, owiana legendami, tajemna mieszanina z wyciągów anyżu, piołunu, arcydzięgla, kopru włoskiego, melisy cytrynowej i wermutu. Jego intensywnie zielony kolor pochodzi z chlorofilu - barwnika znajdującego się w tkankach roślin. Aromat otwiera się nutami karczochów, subtelnej mięty oraz mieszanką gorzkich ziół. Na podniebieniu słodko-gorzki, z lekkim akcentem owoców i tytoniu. Finisz średniej długości, bardzo przyjemny! W związku z barwą i ze względu na jego właściwości Apsinthion nazywano niekiedy Zieloną Wróżką. Ten charakter zawdzięcza on przede wszystkim dwóm substancjom - thujonowi oraz wysokiej zawartości alkoholu w objętości trunku. Jego nazwa pochodzi od greckich słów "nie do picia"! Pitagoras zalecał spożywanie wywaru podobnego do Absyntu, aby pomóc kobietom podczas porodu. Hipokrates zapisywał go na reumatyzm, anemie, bóle menstruacyjne. Namiętnie pijali go Picasso, Gauguin, Van Gogh, Baudelaire, Rimbaud, Wilde oraz Hemingway.

Apsinthion to oryginalny polski absynt, destylowany według receptury wywodzącej się z XVIII-wiecznej Szwajcarii. Do dziś okryty jest aurą tajemnicy, w przeciągu minionego stulecia stał się natchnieniem dla wielu artystów. Pobudza zmysły, cieszy podniebienie i daje wiele wyrafinowanej przyjemności. Produkowany jest na bazie m.in. piołunu, anyżu, kopru włoskiego, arcydzięgla, kolendry. Jego zieleń pochodzi z chlorofilu, barwnika znajdującego się w tkankach roślin. W zimnej wodzie pod wpływem procesów chemicznych uwalniane są oleje roślinne. Powstaje w ten sposób mętny roztwór o konsystencji mleka, podobny do ouzo, rakii czy chociażby pernoda. Ze względu na barwę i działanie Apsinthion nazywano niekiedy Zieloną Wróżką. To oddziaływanie zawdzięcza on przede wszystkim dwóm substancjom: są to alkohol i thujon. Nazwa "absynt" pochodzi z greckich słów "nie do picia". Pitagoras zalecał picie wywaru podobnego do absyntu, aby pomóc kobietom podczas porodu. Hipokrates przepisywał go na reumatyzm, anemię, bóle menstruacyjne. Namiętnie pijali go Picasso, Gauguin, Van Gogh, Baudelaire, Rimbaud, Wilde, Hemingway. W złotej epoce fin de siècle Apsinthion nieodłącznie kojarzył się z bohemą. Paul Verlaine zamiast "dzień dobry" mówił podobno: "piję go z cukrem" - aż tak bardzo spożywanie absyntu było dla niego oczywistością. Oscar Wilde zaś, mówiąc o absyncie, stwierdzał: "ludzi nie powinno gorszyć to, że poeci są pijakami, tylko to, że nie wszyscy pijacy są poetami". Przez lata sprzedaż i spożycie absyntu były zakazane i groziły karą więzienia.

Apsinthion to oryginalny Polski Absynt, destylowany wg. pradawnej receptury, wywodzącej się ze Szwajcarii z XVIII wieku. Do dziś okryty jest aurą tajemnicy, w przeciągu minionego stulecia stał się natchnieniem dla wielu artystów. Pobudza zmysły, cieszy podniebienie i daje wiele wyrafinowanej przyjemności. Produkowany jest na bazie m.in.: piołunu, anyżu, kopru włoskiego, arcydzięgla, kolendry. Jego zieleń pochodzi z chlorofilu, barwnika znajdującego się w tkankach roślin. W zimnej wodzie pod wpływem procesów chemicznych uwalniane są oleje roślinne. Powstaje w ten sposób mętny roztwór o konsystencji mleka, podobny do ouzo, rakii czy chociażby pernoda. W związku z barwą i ze względu na jego działanie Apsinthion nazywano niekiedy Zieloną Wróżką. To oddziaływanie Apsinthion zawdzięcza przede wszystkim dwóm substancjom: są to alkohol i thujon. Nazwa pochodzi z greckich słów "nie do picia"! Pitagoras zalecał picie wywaru podobnego do Absyntu, aby pomóc kobietom podczas porodu. Hipokrates zapisywal go na reumatyzm, anemie, bóle menstruacyjne. Namiętnie pijali go Picasso, Gauguin, Van Gogh, Baudelaire, Rimbaud, Wilde, Hemingway. W złotej epoce fin de siecle Apsinthion nieodłącznie kojarzył się z bohemą. Paul Verlaine zamiast "dzień dobry" mówił podobno "piję go z cukrem" - aż tak bardzo spożywanie Ansyntu było dla niego oczywistością. Oscar Wilde mówiąc o Absyncie, stwierdzał "ludzi nie powinno gorszyć to, że poeci są pijakami, tylko to, że nie wszyscy pijacy są poetami". Przez lata sprzedaż i spożycie Absyntu były zakazane i groziły karą więzienia.

Apsinthion jest trunkiem ziołowym. To niezwykła, owiana legendami, tajemna mieszanina alkoholowych wyciągów z anyżu, kopru włoskiego, melisy cytrynowej i wermutu. Jego zieleń pochodzi z chlorofilu, barwnika znajdującego się w tkankach roślin. W zimnej wodzie pod wpływem procesów chemicznych uwalniane są oleje roślinne. Powstaje w ten sposób mętny roztwór o konsystencji mleka, podobny do ouzo, rakii czy chociażby pernoda. W związku z barwą i ze względu na jego działanie Apsinthion nazywano niekiedy Zieloną Wróżką. To oddziaływanie Apsinthion zawdzięcza przede wszystkim dwóm substancjom: są to alkohol i thujon. Nazwa pochodzi z greckich słów "nie do picia"! Pitagoras zalecał picie wywaru podobnego do Absyntu, aby pomóc kobietom podczas porodu. Hipokrates zapisywal go na reumatyzm, anemie, bóle menstruacyjne. Namiętnie pijali go Picasso, Gauguin, Van Gogh, Baudelaire, Rimbaud, Wilde, Hemingway. W złotej epoce fin de siecle Apsinthion nieodłącznie kojarzył się z bohemą. Paul Verlaine zamiast "dzień dobry" mówił podobno "piję go z cukrem" - aż tak bardzo spożywanie Ansyntu było dla niego oczywistością. Oscar Wilde mówiąc o Absyncie, stwierdzał "ludzi nie powinno gorszyć to, że poeci są pijakami, tylko to, że nie wszyscy pijacy są poetami". Przez lata sprzedaż i spożycie Absyntu były zakazane i groziły karą więzienia.