Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Znakomita powieść obyczajowa autora takich bestsellerów, jak "Ostatni akord", czy "Akty wiary". Wciągające studium ludzkich ambicji, pragnień oraz zderzenia marzeń z brutalną rzeczywistością.Harvard, jedna z najbardziej prestiżowych uczelni na świecie. Na zjeździe absolwentów rocznika 1958 spotyka się pięciu mężczyzn, niegdyś wybitnych studentów, teraz dorosłych ludzi. Uroczystości są okazją, by porównać osiągnięcia, dokonać resume, pochwalić się sukcesami. Co pozostało z pełnych ambicji i wiary młodzieńców? I jaką cenę przyszło im za płacić za realizację najskrytszych marzeń.Powieść Segala jest obszerną kroniką życia kilku rodzin, które możemy obserwować na przestrzeni ćwierćwiecza, opowieścią o poszukiwaniu prawdy o sobie, zagubieniu i o tym, jak trudno jest żyć z piętnem sukcesu. Z właściwą sobie wnikliwością autor obnaża sekrety bohaterów, uwielbianego przez kobiety milionera Danny‘ego, nieśmiałego i spolegliwego Andrew oraz innych, by ukazać ich niekończącą się walkę z rzeczywistością i zadać ważkie pytanie - jak daleko wolno się posunąć, by odnieść sukces, nie gubiąc po drodze tego, co najważniejsze.

Intencją niniejszej książki jest próba określenia drogą badań empirycznych typu i poziomu kultury literackiej absolwentów szkół średnich. Przedstawia ona informacje niezbędne do postawienia diagnozy na temat tego, czy w wyniku szkolnej edukacji polonistycznej i pozaszkolnych doświadczeń literackich absolwent szkoły średniej zostaje wyposażony w kompetencje literackie umożliwiające mu efektywne i wszechstronne korzystanie z rożnych form przekazu literackiego. Publikacja zmierza do sformułowania zasad postępowania dydaktycznego w szkołach, aby skutecznie organizować kształcenie literackie, jak również do konstrukcji systemu wskazań dla polityki państwa dotyczących uprzystępniania i upowszechniania literatury. Nie należy jednak celów badań nad kulturą literacką wybranej populacji zawężać tylko do wskazania rezultatów szkolnej i pozaszkolnej edukacji literackiej o charakterze pragmatyczno-instrumentalnym i ograniczyć się do odpowiedzi na pytania, w jakim stopniu młodzież została przygotowana do odbioru literatury, do wyboru jej treści i formy, oraz czy zdobyła odpowiednie sprawności i umiejętności recepcyjne pozwalające na swobodne obcowanie z tekstami literackimi. Warto również wiedzieć, jakie są wyniki kształcenia i samokształcenia literackiego w wymiarze podmiotowym (aksjologicznym), który wiąże się z udziałem literatury w rozwoju osobowości, jej miejscem w hierarchii innych wartości kulturalnych, w realizacji określonych potrzeb autotelicznych, gdy już nie istnieje opieka ze strony szkoły, a kontakt z literaturą ma charakter dobrowolny.

Wywiad-rzekaz Jerzym FedorowiczemTeatr to dla nich więcej niż praca. To ich życie. Postanowienie, by zostać aktorem, u wielu pojawiło się już dzieciństwie. W tamtych latach droga na scenę wiodła przez szkołę teatralną. Jedni weszli w jej progi płynnym tanecznym krokiem, inni pokonując po drodze bariery nie tylko własnych i słabości. Progi szkoły opuszczali z dyplomem w ręku i nadzieją, że świat pozna i doceni ich talent. Ale jak go do tego przekonać?Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna w Krakowie to uczelnia legendarną, a rocznik ‘69 był wyjątkowy. Spośród jego absolwentów sześciu zostało dyrektorami teatrów: Jerzy Fedorowicz, Mikołaj Grabowski, Adam Kopciuszewski, Rudolf Moliński, Janusz Szydłowski, Henryk Talar. Inni, jak: Andrzej Bogusz, Marian Dziędziel, Zygmunt Józefczak, Teresa Marczewska, Urszula Popiel, Adam Sadzik, Leszek Teleszyński, Jerzy Trela, Halina Wyrodek, Maja Wiśniowska i Wiesław Wójcik to znakomici, uznani aktorzy. Kształtowali współczesny polski teatr, będąc nauczycielami pokolenia, które dziś odgrywa w nim główną rolę.Na czym polega praca z aktorem? Jaką cenę płaci się za uprawianie tego zawodu, w którym wchodząc na scenie w inną postać, przez dwie godziny żyje się cudzymi emocjami? Ile w tym radości i satysfakcji, a ile rozczarowań?O to, jak ułożyło się ich życie zawodowe i prywatne, absolwentów rocznika ‘69 krakowskiej PWST pyta jeden z nich Jerzy Fedorowicz, aktor, reżyser, poeta, polityk senator na Sejm IX kadencji z ramienia Platformy Obywatelskiej.

Autorka zmierzyła się w książce z dużym wyzwaniem, głównie ze względu na wysoki stopień swoistości języka Kazimierza Obuchowskiego i kontrowersji znaczeń podstawowych kategorii w jego koncepcji osobowości autorskiej.Obecnie, gdy współczesność nie tylko jest rozpędzona w kilku kierunkach naraz i nieprzewidywalna, ale także obfituje w "migotliwość znaczeń", w rywalizację o statusy i ciągłe potwierdzanie dobrego wizerunku, problematyka osobowości autorskiej, człowieka autora siebie nabiera znaczenia. Kieruje ona naszą uwagę w stronę różnych projektów edukacyjnych, które przez wychowanie prowadzą do autonomii wychowanka, do udanego i godnego życia.[...] monografia pozwala na bliższe poznanie zarówno założeń leżących u podstaw koncepcji teoretycznych ukazujących człowieka sprawczego, autonomicznego, jak i roli wychowania we wspomaganiu rozwoju osobowego człowieka, a zwłaszcza jednego z projektów wychowania - autorstwa włoskiej pedagog dr Marii Montessori. Rozprawa poświęcona jest w zasadniczej mierze problematyce własności autorskich absolwentów klas Montessori, afektywnych konotacji wywiedzionych ze szkoły doświadczeń i charakteru osobistych zadań nadrzędnych jako perspektywy kształtowania się osobowości człowieka autorskiego. Zastosowane przez Beatę Bednarczuk podejście badawcze, a wraz z nim wykorzystanie wartościowych narzędzi badawczych pozwoliły na zebranie interesującego i obszernego materiału, którego poprawna analiza przyniosła bardzo ciekawe wyniki.