Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Na korespondencję rodziców św. Teresy od Dzieciątka Jezus, ogłoszonych przez Jana Pawła II Sługami Bożymi, składa się 218 listów Zelii i zaledwie 16 listów Ludwika. W listach Zelii znajdziemy relacje o codziennym życiu rodziny Martin, o przychodzących na świat dzieciach, ich psotach, chorobach, umieraniu czwórki spośród nich, a także wiele szczegółów z dzieciństwa św. Teresy. Zelia z kronikarskim zacięciem i humorem opisuje także rozmaite wydarzenia, którym żyła społeczność Alenon. Na to nakłada się dramatyzm nasilającej się choroby Zelii, i dojrzewanie w niej do zawierzenia Bogu swego życia i losu bliskich. Książka przeznaczona dla wszystkich miłośników św. Teresy z Lisieux i tych, którzy pragną ją bliżej poznać.

W powstaniu styczniowym powiat koniński - najdalej wysunięty na zachód i graniczący z Wielkim Księstwem Poznańskim powiat Królestwa Polskiego - odegrał istotną rolę. Obrazuje to liczba stoczonych bitew i potyczek (34 - największa w województwie kaliskim). Przygraniczne położenie oraz znaczne zalesienie terenu stanowiły ważny czynnik, pozwalający przenikać, a następnie prowadzić działania wojenne dużej część powstałych w Wielkim Księstwie Poznańskim oddziałów zbrojnych. Prezentowana książka poświęcona jest szeregowym powstańcom oraz ich dowódcom, którzy w latach 1863-1864 walczyli na małym skrawku Królestwa Polskiego, jakim był po-wiat koniński, o godność i honor Polaków oraz suwerenny byt państwa polskiego.

"Zwycięskie Bitwy Polaków " to wyjątkowa seria poświęcona chwale polskiego oręża. W złożonej z 70 tomów kolekcji autorzy starają się przedstawić czytelnikom te wydarzenia, z których jesteśmy szczególnie dumni - nasze zwycięskie boje. Bitwy znane i zapomniane, warte przypomnienia, w których doskonale widoczny jest kunszt polskiej sztuki militarnej. Kolejne tomy kolekcji przybliżają czasy, kiedy przed naszymi wojskami drżała zarówno Europa jak i Azja, kiedy sława polskiego żołnierza daleko wykraczała poza granice naszego rozległego państwa. Ta kolekcja to opowieść. w której główną rolę odgrywa "Rzeczpospolita Zwycięska!".

Walery Przyborowski, znany głównie jako powieściopisarz i prekursor patriotycznego wychowania młodzieży, był także historykiem. Największą wartość wśród jego publikacji naukowych posiadają prace poświęcone powstaniu styczniowemu, którego był uczestnikiem. Wspomnienia ułana z 1863, jest pierwszą z jego książek dotyczących historii walk powstańczych w latach 1863--1864., o tytule mylnie sugerującym, iż są to wspomnienia ich weterana. Przyborowski, przedstawiając czytelnikom szlak bojowy oddziałów Langiewicza, Chmieleńskiego i in., dokonuje jednocześnie szczegółowej analizy przyczyn upadku powstania, a wnioski, które wyciąga, mogą budzić konsternację. Ukazuje nam „ciemną stronę” powstania, strącając przy okazji z piedestału niektórych jego przywódców i uznanych bohaterów.

Połowa roku 1862. W powietrzu już wisi powstanie, do którego przygotowują się mieszkańcy Drozdowa, Kondrajca oraz innych okolicznych miejscowości. Powstańcy organizują potajemne spotkania, aby omówić plany działania i dodać sobie nawzajem otuchy w tych ciężkich dla kraju czasach. We dworze drozdowskim, pod kierownictwem postawnej kucharki Józefowej, trwa gorączkowa krzątanina, wszak trzeba żołnierzy zaopatrzyć w żywność, bandaże i szarpie. Anielka, ukończywszy pensję dla dziewcząt w Płocku i wróciwszy do rodzinnego domu, uczestniczy we wszystkich pracach. Musi równocześnie odciążać w obowiązkach powoli tracącego siły ojca. Ale jak tu zachować spokój i zagłuszać strach gotowaniem, pieczeniem i doglądaniem bydła, gdy w Polsce coraz gorzej się dzieje i na domiar złego własny brat wybiera się na wojnę? Powstanie styczniowe, podczas którego toczy się akcja powieści, podzieliło ludzi na bohaterów i drani, a wiele kobiet zmusiło do heroizmu. Gotowały (autorka przytacza przepisy kulinarne rodem z dziewiętnastowiecznych książek kucharskich), kochały i cierpiały, a wśród wojennej zawieruchy odnajdywały siebie i swój, czasem nawet szczęśliwy, los. Razem z powieściowymi postaciami zanurzamy się w przytulną, ale w tych czasach pełną dramatyzmu atmosferę szlacheckich dworków, błądzimy po bezdrożach Syberii, spotykamy szlachetnych mężczyzn, pięknego nicponia i mądrego, buriackiego szamana.

Wspomnienia S. Romera obejmują okres wygnania, kiedy towarzyszył ojcu w Woroneżu, przymusowego pobytu w guberni Kurlandzkiej i kilku miesięcy po tymczasowym powrocie do Wilna. W sumie jest to obraz kilku lat życia młodego człowieka rzuconego w obce środowisko, pozbawionego możliwości kształcenia uniwersyteckiego i wciągania się do pracy na użytek społeczny. Ze wstępu

W tomie pod tytułem 1863 przedstawiony jest obraz Powstania Styczniowego, który, ze znacznym zresztą opóźnieniem, bo dopiero na przełomie XIX i XX wieku, stworzyli wielcy polscy pisarze Stefan Żeromski i Eliza Orzeszkowa. To ówczesne opóźnienie miało dwie przyczyny. Jedną, jawną i mniej ważną, były restrykcyjne działania carskiej cenzury. Drugą, ukrytą i znacznie ważniejszą, były różnice w ocenie Powstania Styczniowego i jego dziedzictwa – różnice, które na wiele dziesięcioleci podzieliły polskie społeczeństwo. Literatura potrzebowała trochę czasu, żeby się z tym uporać. W opowiadaniu „Rozdzióbią nas kruki, wrony”, jednym z największych arcydzieł literatury polskiej, oraz w Echach leśnych Stefan Żeromski, w symbolicznym skrócie ukazał stan duszy polskiej – jej tragiczne rozdarcie w drugiej połowie XIX wieku. Cztery opowiadania Elizy Orzeszkowej z tomu Gloria victis mówią o tym, jak Powstanie wyglądało z perspektywy szlacheckich dworów na wschodnich kresach Rzeczpospolitej. W jednym z tych opowiadań mamy wizerunek Romualda Traugutta, który zanim został dyktatorem, walczył właśnie tam, na Polesiu – ten wizerunek Orzeszkowa sporządziła na podstawie wspomnień z lat swojej młodości. W esejach Andrzeja Nowaka i Jarosława Marka Rymkiewicza, zamieszczonych na końcu książki, czytelnik znajdzie współczesną analizę i ocenę wydarzeń roku 1863.

Reprint publikacji poświęconej powstaniu styczniowemu, do której szkice wykonał m.in. Edward Rydz-Śmigły. "Chciałbym, by Polska, która tak gruntownie po 1863 r. o mieczu zapomniała, widziała go błyszczącym w powietrzu w rękach swoich żołnierzy." (Józef Piłsudski)

POWIEŚĆ ZNALEZIONA W PAMIĘTNIKU Powstali 1863 to barwna opowieść o powstaniu styczniowym. Szesnastoletni Stefan Bryk z grupą przyjaciół ucieka ze szkoły, by walczyć o wolność ojczyzny i nieoczekiwanie staje się bohaterem. Siedemdziesięcioletnia Eufemia ze swymi szalonymi przyjaciółkami rzuca się w konspiracyjną pracę niczym młoda mężatka w wir życia towarzyskiego. Starsze damy zbierają pieniądze, biżuterię, organizują pomoc rannym i aprowizację dla powstańczej armii. Nie boją się dywersji i przemytu broni. Gorące głowy chłodzi młoda i piękna Marianna. Powstali 1863 Elżbiety Szczęsnowicz to książka znaleziona w pamiętniku – w sensie dosłownym. Inspiracją dla niej stały się Moje wspomnienia z 1863 napisane przez Stefana Brykczyńskiego, które po ukazaniu się szybko zyskały ogromną popularność. Opisany przez niego świat został wzbogacony przez autorkę o środowisko kobiet działających na rzecz powstania, w którym postaci fikcyjne przeplatają się z autentycznymi. Ppor. Stefan Brykczyński ur. 1847. Jako uczeń Instytutu Szlacheckiego w Warszawie brał udział w manifestacjach patriotycznych 1861 roku, za co został usunięty ze szkoły. Trafił do walczących na Lubelszczyźnie oddziałów powstańczych. Skazany na zesłanie na Syberię, ułaskawiony za uratowanie życia rosyjskiemu żołnierzowi. Zmarł w 1934 roku w Przytulisku Weteranów 1863 r. w Krakowie. — Urwało mi nogi? — Nie. Ale wybuch granatu poszarpał je tak bardzo, że doktor musiał je amputować. Odwrócił się do niej i powiedział tonem, który w innych okolicznościach uznałaby za żartobliwy: — Przysłowie się sprawdziło. Szewc bez butów chodzi. — Przepraszam, nie rozumiem… — bezradnie pokręciła głową Marianna. — On mówi, pani dobrodziejko — powiedział ranny z łóżka przy drzwiach — że kiedyś był szewcem. (fragment powieści)

Wielka epopeja o powstaniu styczniowym W roku 1863 polscy patrioci postanowili przeciwstawić się rosyjskiemu zaborcy. W ogniu stanęły Polska, Litwa i Ukraina. Powstańcy z nadzieją patrzyli na Francję, na Napoleona III, licząc, że z jego pomocą wielka Rzeczpospolita odrodzi się jak Włochy. Mijały jednak kolejne miesiące, a polityczne deklaracje nie przeobraziły się w realną pomoc dla walczących. Zachód pozostał obojętny. Powstanie jednak nie ustało – spiskowcy krążyli po Warszawie, roznosząc manifest styczniowy, Marian Langiewicz gromił kolejne oddziały rosyjskie, a do stolicy wrócił dyktator Romuald Traugutt. Jednak naród toczył rak zdrady. Powieść Juliana Wołoszynowskiego to historia Jana Worobijowskiego, syna zesłańca na Sybir, wnuka powstańca listopadowego, który porzucił bezczynne życie na Kresach i wyruszył bić się za ojczyznę. Wiedział, że dopóki powstanie trwa, dopóty jest nadzieja. A ona umiera ostatnia. Za niepodległość Jan Worobijowski i powstańcy oddaliby wszystko. „Duma o Powstaniu, rapsod bohaterski, z wielością nagromadzonych bohaterów (…), z wielością skłębionych spraw”. prof. Tadeusz Mikulski, historyk literatury „Przepiękna i bardzo dziwna książka”. Stanisław Piasecki, pisarz, krytyk literacki „Dla Wołoszynowskiego fakty są tylko budulcem, z którego rzeźbi posąg polskiego męstwa i determinacji. Podziemie, ponure mury Cytadeli, pracownia Traugutta – z nich to wywołuje pisarz duchy, jak w obrzędzie Dziadów, by utrwalały pamięć historyczną. W historii literatury polskiej powieść Wołoszynowskiego o roku 1863 oceniano jako obraz znaczeniem artystycznym równy temu, jaki kredką stworzył na kartonach Artur Grottger”. Teofil Syga, pisarz, krytyk literacki

27 stycznia 1853 roku Delacroix zanotował: `Pisząc, nie doznaję tak wielkich trudności, jakie nastręcza mi malowanie obrazów. Łatwiej potrafię osiągnąć zadowolenie układając jakiś tekst niż malując , malarstwo wymaga bowiem znacznie większego wysiłku w zakresie kompozycji. Nie wiedząc nawet o tym, spędzamy życie na ćwiczeniu się w sztuce wyrażania naszych myśli słowem. Człowiek rozmyślający o rozmaitych sprawach - o tym np. jak ma zabiegać o względy jakiejś osobistości, jak może pozbyć się nudziarza lub wzruszyć piękną niewdzięcznicę - pracuje literacko, zupełnie tego nieświadom`. Nie bez powodu Delacroix wahał się pomiędzy karierą pisarza a malarza. Wyboru między swymi fascynacjami dokonuje właśnie na kartach Dzienników. Pisze w nich nie tylko o sztuce, ale także o miłostkach i miłościach, podróżach i przyjaźniach (na przykład z Chopinem). Dzienniki stają się zatem zarówno świadectwem rozwoju malarstwa w XIX wieku, jak i wyrazem intymnych przeżyć i osobistych dylematów. Informacja: przekład Joanny Guze i Julii Hartwig

Monografia prezentuje ogromną spuściznę artystyczną Józefa Ignacego Kraszewskiego - powieściopisarską, dziennikarską i malarską - oraz jej recepcję w Rosji carskiej. Przynosi wiele odkryć źródłowych, będących efektem wieloletnich poszukiwań archiwalnych, muzealnych i bibliotecznych, głównie na terenie Ukrainy (uznany za zaginiony rękopis przekładu Boskiej Komedii Dantego, listy i rękopisy powieści, rysunki, szkice i fotografie oraz oficjalne dokumenty odnoszące się do działalności pisarza, m.in. policyjne protokoły i donosy). Publikację uzupełnia obszerny materiał ilustracyjny, prezentujący rysunki i autografy Kraszewskiego. Wydanie w języku rosyjskim.

Wydanie 2012r. Oprawa broszurowa. Strony 246. Format 12,5x19,5cm. Z trudnego położenia wyrwali swych podkomendnych oficerowie. Kapitan Wierzbiński z pałaszem uniesionym ku górze i okrzykiem "Jeszcze Polska nie zginęła!" rzucił się do przodu. "Naprzód dzieci! - wykrzyknął płk Dąbrowski i po chwili był już na czele kolumny. Trzysta gardeł ryknęło głośne "hura!". Kosynierzy przeskoczyli rów i błotnistą łączkę, dobiegając do 7. Roty. Rosjanie nie zdążyli przygotować się do następnego strzału, a widok uniesionych kos zadziałał na nich deprymująco. Podali tyły i pierzchli w las, wprost na strzelców Niewiadomskiego i żuawów śmierci, którzy przywitali ich ogniem. Później w ruch poszły bagnety. Walczono zajadle. Strzelano z odległości kilku metrów, a bagnety i kolby siały spustoszenie. Rota rozpadła się na kilka mniejszych grup. Niektórym udało się przebić, inni zostali bezlitośnie wykłuci.

Teza o istnieniu krakowskiego romantyzmu pojawiała się dotąd rzadko i nadal może się wydawać nieco ekstrawagancka. Tę sytuację radykalnie zmienia książka Edyty Gracz-Chmury. Jest to bowiem niezwykle udana próba odpowiedzi na niezbadane dotąd pytanie – jakie oblicze miał romantyzm w Krakowie i co wyróżnia tę regionalną odmianę prądu literackiego […]. Oprócz dzieł dobrze znanych, Autorka przywróciła pamięci wiele zupełnie zapomnianych utworów krakowskich pisarzy, wykorzystując zarówno teksty drukowane, publikowane na łamach krakowskich czasopism lub w osobnych tomach, jak i bardzo liczne materiały rękopiśmienne. W ten sposób powstało studium imponujące rozległością horyzontów i znajomością rzeczy, w sposób plastyczny i erudycyjny ukazujące regionalną odmianę romantyzmu krakowskiego, akcentujące oryginalność i swoistość powstającej tu literatury, podkreślające jej odmienność na tle całokształtu twórczości krajowej okresu romantyzmu […]. Z recenzji prof. Marka Stanisza

To wyjątkowa seria poświęcona chwale polskiego oręża. W złożonej z 70 tomów kolekcji postaramy się przedstawić czytelnikom te wydarzenia, z których jesteśmy szczególnie dumni - nasze zwycięskie boje.

Leon książę Sapieha (1803–1878) to jedna z najwybitniejszych postaci XIX w. Polityk, pierwszy Marszałek Sejmu Krajowego Galicji, jeden z dowódców powstania listopadowego na Wołyniu, odznaczony za bohaterstwo Orderem Virtuti Militari (1831). Po klęsce powstania i konfiskacie dóbr kodeńskich, zamieszkał na stałe w Galicji, czyniąc zakupiony zamek w Krasiczynie swą siedzibą rodową. Był znakomitym gospodarzem, inicjatorem rozwoju gospodarczego kraju, patriotą, który poświęcił swe życie odrodzeniu ojczyzny. We Wspomnieniach odnajdujemy zapis losów arystokraty na tle historycznych wydarzeń XIX w. – od lat dziecięcych, przypadających na czasy wojen napoleońskich, przez młodość i naukę w Paryżu, udział w powstaniu 1830 r., kilkanaście lat służby ojczyźnie jako marszałek krajowy, a potem prezes licznych instytucji finansowych. Zapisy księcia Sapiehy urywają się w 1863 r., zapewne wiek i choroba nie pozwoliły mu prowadzić ich dalej.

Trzymacie Państwo w swoich rękach drugą część historii gdańskich zakładów fotograficznych, w której opisano życie i twórczość pionierów fotografii pracujących w Gdańsku w latach 1863-1867. Zgromadzone informacje są owocem szczegółowych badań naukowych prowadzonych przez Autora od ponad dziesięciu lat i dotychczas nie były publikowane. Podobnie jak w pierwszej części książki, zostały przedstawione w sposób chronologiczny, rok po roku i miesiąc po miesiącu, a całość została osadzona na tle historii polskiej i światowej fotografii, dzięki czemu mogą Państwo poznać najważniejsze wydarzenia epoki mokrego kolodionu. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że było to pięć najważniejszych lat w rozwoju fotografii, ponieważ w tym okresie dokonano kolejnych ważnych odkryć chemicznych i opracowano nowe wynalazki, które zapoczątkowały nowy etap jej historii. Na rynku pojawiły się jasne obiektywy do portretów i zdjęć architektury oraz miniaturowe aparaty podróżne. Skrócono czas naświetlania i wprowadzono pierwsze migawki, dzięki czemu możliwe było wykonywanie zdjęć sekundowych. Wszystkie nowości bardzo szybko pojawiły się w gdańskich zakładach, a wśród licznych aktywnych fotografów rozpoczęła się ekscytująca rywalizacja o tytuł najlepszego fotografa w Gdańsku. Prace drugiego pokolenia gdańskich fotografów są zjawiskowe i nie wymagają żadnego komentarza. To prawdziwe dzieła sztuki fotograficznej, które można i należy podziwiać godzinami. W książce mogą Państwo zobaczyć ponad 80 zdjęć wykonanych na gdańskich ulicach, a prawdziwymi unikatami są pierwsze zdjęcia sekundowe wykonane latem 1865 roku przez Rudolfa Kuhna. Dodatkową wartością jest zbiór niemal 50 portretów dawnych mieszkańców Gdańska, a wśród najcenniejszych należy wymienić fotografie przedstawicieli rodziny Klawitter. Ozdobą tego tomu jest blisko metrowa fotografia 900 mieszkańców Gdańska wykonana 18 maja 1865 roku.

Międzynarodowe grono autorów ukazuje i analizuje różne aspekty powstania styczniowego, odpowiadając między innymi na pytania: - jak mocarstwa europejskie wykorzystały powstanie styczniowe w swych grach dyplomatycznych? - jakimi metodami walczyli z insurekcją Rosjanie? - jaką rolę w przededniu i w trakcie powstania odegrały kwestie religijne? - jak na przebieg insurekcji wpłynął rozwój infrastruktury kolejowej w Cesarstwie Rosyjskim? - jak dyskutowano o powstaniu po jego upadku i co z tego wynikało dla polskiej myśli politycznej? - jakie były gospodarcze skutki powstania styczniowego?

Tom 1 Nadania zbiorowe - Andrzejak Kacper T.2 - Andrzejak Ludwik - Bagiński Paweł Oddając do rąk Czytelników tom drugi autor pragnie przede wszystkim gorąco zaapelować o nadsyłanie materiałów zarówno uzupełniających, jak też nowych, dotyczących naszych bliskich, którzy za swoją działalność na rzecz kraju zostali wyróżnieni przez władze Rzeczypospolitej tym niezwykle wysokim odznaczeniem: Krzyżem lub Medalem Niepodległości.

Oddając do rąk Czytelników tom trzeci wydawnictwa, pragnę przede wszystkim podziękować tym, którzy odpowiedzieli na apel o pomoc przy redagowaniu biogramów. Przede wszystkim Panom Lesławowi Dallowi, Janowi Harajdzie, Michałowi Lorentowiczowi i Tadeuszowi Łaszczewskiemu. Pragnę nadmienić, iż co ok.10 tomów będzie się ukazywał tom uzupełnień o odrębnej paginacji. Zawierać on będzie nie tylko uzupełnione biogramy, ale również indeks miejscowości, co niewątpliwie ułatwi badaczom dalsze prace związane z historią regionalną.